دیدش تار شد و تنها چهره ای که قبل از ، از هوش رفتنش تونست ببینه یه چهره ی سرد و بی احساس بود
: وو !
و سیاهی چیزی بود که بعد از اون دید .
..........
: بدو !
تهیونگ فریاد زد و دست جیمین رو کشید
نه نه نمی تونست این اتفاق بیفته
خودش با چشماش دید که یونگی از پله ها سقوط کرد اونم توسط شخصی که صورتش رو ندید .
: باید برم دنبالش !
جیمین فریاد زد و بازوش رو از دست تهیونگ جدا کرد .
: این خودکشیه ! اگه کسی ببینتت کارت ساختست .
واقعا خودکشی بود !؟
امکان نداشت کسی از پس جیمین بر بیاد .
هلی‌کوپتری از بالای سرشون رد و برای اینکه تو نور کور کننده اش دیده نشن ، پشت دیوار برجک مخفی شدن .
: میتونم برم .
: نه ! دارن زندان رو محاصره میکنن. تا چند دقیقه ی دیگه پلیسا این اطراف رو محاصره می کنن و خروج غیر ممکن میشه .
: نمی خوام از دستش بدم !
جیمین مقابل صورت تهیونگ فریاد زد .
: نمی خوام دوباره جلوی چشمام از دستش بدم .
چند دقیقه سکوت بینشان بود و جز صدای هر مرج های زندان و هلیکوپتر چیزی به گوش نمی رسید .
: امیدوارم بتونی پیداش کنی مرد . موفق باشی .
بعد از این جمله ی تهیونگ با سرعت از برجک پایین اومد و سمت ساختمان زندان رفت .
برای اینکه بتونه گذشتش رو جبران کنه
برای اینکه دیگه یه بی عرضه نباشه
برای یونگی
تهیونگ با اینکه آشوبی در دلش بر پا بود طناب رو گرفت و از دیوار پایین اومد
روی پاهاش فرود اومد و درست همون لحظه هلیکوپتر دوباره از بالای سرش رد شد
برای اینکه دیده نشه به دیوار چسبید و نفسش رو سینه حبس کرد ولی بخاطر هیجانی که تو رگاش در جریان بود ، قفسه ی سینه اش مدام بالا پایین می شد .
نور هلیکوپتر ازش رد شد و تهیونگ با تمام سرعتش به سمت مکانی که جانگ کوک گفته بود دوید .
حتی به پشت سرش نگاهی هم نمی انداخت و با تمام جونی که داشت می دوید
براش مهم نبود دیده بشه چون دیگه مرزی تا فرارشون نمونده
و همون جا که قرار بود ماشین فرارش رو ببینه
درست زیر پل فرسوده ای و در کنار بزرگراه .
با سرعت به سمتش دوید و با دیدن جانگ کوک که با نگرانی در اطراف ماشین می چرخید وایساد
اینقدر تو فکر بود که متوجه حضور تهیونگ نشده بود و همین حالت بامزه اش باعث می شد تهیونگ تمام نگرانی هاش رو دور بریزه و جانگ کوک رو با لبخند نگاه کنه .
: بانی ....
و جانگ کوک با سرعت سرش رو به سمتش چرخوند
: ته .
مهلتی به تهیونگ نداد تا حرفش رو کامل کنه و با سرعت تو بغلش پرید
چیزی نگفت در عوض دستانش را دور بانی کوچولوش حلقه کرد
جانگ کوک بینیش رو به گردن تهیونگ چسبوند و نفس عمیقی کشید
: دلم برای عطر وجودت تنگ شده بود .
تهیونگ هم سرش رو به سمت صورت جانگ کوک چرخوند و خمار نگاه صورتش کرد
: ولی من دلم برای تمام وجودت تنگ شده بود .
جانگ کوک لبخندی زد و پیشونیش رو به پیشونیه تهیونگ چسبوند .
: دوست دارم ولی ...
یهو با چشمای گرد از تهیونگ جدا شد و هراسان اطراف رو نگاه کرد .
: شوگا !؟
: متاسفم ولی ....اون نتونست بیاد
تهیونگ آروم زمزمه کرد و سرش رو پایین انداخت
: چی !؟ باید بریم پیشش . باید بریم ...
جانگ کوک به سمت مسیر زندان رفت ولی تهیونگ با گرفتن بازوش متوقفش کرد .
: جیمین رفته دنبالش . نیازی نیست تو هم بری .
YOU ARE READING
Destiny |Minyoon| (Completed)
Fanfictionنام فن فیکشن : سرنوشت کاپل ها : تهکوکگی ، مینیون ، تهکوک ژانر : رمنس ، اکشن ، اسمات ، تریسام ، جنایی ، معمایی و روان گردان رده سنی : +۱۸ خلاصه : داستان درباره ی زندگی مین یونگی هست که چطور از کیتن لوس ددیاش تبدیل به یه قاتل تحت تعقیب پلیس میشه...
