နတ်ဘုရားတို့ လျှောက်သောလမ်း Part-1

အခန်း (၁၆၂) လင်းရို့ချီ၏ ကတိ

လင်းရို့ချီသည် ရဲ့ချန်၏လက်က အောက်သို့လျောကျလာပြီး သူမ၏တောင်ဘို့ကြီးပေါ်တွင် လာတင်ထားကြောင်း ခံစားလိုက်ရ၏။ ရဲ့ချန်သည် ဆရာမလင်းရို့ချီ၏ တောင်ဘို့နှစ်လုံးကို စတင် ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။
ရဲ့ချန်က သူ၏လက်စွမ်းကို စတင် ပြသနေပြီနေပြီ ဖြစ်သည်။
“ အင်း … ရဲ့ချန် မလုပ်ပါနဲ့ “ လင်းရို့ချီက အသံတစာစာလေးဖြင့် ညည်းညူနေတော့သည်။
“ ဆရာမ ဒီတောင်ဘို့ကြီး နှစ်လုံးက အရမ်းနူးညံ့လိမ့်မယ်လို့ ကျုပ် တကယ် ထင်မထားတာ သိလား “ ရဲ့ချန်က အားပါပါနှင့် ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြန်၏။
“ အမလေးတော့ … “ လင်းရို့ချီသည် အလွန်တရာ သက်သောင့်သက်သာ ရှိစွာ ခံစားလိုက်ရ၏။ ရဲ့ချန်၏လက်စွမ်းက အမှန်တကယ် ထူးခြားပြောင်မြောက်လှချေသည်။
ရဲ့ချန်က လင်းရို့ချီ၏အင်္ကျီကို အပေါ်သို့ လိပ်တင်ပြီး ဘရာကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
ဤနည်းလမ်းသည် လင်းရို့ချီ၏တောင်ဘို့ နှစ်လုံးကို တိုက်ရိုက် ထိတွေ့ခံစားနိုင်မည့် နည်းလမ်းပင် ဖြစ်၏။
လင်းရို့ချီက ရဲ့ချန်၏လက်ကို လွတ်လပ်ခွင့် မပေးရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။
ရဲ့ချန်က ထိုနူးညံ့သော အရာလေးကို အဘယ်ကြောင့် လက်လွတ်ခံပါမည်နည်း။ ရဲ့ချန်၏လက်က အလွန်တရာ သန်မာလှပေသည်။ ယင်းက လင်းရို့ချီ ယှဉ်ပြိုင်နိုင်သော အရာ မဟုတ်ပေ။
“ အား … ဘယ်လောက်တောင် ပျော်စရာ ကောင်းလိုက်သလဲ “ ရဲ့ချန်သည် အထိအတွေ့တွင် အမှန်တကယ် ယစ်မူးသွားလေသည်။ လင်းရို့ချီသည် သူမ၏သမာဓိများ တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်သွားသည်ဟု ခံစားလိုက်ရ၏။
လင်းရို့ချီက အချစ်စိတ်တွင် ပျော်၀င်သည်အား မြင်ပြီး ရဲ့ချန်တစ်ယောက် ပိုမို အတင့်ရဲလာကာ သူမ၏စကတ်အတိုလေးကို အပေါ်သို့ လှန်လိုက်သည်။
ယင်းသည် ပထမဆုံးကြိမ်အဖြစ် လင်းရို့ချီက ၂၀ စင်တီမီတာ ရှိသော စကတ်အတိုကို ၀တ်ဖူးခြင်း ဖြစ်သည်။ လင်းရို့ချီက အမြဲတမ်း ၃၀ စင်တီမီတာ အရှည်ရှိသော စကတ်ကိုသာ ၀တ်ဆင်လေ့ရှိသည် မဟုတ်လား။
လင်းရို့ချီက စကတ်အတိုကို ၀တ်ဆင်လိုက်သည်နှင့် အလွတ်တရာ စက်စီကျသော ဆရာမတစ်ယောက် ဖြစ်လာသည်။ အကယ်၍ သူမက မျက်မှန်တစ်လက်သာ တပ်လိုက်မည် ဆိုပါက ပို၍ပင် စက်စီကျသွားပေမည်။
“ ရဲ့ချန် ငါ နင့်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်၊ ဒါကို ရပ်လိုက်ပါ၊ ဆရာမ ဒီဟာကို လုပ်ဖို့ ဆန္ဒမရှိဘူး “ လင်းရို့ချီက ရဲ့ချန်ကို ထိုသို့သော တစ်စုံတစ်ခုကို မလုပ်ချင်ကြောင်း ပြောလိုက်သည်။
လင်းရို့ချီက ငြင်းဆန်နေသေးသည်ကို မြင်ပြီး ရဲ့ချန်တစ်ယောက် အတော်လေး စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်သွားလေသည်။ ရဲ့ချန်က သူမကို သူ့ဘက်သို့ ဆွဲလှည့်ပြီး မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်သည်။
လင်းရို့ချီက ရဲ့ချန်၏မျက်နှာကို မကြည့်ရဲပေ။ ထို့ကြောင့် သူမ၏မျက်နှာကို တစ်ဖက်သို့ ချက်ချင်း လွှဲဖယ်လိုက်သည်။
လင်းရို့ချီက သူ၏အကြည့်ကို လွှဲဖယ်လိုက်သောကြောင့် ရဲ့ချန် ၀မ်းနည်းသလို ခံစားလိုက်ရ၏။ ရဲ့ချန်က သူမ၏မျက်နှာလေးကို တစ်ဖက်သို့ လွှဲဖယ်မသွားစေရန် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ လင်းရို့ချီက စိုးရိမ်နေသော မျက်နှာလေးဖြင့် ရဲ့ချန်ကို ပြန်စိုက်ကြည့်နေသည်။ “ ဆရာမလင်း ကျုပ်မျက်လုံးကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီး ဖြေပါ၊ ကျုပ်ကို ချစ်သလား မချစ်ဘူးလား၊ ကျုပ်ကို မချစ်ဘူးဆိုရင် ဆရာမရဲ့ဘ၀ကို လုံး၀ အနှောက်အယှက် မပေးတော့ပါဘူး “
ထိုစကားကို ကြားပြီးနောက် လင်းရို့ချီ၏ခန္ဓာကိုယ်လေးက တုန်ခါသွားလေသည်။ ထိုအချိန်သည် ရဲ့ချန်က သူမကို အပိုင်သိမ်းရမည့် အချိန် ဖြစ်သည်။ သူမကလည်း ကောင်းမွန်သော ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ချမှတ်ရတော့မည် ဖြစ်၏။
လင်းရို့ချီ၏စိတ်ထဲတွင် အတွေးများဖြင့် ချာချာလည် သွားလေသည်။ ဤကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုးတွင် သူမ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းပင် မသိတော့ပေ။
“ ဆရာမ ကျုပ်ကို မြန်မြန် ပြောပါ “ ရဲ့ချန်က ဆရာမလင်း၏ အဖြေတစ်ခုအတွက် စောင့်မျှော်နေလေသည်။
“ ငါ … ငါ နင့်ကို ချစ်တယ်၊ နင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်၊ အခု နင်ကျေနပ်ပြီလား “ လင်းရို့ချီက ရဲ့ချန်၏ရင်ဘက်ပေါ်တွင် ခေါင်းလေး မှီလိုက်သည်။ သူမသည်လည်း သူမ၏တပည့်ကို ဤသို့သော အရာကို ပြောရလိမ့်မည် ထင်မထားခဲ့ပေ။
အပြန်ပြန်အလှန်လှန် တွေးတောပြီးနောက် လင်းရို့ချီက နှလုံးသား၏အမိန့်တော်အတိုင်း နာခံလိုက်တော့သည်။ ရဲ့ချန်သည်က လင်းရို့ချီဆီက အဖြေစကားကို ကြားလိုက်ရသောအခါ အပျော်ရွှင်ဆုံးလူသား ဖြစ်ပေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ရဲ့ချန်က လင်းရို့ဆီက သူလိုချင်သော အဖြေကို ရရှိသွားပြီ ဖြစ်၏။
“ ဆရာမလင်း ကျုပ်လည်း ခင်ဗျားကို ချစ်တယ် “ ရဲ့ချန်က လင်းရို့ချီ၏ ကိုယ်လုံးသေးသေးလေးကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်လိုက်တော့သည်။
ရဲ့ချန်၏စကားများကို ကြားလိုက်ရပြီးနောက် လင်းရို့ချီသည် သူမ၏ရင်ထဲတွင် ပန်းများ ပွင့်ဝေလာသည်ဟု ခံစားလိုက်ရ၏။ ထို့အပြင် ရဲ့ချန်၏ရင်ခွင်ထဲတွင် နေစဉ်မှာလည်း ပျော်ရွှင်မှုကို ခံစားနေရသည်။ ယင်းသည် အလွန်တရာ စိတ်ချမ်းသာပြီး နွေးထွေးမှု ရှိလှပါသည်တကား။
ထိုအချိန်တွင် လင်းရို့ချီသည် သူမ၏တောင်ဘို့နှစ်လုံးက တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားသောကြောင့် ရဲ့ချန်၏ရင်ဘက်နှင့် ဖိကပ်နေကြောင်း သတိမထားမိခဲ့ပေ။ လင်းရို့ချီ၏တောင်ဘို့ နှစ်လုံးဆီက ရသော အထိအတွေ့သည် အလွန်တရာ နူးညံ့လှပေသည်။
ရဲ့ချန်က လင်းရို့ချီ၏ မေးစေ့လေးကို ဆွဲယူလိုက်သောအခါ ချယ်ရီရောင် နှုတ်ခမ်းလေးကို မြင်လိုက်ရသည်။ ရဲ့ချန်၏နှုတ်ခမ်းက တဖြည်းဖြည်း ရှေ့တိုးသွားပြီး လင်းရို့ချီကို အနမ်းပေးလိုက်သည်။
ရဲ့ချန်က သူမ၏နှုတ်ခမ်းကို အနမ်းပေးလိုက်သောကြောင့် လင်းရို့ချီတစ်ယောက် တသိမ့်သိမ့် တုန်တက်သွားလေသည်။ ယင်းသည် လင်းရို့ချီအတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်နှင့် အနမ်းပေးဖူးခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ထိုယောက်ျားလေးက သူမ၏တပည့်တစ်ယောက် ဖြစ်နေသေးသည် မဟုတ်ပါလား။
လင်းရို့ချီသည် ရဲ့ချန်၏အနမ်းထဲတွင် နှစ်မြှပ်ပျော်၀င်နေပြီ ဖြစ်သည်။ အနမ်းတစ်ခု၏ခံစားချက်သည် အင်မတန် ကြီးကျယ်လွန်းလှချေသည်။ ယင်းက ဖော်ပြရန် စကားလုံးမရှိပေ။
ရဲ့ချန်က သူ၏နွယ်ပင်လေးကို လင်းရို့ချီ၏ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။
“ အု … အု … အု … “ ရဲ့ချန်က သူ၏လျှာကို သူမ၏ပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းရန် ကြံနေသည်ကို သိပြီး လင်းရို့ချီက သူမ၏သွားများကို ခပ်တင်းတင်း စေ့ထားလိုက်သည်။ သူမက ထိုကိစ္စကို ငြင်းဆန်သည့်ဟန်ဖြင့် ရဲ့ချန်ကို ခေါင်းယမ်းပြလိုက်သည်။
လင်းရို့ချီက သူမ၏သွားများကို တင်းတင်းစေ့ထားသောကြောင့် ရဲ့ချန်တွင် နည်းလမ်းတစ်ခုသာ ရှိတော့သည်။ ယင်းက သူမ၏နှာခေါင်းကို ပိတ်ထားဖို့ပင် ဖြစ်၏။
ရဲ့ချန်က သူမ၏နှာခေါင်းကို ပိတ်ထားသောကြောင့် လင်းရို့ချီတစ်ယောက် အသက်ရှူရခက်လာပြီး အသက်ရှူရန် ပါးစပ်ကို ဟလိုက်ရတော့သည်။
ယင်းက ရဲ့ချန်၏အခွင့်အရေးပင် ဖြစ်၏။ ရဲ့ချန်က လင်းရိ်ု့ချီကို ချက်ချင်း နမ်းပြီး သူ၏လျှာကို သူမ၏ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။
လင်းရို့ချီက အရာအားလုံးအတွက် အသင့် မဖြစ်သေးပေ။ ထို့ကြောင့် သူမက သူမ၏သွားများကို ချက်ချင်း စေ့ချလိုက်သည်။
“ ဆရာမလင်း ကျုပ်လျှာကို မကိုက်နဲ့လေဗျာ “ ရဲ့ချန်က တောင်းပန်လိုက်သောကြောင့် လင်းရို့ချီက အနည်းငယ် ဖြေလျော့ပေးလိုက်သည်။
လင်းရို့ချီသည် ရဲ့ချန်၏လျှာဆီမှ နူးညံ့သော အထိအတွေ့တစ်ခုကို ရရှိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမက တင်းတင်းစေ့ထားသော သွားများကို အားလုံး ဖြေလျော့ပေးလိုက်တော့သည်။
ရဲ့ချန်သည် လင်းရို့ချီက သူ၏စကားကို နားထောင်သောကြောင့် ပျော်ရွှင်သွားလေသည်။ သူက လင်းရို့ချီ၏နွယ်ပင်လေးကို ချက်ချင်း ရှာပုံတော် ဖွင့်လိုက်သည်။
စင်စစ် လင်းရို့ချီက ထိုသို့ လုပ်ရသည်ကို မနှစ်သက်လှပေ။ သို့သော် အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ငြိမ်သက်နေသော လင်းရို့ချီက တက်တက်ကြွကြွ ဖြစ်လာပြီး ရဲ့ချန်နှင့် ပူးပေါင်း လုပ်ဆောင်လာသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်သည် အနမ်း၏ရေယဉ်ကျောတွင် မျောပါသွားတော့သည်။ လင်းရို့ချီသည်လည်း ရဲ့ချန် သင်ကြားမှုအောက်တွင် လိုက်ပါရင်း အနမ်းတစ်ခုအား ကျွမ်းကျင် ပိုင်နိုင်သွားပြီ ဖြစ်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ကျေနပ်သွားအောင် အနမ်းပေးပြီးနောက် နောက်ဆုံးတော့ ရဲ့ချန်က လင်းရို့ချီကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
“ ဆရာမလင်း ကျုပ်မိန်းမ ဖြစ်ချင်လား “ ရဲ့ချန်က လင်းရို့ချီ၏သဘောထားကို မေးမြန်းလိုက်သည်။
“ ရဲ့ချန် တကယ်တော့ ဆရာမလည်း ဖြစ်ချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါတို့ရဲ့ပြဿနာက ချောင်ယမ်ယမ်ကို ထည့်ထွက်ရဦးမယ်လေ “ လင်းရို့ချီက ချောင်ယမ်ယမ် ရှိနေသေးကြောင်းတော့ သတိရသေးသည် မဟုတ်ပါလား။
သူမသာ ရဲ့ချန်ကို ယူလိုက်လျှင် ချောင်ယမ်ယမ်အပေါ် မတရားသလို ဖြစ်သွားချိမ့်မည်။
“ ဆရာမ အဲကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘာမှ ပူနေစရာ မလိုပါဘူး၊ ယမ်ယမ်က ကျုပ်တို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးကို သေချာပေါက် လက်ခံမှာပါ “ ရဲ့ချန်က လင်းရို့ချီကို စိတ်ပူစရာမလိုကြောင်း ဖြောင့်ဖျ ပြောဆိုလိုက်သည်။
“ ဘာဖြစ်လို့ စိတ်မပူရမှာလဲ၊ ယမ်ယမ်သာ ငါတို့အကြောင်းတွေကို သိသွားရင် သူက တို့ကို ထာ၀ရ မုန်းသွားမှာဟ “ လင်းရို့ချီက စိုးရိမ်တကြီး ပြောလိုက်သည်။
“ ဆရာမ ကျုပ် အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောတော့မယ်ဗျာ၊ တကယ်တော့ ယမ်ယမ်က ကျုပ်ကို ဆရာမကို အရယူဖို့ ခဏခဏ ပြောနေတာ၊ ယမ်ယမ်က သူမရဲ့တစ်ဘ၀လုံး ဆရာမနဲ့ ညီအစ်မ ဖြစ်ချင်လို့ပါတဲ့ “ ရဲ့ချန်က အမှန်အတိုင်း ၀န်ခံလိုက်သည်။
“ အဲဒါက ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ၊ ရဲ့ချန် နင် ငါ့ကို လိမ်လည်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလား “ လင်းရို့ချီအတွက် ထိုကိစ္စက ယုံကြည်ရန် ခက်ခဲနေလေသည်။
ချောင်ယမ်ယမ်က ကိုယ်တိုင်က တိုက်တွန်းသည်ဟု ရဲ့ချန်က ဆိုနေသည်။ ယင်းက အမှန်လော၊ အလိမ်အညာ စကားသည်လော။ လင်းရို့ချီ မစဉ်းစားတတ်တော့ပေ။
“ ကျုပ်က အမှန်တရားကို ပြောပြနေတာပါ၊ ဆရာမ မယုံဘူးဆိုရင် ဘာဖြစ်လို့ ယမ်ယမ့်ကို ကိုယ်တိုင် သွားမေးမကြည့်တာလဲ “ ရဲ့ချန်က လင်းရို့ချီ၏တောင်ဘို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပြန်လည် ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။
“ အာ … အဲဒါက အမှန်ဆိုရင်တော့ ငါပျော်ရမှာပေါ့ “ လင်းရို့ချီသည် ရဲ့ချန်၏စကားကြောင့် အမှန်တကယ် ပျော်ရွှင်သွားရသည်။
ယခုတော့ သူမနှင့် ရဲ့ချန်တို့၏ဆက်ဆံရေးတွင် မည်သည့်အတားအဆီး မည်သည့် အနှောက်အယှက်မျှ မရှိတော့ပေ။
လင်းရို့ချီ၏အကြည့်က ရဲ့ချန်အပေါ်တွင် နူးညံ့သိမ်မွေ့လာသည်။သူမက ရဲ့ချန်ကို အပြည့်အ၀ လက်ခံလိုက်ပုံ ပေါ်၏။
“ ဒေါက် … ဒေါက် … ဒေါက် … “ တစ်စုံတစ်ယောက်က အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်၏။
“ ဆရာမလင်း ရှင် အထဲမှာ ရှိလား “ လူတစ်ယောက်က လင်းရို့ချီ၏နာမည်ကို ခေါ်လိုက်သည်။
လင်းရို့ချီသည် ရဲ့ချန်၏ရင်ခွင်ထဲမှ ကမန်းကတန်း ရုန်းထွက်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ သို့သော် ရဲ့ချန်က တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားကြောင့် လင်းရို့ချီ ရုန်းထွက်ရန် ခက်ခဲနေလေသည်။
“ ရဲ့ချန် ဆရာမကို ခဏလောက် လွှတ်ပေးပါဦး “ လင်းရို့ချီက သူမကို လွှတ်ပေးရန် တောင်းပန်လိုက်ရသည်။
လင်းရို့ချီ၏တောင်းပန်ပုံက အတော်လေး ကရုဏာသက်စရာ ကောင်းနေသောကြောင့် ရဲ့ချန်က သူမကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
လင်းရို့ချီက ချက်ချင်း ထရပ်ပြီး သူမ၏အင်္ကျီနှင့် စကတ်ကို ပြန်၀တ်လိုက်သည်။ သူမ၏ဆံပင်များကိုလည်း သေသေသပ်သပ်ဖြစ်ရန် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။
ထို့နောက် လင်းရို့ချီက အပြင်က လူကို မည်သူမှန်း သိရန် တံခါးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။
အခန်းတံခါး ပွင့်သွားပြီးနောက် လင်းရို့ချီ၏အခန်းရှေ့တွင် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်နေသည်။ ထိုအမျိုးသမီးက လင်းရို့ချီနှင့် အလုပ်ကိစ္စ တစ်ခုခု ဆွေးနွေးစရာရှိပုံ ပေါ်သည်။
“ ဆရာမလင်း မကြာခင် အစည်းအဝေး စတော့မယ်လေ၊ လူတိုင်းကလည်း ရှင် ရောက်လာဖို့ စောင့်နေကြတယ် “ အမျိုးသမီးက လင်းရို့ချီကို အစည်းအဝေးကိစ္စနှင့် ပတ်သက်ပြီး အသိပေးလိုသောကြောင့် ရောက်လာပုံရ၏။
လင်းရို့ချီသည် ယနေ့ ကျောင်းတွင် ဆရာများအတွက် အစည်းအဝေးအား တက်ရောက်ရန် မေ့လျော့နေခဲ့သည်။ “ ကောင်းပြီး ကျွန်မ ပြီးကျ လာခဲ့ပါ့မယ် “ လင်းရို့ချီက သူမ မကြာမီ လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောလိုက်၏။
အဖြေတစ်ခုကို ရရှိပြီးနောက် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသမီးက အခန်းရှေ့မှ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။
လင်းရို့ချီက အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး ရဲ့ချန်၏ဘေးသို့ လျှောက်လာသည်။
“ ဆရာမ ဘာဖြစ်လို့လဲ “ ရဲ့ချန်က မေးလိုက်၏။ စင်စစ် သူက လင်းရို့ချီ နှင့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသမီးတို့၏ စကားများကို ကြားပြီးပြီ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ရဲ့ချန်သည် လင်းရို့ချီက အစည်းအဝေးခန်းမသို့ သွားမသွား ရဲ့ချန်က သိလိုနေသည်။
“ ရဲ့ချန် ငါအစည်းအဝေး တစ်ခုဆီ သွားစရာရှိတယ်၊ ငါ နင့်ကို တောင်းပန်ပါတယ် “ လင်းရို့ချီ ကူကယ်ရာ မဲ့သွားလေသည်။ သူမက ရဲ့ချန်အတွက် အချိန်ကို ခေတ္တ ရွှေ့ဆိုင်းလိုဟန်ရ၏။
ထိုစကားကို ကြားပြီးနောက် ရဲ့ချန် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်သွားလေသည်။
ရဲ့ချန် မျက်နှာလေး ညှိုးသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း လင်းရို့ချီလည်း ၀မ်းနည်းသွားလေသည်။ “ ရဲ့ချန် ဆရာမ မင်းကို အဲအတွက် ကတိတစ်ခုတော့ ပေးပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ ဆရာမက အဲဒါအတွက် အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူး “ လင်းရို့ချီက ရဲ့ချန်ကို အလေးအနက် ကတိပေးလိုက်၏။
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ ကျုပ် နားလည်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အခုချိန်က စပြီး ဆရာမက ကျုပ်ရဲ့မိန်းမ ဖြစ်ပါပြီလို့ ကတိပေးရမယ်၊ ဘယ်လိုလူမျိုးကမှ ဆရာမကို ကျုပ်ဆီက ဆွဲယူသွားလို့ မရဘူး “ ရဲ့ချန်က ထရပ်ပြီး လင်းရို့ချီကို ထွေးဖက်လိုက်တော့သည်။
လင်းရို့ချီက သဘောတူကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
လင်းရို့ချီက ခေါင်းပြတော့မှ ရဲ့ချန်တစ်ယောက် ကျေကျေနပ်နပ် ဖြစ်သွားလေသည်။ “ ဆရာမ ဆရာမရဲ့ရိုးသားမှုကို ပြသတဲ့အနေနဲ့ ကျုပ်ကို အနမ်းတစ်ခုလောက် ပေးပါလား “ ရဲ့ချန်သည် လင်းရို့ချီက သူ့အပေါ် ရိုးသားမှု ရှိမရှိ သိလိုနေ၏။
“ မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တာ၊ နင်က ဆရာမကို သံသယ ၀င်နေသေးတာပေါ့ “ လင်းရို့ချီသည် ရဲ့ချန်က သူမ၏အချစ်ကို သံသယ ၀င်နေသောကြောင့် မကျေမနပ် ဖြစ်သွားလေသည်။
“ ဆရာမ ကျုပ်က ဒီလိုဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ တကယ်တော့ ကျူပ်က ဆရာမဆီက အနမ်းတစ်ခုလောက် လိုချင်လို့ပါ “ ရဲ့ချန်က ရှင်းပြလိုက်သည်။
“ ဆရာမ နားလည်ပါတယ်ကွာ “ လင်းရို့ချီက ခြေဖျားလေးကို ထောက်ပြီး ရဲ့ချန်၏နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်လေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးက အနမ်း၏ရေယဉ်ကျောတွင် နစ်မြှပ် ပျော်၀င်သွားပြန်၏။ အတော်လေး ကျေနပ်အောင် နမ်းပြီးနောက် လင်းရို့ချီက ရဲ့ချန်၏နှုတ်ခမ်းဆီမှ သူမ၏နှုတ်ခမ်းကို ပြန်ဆွဲယူလိုက်သည်။
“ ရဲ့ချန် ငါသွားတော့မယ် “ လင်းရို့ချီက သူမ၏အိတ်ကို ကောက်ယူပြီး အခန်းထဲမှ ရှက်ရွံ့စွာ ထွက်ခွာသွားတော့၏။
ရဲ့ချန်သည် လင်းရို့ချီ၏ပုံရိပ်လေး ပျောက်ကွယ်သွားသည်အထိ ငေးကြည့်နေလေသည်။ ယနေ့ သူမ၏နှလုံးသားကို အပိုင်သိမ်းလိုက်နိုင်သောကြောင့် ရဲ့ချန် အတော်လေး ပျော်ရွှင်နေသည်။ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို အပိုင်သိမ်းရမည့် ကိစ္စက နောင်တစ်ချိန်မှ အပြီးသက်ရမည့် ကိစ္စပင် ဖြစ်ပေသည်။

***