ထိုညည်းညူသံက အလွန်တရာ တိုးလှသည်။ ရဲ့ချန်သာ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် မဟုတ်လျှင် ထိုညည်းသံကို ကြားလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
လင်းရို့ချီ၏အခန်းထဲက ကြားလိုက်ရပြီး ရဲ့ချန် အတော်လေး အံ့အားသင့်သွားလေသည်။ စင်စစ် ဆရာမလင်းရို့ချီက အခန်းထဲတွင် ဘာလုပ်နေသနည်း။
ရဲ့ချန်တစ်ယောက် စပ်စုချင်စိတ် ပေါက်လာပြီး အခန်းထဲ ချောင်းကြည့်လိုစိတ်တို့က ထိန်းမရတော့ပေ။ သို့သော် အခန်းတံခါးက လော့ချထားလေသည်။ ရဲ့ချန်က အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ရန် သူ၏အင်အားကို အသုံးပြုရတော့မည် ဖြစ်သည်။
ထို့နောက် သူက အခန်းတံခါးပေါ်တွင် အပေါက်သေးသေးလေးတစ်ပေါက် ဖောက်ပြီး ဆရာမလင်းရို့ချီ၏အခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ရဲ့ချန် အခန်းထဲသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ အလွန်အမင်း အံ့အားသင့်သွားလေသည်။ ယခု ဆရာမလင်းရို့ချီက ကိုယ့်ကိုယ်ကို အာသာဖြေနေသည် မဟုတ်ပါလား။
သူမက အင်္ကျီကို အပေါ်သို့ လိပ်တင်ထားပြီး တောင်ဘို့ကြီး နှစ်လုံးပေါ်တွင် ခရမ်းရောင်ဘရာလေးကို ၀တ်ဆင်ထားလေသည်။ ဆရာမလင်းရို့၏ တောင်းဘို့ကြီးများသည် အတော်လေး ကောင်းစွာ ဖွံ့ဖြိုးနေပြီ ဖြစ်သည်။
လောလောဆယ် လင်းရို့ချီ၏လက်တစ်ဖက်က သူမ၏တောင်ဘို့တစ်လုံးကို ကိုင်ထားပြီး အခြားလက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းတွင် ကစားနေလေသည်။
စားပွဲခုံကြီးက မြင်ကွင်းရှေ့တွင် ပိတ်နေသောကြောင့် ရဲ့ချန်က ဆရာမလင်းရို့ချှီ၏ အခြားလက်တစ်ဖက်က စားပွဲခုံအောက်တွင် ဘာလုပ်နေမှန်း မမြင်ရပေ။ သို့သော် ထိုလက်တစ်ဖက်က သူမ၏ကိုယ်ပိုင်ဧရိယာလေးအား ကစားနေမည်ဖြစ်ကြောင်း ရဲ့ချန် တပ်အပ် ပြောနိုင်ပါသည်။
အလွန် မာနကြီးသော လင်းရို့ချီက ယခုတော့ ရာဂကြီးသော မိန်းမတစ်ယောက်လိုပင် ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်၏။
“ အင်းဟင်းဟင်း … “ လင်းရို့ချီက ထပ်မံ ညည်းညူနေသည်။ သူမသည် သူမ၏ပန်းပွင့်လေးကို ထိကိုင်လိုက်သောအခါ အလွန်တရာ ဆန်းသစ်သော အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရ၏။
လင်းရို့ချီသည် ဤသို့ ဖြစ်လာသောအခါ ဘာဆိုဘာမျှ မသိတော့ပေ။ သူမက ရာဂစိတ် ကြီးစိုးနေသော မိန်းမတစ်ယောက်လို ကိုယ့်ကိုယ်ကို ခံစားလိုက်ရ၏။
အထီးကျန်ဆန်သော အပျိုမိန်းမသား တစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အတွက် လင်းရို့ချီသည် သူမကိုယ်သူမ ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် အချစ်ပွဲနွှဲနေသော စိတ်ကူးမျိုး မကြာခဏ ယဉ်မိခဲ့သည်။
သို့သော် လင်းရို့ချီက ယောက်ျားတစ်ယောက်ျားနှင့် နီးကပ်သော ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကို အမှန်တကယ် မနှစ်သက်ခဲ့ချေ။
လင်းရို့ချီသည် ရဲ့ချန်နှင့်တွေ့မှ အရာရာတိုင်းက ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။ ရဲ့ချန်က ယောက်ျားနှင့်မိန်းမအကြားက အချစ်ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကို ပြသပြီး သူမ၏အာရုံစိုက်မှုကို ရရှိအောင် လုပ်နိုင်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။
ရဲ့ချန်က အလွန်ဆိုးသော သူမ၏ တပည့်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူနှင့် ဆက်ဆံရေးတစ်ခုဖြစ်ရန် လင်းရို့ချီက မည်သည့်နည်းနှင့်မျှ လက်ခံနိုင်မည် မဟုတ်ချေ။
ထို့အပြင် ရဲ့ချန်တွင် ချောင်ယမ်ယမ်ဟု အမည်ရှိသော မိန်းမယောက်လည်း ရှိနေသေး၏။ ထိုချောင်ယမ်ယမ်ကိုလည်း လင်ရို့ချီက ညီမအရင်တစ်ယောက်ကဲ့သို့ သက်မှတ်ပြီးပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမက သူတို့နှစ်ယောက်၏ အချစ်ရေးကို မည်သည့်နည်းနှင့်မျှ အထိအခိုက် မခံလိုပေ။
လင်းရို့ချီသည် လွန်ခဲ့သောညတစ်ညက အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကို ပြန်လည် အမှတ်ရလာသည်။ သူမသည် ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးက ချောင်ယမ်ယမ်၏ ပါးစပ်ထဲ၀င်နေသည်ကို မြင်ခဲ့ရ၏။
ထိုအရာကြီးက သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ ၀င်နေလျှင်ကော မည်သို့ ခံစားရမည်နည်း။ နာကျင်မည်လော၊ သာယာမည်လော။
လင်းရို့ချီသည် အရွယ်ရောက်ပြီးသော ဆက်ဆံရေးများကို သရုပ်ဖော်ပြထားသည့် စာအုပ်တစ်အုပ် ဖတ်ဖူးသည်။ စာအုပ်ထဲတွင် ယောက်ျား၏တန်ဆာက ပိုပြီးကြီးမားလေလေ အမျိုးသမီးများက ပို၍ ကောင်းမွန်သော အရသာကို ရရှိလေလေဟု ဖော်ပြထားသည်။
“ ရှီး … ငါ ဘာဖြစ်လို့ ဒါတွေကို နှစ်သက်လာတာလဲ၊ ငါက ရာဂကြီးတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်များ ဖြစ်နေပြီလား “ လင်းရို့ချီသည် သူမကိုယ်သူမ အနည်းငယ် နားမလည်သလို ခံစားလိုက်ရ၏။
“ အ … အ … အ … အ … ငါ ဟိုဟာ အကြီးကြီးကို လိုချင်တယ် “ လင်းရို့ချီ၏စကားသံက ဘလုံးဘထွေး ဖြစ်လာသည်။ သူမ၏လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏ညီမလေးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ပွတ်ချေနေတော့သည်။
အပေါက်သေးသေးလေးကနေ ချောင်းကြည့်နေသော ရဲ့ချန်တစ်ယောက် သွားရည်များ စီးကျလာလေသည်။ ပုံမှန်ဆို အမြဲတမ်း မာနကြီးလှသော လင်းရို့ချီက အခြားတစ်ဖက်တွင် မိန်းမကြမ်းကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်နေမည်ဟု သူ လုံး၀ ထင်မထားခဲ့ပေ။
ထိုအဖြစ်ကို ကြည့်ရင်း ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးကလည်း ထောင်ထလာလေသည်။
“ အ … အ… အ… ရဲ့ချန်၊ ဆရာမ နင့်ရဲ့အမြောက်တံကြီးကို လိုချင်တယ် “ လင်းရို့ချီက ရဲ့ချန်၏နာမည်ကို အော်ခေါ်ပြီး ညည်းညူနေတော့သည်။
ရဲ့ချန်သည် ဆရာမလင်းရို့ချီက သူ၏ဖွားဖက်တော်ကြီးကို စိတ်ကူးယဉ်နေမည်ဟု လုံး၀ မျှော်လင့်မထားပေ။
“ ဒီအတိုင်းနေလို့တော့ ဘာမှထူးလာမှာ မဟုတ်ဘူး၊ အထဲကို ချက်ချင်း ၀င်ပြီး ဆရာမလင်းရို့ချီကို ပျော်စရာလေးတွေ သွားပေးရင် ကောင်းမလား “ ရဲ့ချန်သည် စိတ်ထဲတွင် အကြံတစ်ခုကို ရရှိ်သွားသည်။
“ တစ်ခုခုတော့ ထွက်လာတော့မယ် “ လင်းရို့ချီက ခံစားမှု အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားပြီ ဖြစ်၏။
“ အ ... “ နောက်ဆုံးတော့ လင်းရို့ချီက အာသာဖြေမှု ပြီးသွားပြီ ဖြစ်၏။
အာသာဖြေမှု ပြီးဆုံးပြီးနောက် လင်းရို့ချီက ထိုင်ခုံပေါ်ကနေ ယိုင်လဲသွားလေသည်။ ခံစားမှုက အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားသည့်အတွက် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်က အနည်းငယ် တုန်ယင်နေသေးသည်။
လင်းရို့ချီက ဤသို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အာသာဖြေနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ရဲ့ချန် ဆက်လက် တောင့်မခံနိုင်တော့ပေ။
“ ကျွီ … “ ရဲ့ချန်က အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင်ပြီး အခန်းထဲသို့ ၀င်ရောက်လာသည်။
အနားယူနေသော လင်းရို့သည် သူမ၏ရုံးခန်းထဲသို့ လူတစ်ယောက် ၀င်လာသံကို ကြားလိုက်ရသောအခါ တအံ့တသြဖြစ်သွားလေသည်။
“ ဘယ်သူလဲ “ လင်းရို့ချီက မေးလိုက်၏။
“ ဆရာမ ကျွန်တော် ရဲ့ချန်ပါ “ ရဲ့ချန်က ပြန်ဖြေလိုက်၏။
“ ရဲ့ချန် နင် ငါ့ဆီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ “ လင်းရို့ချီက ကတုန်ကယင်ဖြင့် သူမ၏အ၀တ်အစားများကို ကောက်ယူပြီး ၀တ်ဆင်လိုက်သည်။
“ ဆရာမ ဘယ်လိုများ ပြောလိုက်တာပါလိမ့်၊ မေ့သွားပြီလား၊ ဆရာမပဲ ကျွန်တော့်ကို အခုချိန်ကျ လာခဲ့ဖို့ ခေါ်ထားပြီးတော့ “ ရဲ့ချန်က အပြုံးကလေးဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်၏။
“ ရဲ့ချန် နင်ဒီကို ရောက်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ “ နီရဲနေသော မျက်နှာဖြင့် လင်းရို့ချီက မေးလိုက်၏။
“ ကြာပြီ “ ရဲ့ချန်က အမှန်းတိုင်း ဖြေလိုက်၏။
“ အ … သွားပါပြီ “ လင်းရို့ချီသည် ရဲ့ချန်က သူမလုပ်နေသော အရာကို မြင်သွားလိမ့်မည်ဟု ထင်မထားခဲ့ပေ။
ယခုမှ လင်းရို့ချီက ဘာလုပ်ရတော့ မည်နည်း။ အရာအားလုံးကို ရဲ့ချန်က မြင်ပြီးသွားပြီ မဟုတ်ပါလား။ ယခုတော့ ရဲ့ချန်က သူမကို ရာဂကြီးသော မိန်းမတစ်ယောက်ဟု ထင်နေပေတော့မည်။
ရဲ့ချန်က တံခါးကို လော့ချပြီး လင်းရို့ချီ၏ဘေးသို့ လျှောက်သွားတော့သည်။
ရဲ့ချန်က သူမဆီသို့ လှမ်းလာနေသောအခါ လင်းရို့ချီ၏နှလုံးက ကုလားဘုရားလှည့်သလို တအုန်းအုန်း မည်နေလေသည်။ သူမ၏မျက်နှာကလည်း ရှက်ရွံ့မှုကြောင်း နီရဲနေတော့သည်။ ရဲ့ချန်က သူမအား မြင်တွေ့သွားသည့် အကြောင်းကို တွေးရင်း လင်ရို့ချီတစ်ယောက် သေချင်စော်ပင် နံသွားလေသည်။
ရဲ့ချန်က လင်းရို့ချီ၏ဘေးတွင် ရပ်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ခနဲ့ ကောက်ချီလိုက်လေသည်။
“ ရဲ့ချန် နင် ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ၊ ငါ့ကို မြန်မြန် လွှတ်ပေးစမ်း “ လင်းရို့ချီသည် ရဲ့ချန်၏လက်က လွတ်ရန် အသည်းအသန် ရုန်းကန်နေလေသည်။
ရဲ့ချန်က လင်းရို့ကို လွတ်လပ်ခွင့် မပေးချေ။ သူက လင်းရို့ချီ ထိုင်ခဲ့သော ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်ပြီး သူမကို သူ၏ပေါင်ပေါ်တွင် ခွထိုင်စေလိုက်သည်။
“ ဆရာမလင်း ခင်ဗျားအနားက အရမ်းမွှေးတာပဲ “ ရဲ့ချန်က လင်းရို့ချီ၏ခန္ဓာကိုယ်လေးကို တစ်ချက် နမ်းပြီး ပြောလိုက်သည်။
လင်းရို့ချီတစ်ယောက် ရုန်းကန်မှုများ ရပ်တန့်သွားလေသည်။ သူမခန္ဓာကိုယ်ကလည်း နူးညံ့လာသည်ဟု ခံစားလိုက်ရ၏။
လင်းရို့ချီသည် ကြီးမားသော အရာကြီးတစ်ခုကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ယင်းက အပြည့်အ၀ တင်းတောင်နေသော အမြှောက်တံကြီးတစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။
“ ရဲ့ချန် ကျေးဇူးပြုပြီး ဆရာမကို လွှတ်ပေးပါ၊ ဆရာမ အသက်ရှုတွေ ကျပ်လာလို့ပါနော် “ လင်းရို့ချီက ရဲ့ချန်ကို သူမကို လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းပန်လိုက်တော့သည်။
“ ဟင့်အင် … ဆရာမပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီးကို လိုချင်ပါတယ်လို့ ပြောခဲ့တာ မဟုတ်လား၊ အခု ဆရာမ လိုချင်တဲ့ ဟာကြီးကို ကျွန်တော် ပေးပါရစေ “ ရဲ့ချန်က လင်းရို့ချီ၏ နားရွက်နားသို့ ကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။
ရဲ့ချန်က စကားပြောနေစဉ် သူ၏ညီလေးဖြင့် လင်းရို့ချီ၏ညီမလေးအား ပွတ်ဆွဲပေးနေရန်လည်း မေ့မနေပေ။
လင်းရို့ချီတစ်ယောက် ဤကဲ့သို့ နှိုးဆွမှုဒဏ်ကို တောင့်မခံနိုင်တော့ပေ။ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်က အလွန်တရာ ပူလောင်လာပြီး နေမထိ ထိုင်မသာ ဖြစ်ကာ ကိုယ်ထဲတွင်လည်း ပိုးမွှားပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင်က တရွရွ ပတ်ပြေးနေသလို ခံစားလိုက်ရ၏။
သူမသည်လည်း ရဲ့ချန်က ဤမျှအထိ အတင့်ရဲလိမ့်မည်ဟု ထင်မထားခဲ့ပေ။ “ ငါဘာလုပ်သင့်လဲ၊ ဒါတွေကို ငါ့တပည့်နဲ့ လုပ်သင့်လား မလုပ်သင့်ဘူးလား “ လင်းရို့ချီ၏စိတ်ထဲတွင် အတွေးတို့က သွေးရူးသွေးတန်း လျှောက်ပြေးနေလေသည်။
နောက်က ရဲ့ချန်သည် လင်းရို့ချီ၏ ဂုတ်သား၀င်း၀င်းလေးကို မြင်လိုက်ရ၏။ သူမ၏ဆံပင်က ဘေးသို့ လျောကျနေသောကြောင့် ထိုဂုတ်သား ၀င်း၀င်းလေးကို ရဲ့ချန် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရ၏။ ယင်းက အလွန်တရာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းသော မြင်ကွင်း ဖြစ်သည်။
ရဲ့ချန်က သူ၏လျှာကို ထုတ်ကာ လင်းရို့ချီ၏လည်ပင်းကို နောက်ကနေ လျက်ချလိုက်သည်။
“ အား … ရဲ့ချန် နင် ငါ့ကို ဘာလုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလဲ “ ရဲ့ချန်က သူမ၏လည်ပင်းကို လျက်လိုက်သောအခါ လင်းရို့ချီတစ်ယောက် ထွန့်ထွန့်လူး သွားလေသည်။
“ ဆရာမကို ကျေနပ်စရာလေးတွေ ပေးမလို့ပါ “ ရဲ့ချန်က လင်းရို့ချီကို ထိတ်လန့်မနေစေရန် ရယ်စရာ ပြောလိုက်သည်။
“ ရဲ့ချန် ကျေးဇူးပြုပြီး ဆက်မလုပ်ပါနဲ့တော့၊ နင်သာ အဲလို ဆက်လုပ်နေရင် ဆရာမ တောင့်ခံနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး “ လင်းရို့ချီက ရဲ့ချန်ကို ဟန့်တားလိုက်သည်။ ထိုသို့မဟုတ်လျှင် သူမက သူမစိတ်ကို မထိန်းနိုင်ဘဲ ရဲ့ချန်နှင့် တစ်ခုခု လုပ်မိသွားမည် မဟုတ်ပါလား။
“ ဆရာမလင်း အဲဒါတွေကို အောင့်အီသည်းခံ မနေပါနဲ့၊ စိတ်ထဲမှာ ရှိတဲ့ ၀န်ထုပ်၀န်ပိုးတွေ အကုန်လုံးကို လွှတ်ချလိုက်စမ်းပါ “ ရဲ့ချန်က သူနှင့်အတူ လိုက်ပါ ခံစားကြည့်ရန် ပြောလိုက်တော့သည်။
ရဲ့ချန်၏အသံတိုးတိုးလေးကလည်း သူမ၏ဝိညာဉ်ကို စားသုံးချင်နေသော နတ်ဆိုးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ဖြစ်နေလေသည်။
ရဲ့ချန်က ဆရာမလင်းရို့ချီကို သာယာမှုများ ပေးစွမ်းရာတွင် အမှန်တကယ် ကျွမ်းကျင် ပိုင်နိုင်လှချေသည်။
ထို့နောက် သူ၏လက်က အောက်သို့ တဖြည်းဖြည်း လျောကျလာပြီး ဆရာမလင်းရို့ချီ၏ ရွှေရင်အစုံပေါ်သို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည် မဟုတ်ပါလား။
***
YOU ARE READING
နတ်ဘုရားတို့ လျှောက်သောလမ်း Part-1
Fantasyသူက ရွာငယ်လေး တစ်ရွာမှာ အဘိုးဖြစ်သူနဲ့အတူ နေထိုင်တယ်။ သူ့ဘဝက သာမန် လူငယ်လေး တစ်ယောက်နဲ့ အတူတူပဲ။ ဒါပေမဲ့ သူ့အဘိုး ကွယ်လွန်သွားတော့ သူ့ဘဝက ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားတယ်။ သူ့ကို စောင့်ရှောက်မယ့်သူ ဘယ်သူမှ မရှိတော့တာကြောင့် ဘဝကို အမှီအခိုကင်းကင်းနဲ့ နေထိုင...
