နတ်ဘုရားတို့ လျှောက်သောလမ်း Part-1

အခန်း (၂၈) ဆရာမ လင်းရို့ချီရဲ့ အခန်းဖော်

လောလောဆယ်မှာတော့ ရဲ့ချန် အခန်းထဲမှာတစ်ယောက်တည်း အူလည်လည် ဖြစ်နေသည်။ ဆရာမလင်းကလည်း အခန်းထဲဝင်သွားပြီး ပြန်ထွက်လာမည့်ပုံ မပေါ်ချေ။

အမှန်တကယ်တော့ လင်းရို့ချီက ရဲ့ချန်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ သတ္တိမရှိတော့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမကိုယ်သူမ အခန်းထဲ တံခါးပိတ်နေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။

ရဲ့ချန် ဆယ်မီးနစ်ကျော်ကျော်လောက် ဆက်စောင့်နေခဲ့သော်လည်း ဆရာမလင်းက အခန်းထဲမှ ထွက်မလာပေ။

ထို့ကြောင့် ရဲ့ချန်လည်း ထိုဟာကို သွားရောက်စစ်ဆေးဖို့ ဆရာမလင်း​၏အခန်းတံခါးကို သွားခေါက်လိုက်သည်။ " ဆရာမလင်း ခင်ဗျား အဆင်ပြေလား "

သို့တိုင်အောင် အခန်းထဲမှ မည်သည့်တုန့်ပြန်မှုမျှ မရှိချေ။ ရဲ့ချန် မတက်သာတော့ဘဲ သူ့ရဲ့စိတ်ဝိညာဉ်အသိကို အသုံးပြုလိုက်ရသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာ ဆရာမလင်းရို့ချီ​၏ စိတ်ထဲမှာ ဘာအတားအဆီးမှ မရှိပေ။

ဆရာမလင်းက သူ့ကို တွေ့လိုစိတ်မရှိတာကို ရဲ့ချန် သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် အခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ရဲ့ချန် တံခါးဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ၎င်းကို ဖွင့်ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။ သို့သော် မမျှော်လင့်ဘဲ တစ်စုံတစ်ယောက်က အခန်းတံခါး​၏လက်ကိုင်ကို ကိုင်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ထိုလူက တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။

ပြီးနောက် ထိုအမျိုးသမီးက စျေးကဝယ်လာသော အိတ်တစ်ခုကိုကိုင်ထားပြီး အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။ " ဟင် ယမ်ယမ် အချစ်ကလေး။ မင်းဘာဖြစ်လို့ ဒီကိုရောက်လာရတာလဲ " ရဲ့ချန်က ချောင်ယမ်ယမ်ကို မေးလိုက်သည်။

ချောင်ယမ်ယမ် " ဒီနေရာက ငါ့အဆောင်လေ။ အဲ့ဒါက ငါမေးသင့်တဲ့မေးခွန်း မဟုတ်ဘူးလား။ ဒီတော့ ပြောစမ်းပါအုံး။ ငါ့အခန်းထဲ နင်ဘာလာလုပ်တာလဲ "

ဒီအဆောင်မှာ ချောင်ယမ်ယမ် နေလိမ့်မည်ဟု ရဲ့ချန် လုံးဝ ထင်မထားပေ။ ဆရာမလင်း​၏အခန်းဖော်က ချောင်ယမ်ယမ်တဲ့လား။ နေပါအုံး နေ့လယ်က ဆရာမလင်းကို ချောင်ယမ်ယမ်ခေါ်တာက အမရို့ချီဆို....