Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 9

Wat vooraf ging

Hmmm Siham heb ik nog niet gezien , waar zou ze zijn?? Ik ging de trap op en ging eerst naar de badkamer. Ik friste me op en deed mijn haar in een slordige dot. Vervolgens wou ik naar mijn kamer gaan om mijn pyjama aan te trekken. Ik deed de deur open en werd woedend van wat ik zag!...

_____________________________________

Al mijn make-up was misvormd. Mijn doosje met armbandjes zat verspreid op de grond. Mijn ringen en oorbellen zaten verspreid op mijn bureautafel. Mijn bed was helemaal rwina en er zaten vuile schoenen op, die niet van mij waren. Mijn laptop was open. En toen ik verder keek... Zag ik Siham in mijn klerenkast prutsen. Ze had me nog niet door. Ik liep rustig op haar af en draaide haar met een ruk om. Woedend bestudeerde ik haar. Heel haar gezicht zat vol met mijn make-up. Ze had mijn oorbellen, armbandjes, ketting en... mijn jurk die ik van mijn moeder heb gekregen aan. En ze had het afgemaakt door mijn gouden armbandje te dragen die ik van mijn moeder had geërfd.

Ik duwde haar op mijn bureaustoel en bestudeerde mijn kamer. Ze keek me met een grijns aan ' Je hebt wel leuke gerief, en deze jurk vind ik echt prachtig!' zei ze nog steeds grijnzend. 'Hahaha dankjewel! Ik ben blij dat je het mooi vind! Ik heb die van mijn lieve moeder Allah irhemha.' zei ik. Ik besloot het spel mee te spelen, want haar doel was gewoon mij boos te maken. 'Ewa, alles goed? Hoe gaat het met mijn nichten?' vroeg ik blij. 'Ja gaat goed' zei ze, en keek me vies aan. 'Oké , uh mag ik mijn jurk terug, want ik wil die graag voor mijn verloving later inchAllah, en ik ben bang dat je die wijder gaat maken.' vroeg ik. 'Uh ja ja, tuurlijk.' zei ze een beetje boos.

Ze deed mijn jurk uit en gooide die ongeplooid en omgekeerd op het bed. ' En uuh ik zie dat je mijn gouden armbandje aan hebt van mijn moeder. Zou ik die terug mogen? Die is super belangrijk voor mij.' vroeg ik haar. Boos deed ze die uit en gooide het mijn kant op. Ze verliet de kamer en deed de deur hard toe. Haha lekker voor der. Ik ruimde mijn kamer weer netjes op. En nam haar vuile schoenen mee naar beneden. 'Ilham, wil je de volgende keer je schoenen in de schoenenkast stoppen in de plaats van op mijn bed?' vroeg ik terwijl ik in de woonkamer aankwam.

Ik keek naar Ilham, haar ogen waren rood. En mijn vader keek me woedend aan. 'WAAROM HEB JE ILHAM UITGESHOLDEN? EN GESLAAN?' vroeg padre woedend. Ik keek naar Ilham die me stiekem met een grijns aankeek. 'W-wat? I-ik heb haar h-helemaal n-niet geslaan of uitgescholden' antwoordde ik stotterend. 'WAT HEB IK JE GISTEREN GEVRAAGD?' vroeg vader woedend. Ik bleef hem alleen maar bang kijken. 'Safé mijn zoon, het is niet erg laat haar!' verdedigde mijn lieve oma.

'Nee! Ik heb haar gisteren nog gewaarschuwd!' antwoordde vader naar oma. Hij hief zijn hand om mij wahed klap te geven. Maar mijn oma stond recht en kwam voor mij staan. 'Als je haar gaat slaan, dan ga ik super boos op jouw worden!' zei oma tegen vader. Hij keek me 1x aan en verliet de woonkamer. 'Oma, wollah ik heb haar niets gedaan.' zei ik snikke. 'Safé benti! Hij heeft jou niks gedaan! Mijn schatje, ga jouw gezicht wassen en jouw pyjama dragen' vroeg mijn oma lief. Ik gaf mijn oma een stevige knuffel en liep naar mijn kamer.

Ik deed mijn pyjama aan, deed de wassing en ging bidden. Na het gebed ging ik naar beneden en ploft neer naast oma. 'Wat willen jullie voor het avondeten eten?' vroeg ik. 'Doe maar lasange.' zei Ilham bitcherig. 'Kan je dat wel ?' vroeg tante Fatima vies kijkend. 'Tuurlijk tante!' antwoordde ik blij. 'Benti, kom we gaan lasange maken' zei oma blij. 'Nee oma hoeft niet! Ik kan het wel alleen!' antwoordde ik. 'Jewel benti, ik ga je helpen, je kan niet alles alleen doen' zei oma. 'Nee oma wollah je blijft zitten! Ik kan het zelf wel, rust jij maar wat uit, je bent net toegekomen.' antwoordde ik. Teleurgesteld ging ze zitten en knikte ze naar mij.

Ik ging naar de keuken, nam alle ingrediënten bij elkaar en begon aan mijn lasange. Toen ik klaar was deed ik het in de oven en plofte neer naast mijn oma. 'Je bent gegroeid, waarom ga je niet trouwen?' vroeg tante Fatima opeens. Geschrokken keek ik haar aan. 'Uuh ik ben er nog niet klaar voor en ik wil mijn school afmaken.' antwoordde ik beleefd. Ze keek me vies aan en zei 'Kifash je bent er nog niet klaar voor, in Marokko trouwen meisjes al van hun 16de en jij bent hier al bijna 18 en nog steeds niet getrouwd?' zei ze. 'Marokko is Marokko hé, we zitten hier niet in Marokko en ik wil mijn studies afmaken. En trouwens Ilham is 18 en is ook niet getrouwd terwijl ze in Marokko woont.' antwoordde ik. Ze keek me vies aan en zweeg.

Ik ging naar de keuken en deed de lasange uit de oven. Ik schepte voor iedereen op en nam ook wat drank mee. 'Het eten is klaar' riep ik door het huis. Iedereen kwam aan tafel zitten inclusief Ismael. 'Mmm, jouw lasange is overheerlijk.' complimenteerde oma mij. 'Dankjewel omaatje!' antwoordde ik terug. Toen iedereen klaar was met eten zei tante Fatima vies kijkend 'Ik had beter verwacht van jouw lasange.' . 'Ja wollah ik ook, er valt niets van te eten.' bevestigde Ilham haar moeder. 'Oh, als je het niet lekker vond, waarom heb je je hele bord opgegeten en dan nog eens bij geschept?' vroeg ik Ilham. 'Euh, euh.' zei ze. Maar wordt onderbroken door oma. 'Het eten was wel lekker! En jij hebt zelfs bij geschept! Stop met zo irritant te doen en ga de afwas doen omdat Amal het eten heeft gemaakt!' Ilham en tante Fatima keken me met wahed blik, moesten blikken kunnen doden, was ik al lang dood.

'Ik? Ga de afwas doen? Meh dat ik 1 bord aanraak!' antwoordde Ilham fel terug. En liep snel naar boven. 'Fatima, help jij maar Amal met de afwas.' zei oma. 'Ik kan niet, ik heb de laatste tijd last van mijn rug.' antwoordde ze. En ook zij liep naar boven. Zuchtend begon ik aan de afwas en mijn lieve oma hielp mij♥.

Het was 21:00 dat betekend dat ik moet gaan slapen. Na wat gekletst te hebben met mijn lieve oma, groette ik haar en liep de trap op richting mijn kamer. Ik deed de deur open en zag tante Fatima ent Ilham op mijn bed slapen. 'Heb je ooit gehoord van de deur kloppen voor je binnen komt?' vroeg tante Fatima bot. 'Waarom? Het is mijn kamer.' antwoordde ik terug. 'Ga maar een slaap plaats zoeken , ik en mama gaan hier slapen.' zei Ilham grijnzend. 'Oké, maar willen jullie jullie stinkende kousen uitdoen?' vroeg ik. Ze keken me vies aan, en ik glimlachte naar hun.

'Waar moet ik nu slapen?' vroeg ik tegen mezelf. Ah, ik ga het aan Ismael vragen, of ik bij hem kon slapen. Ik klopte op de deur. 'Binnen' riep Ismael. Ik ging naar binnen en direct toen hij me zag keek hij naar beneden. 'Ismael, ze slapen in mijn bed kan ik bij jouw overnachten?' vroeg ik hem. Hij negeerde me. 'Ismael?' vroeg ik weer. Weer doet hij alsof hij me niet hoort. Ik deed de deur toe en kwam naast hem op zijn bed zitten. Hij schoof een eindje van mij weg.

Meteen kreeg ik tranen in mijn ogen. 'Ismael waarom doe je zo tegen mij?' vroeg ik hem terwijl er tranen over mijn wangen gleden. Hij keek me aan en zag ook bij hem een traan naar beneden vallen. ...

Vote, share and comment!