Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 127

Wat vooraf ging:

'Help me hem om te draaien.' zei Sofiane snel. Samen draaiden we het lichaam om. Ik stikte in mijn eigen adem, toen ik zag wie het was!

'I-Ismael?!' riep ik geschrokken. ...
_________________________________________

PP AMAL

We keken allemaal stil tv, tot er hard op de deur werd gebonsd. Geschrokken keken we naar elkaar. 'Ik ga wel open doen.' zei Hind die net uit de keuken kwam. Ze liep de woonkamer uit naar de hal, waar niet veel later geroep kwam. Ik stond snel op en liep naar de hal waar ik jammer genoeg Ismael in de armen van Sofiane en Safuane zag liggen. 'Hind uit de kant.' zei Sofiane uitgeput en ging door de deuropening. Ze legden Ismael rustig op bed. Geschrokken rende ik er naar toe. 'W-wat is er gebeurd?' vroeg ik trillend en zakte op mijn knieën naast zijn hoofd.

'We vonden hem bewusteloos op de grond.' antwoordde Safuane die terug binnen kwam met een ice pack in zijn handen. 'Breng verbanddoos, ik zal hem wel verzorgen.' riep oma tegen Hind terwijl ze bezorgd naar Ismael keek. Ik ging rustig met mijn hand door zijn haren en keek met een brok in mijn keel naar zijn gezicht, die helemaal bedekt was met blauwe plekken. 'W-wat hebben ze met jou gedaan?' fluisterde ik zacht en veegde het bloed van zijn lippen weg. Safuane kwam naast me op zijn knieën en deed de ice pack op de gezwollen, donkerblauwe oog van Ismael.

'Maak je geen zorgen, het zal wel gaan.' zij hij en nam het zakdoekje over en veegde de rest van het bloed weg. 'Aan de kant wladi. (mijn kinderen)' zei oma bezorgd. Ik keek op en zag haar achter ons staan met een EHBO-doos. Ik knikte snel en stond samen met Safuane op en lieten oma haar werk doen. Ze ontsmette de kleine wondjes die hij op zijn gezicht had en deed er een pleister op. Na het ijs goed op de wonden gedaan te hebben, stond ze terug op en deed een deken over hem heen. Ik nam een stoel en ging zitten terwijl ik stil naar hem keek. 

'Oom, je mannen zitten nog buiten. Moet ik ze terug naar de lounge sturen?' vroeg Safuane die met een natte doek de woonkamer binnen liep. 'Ja is goed.' zei hij zuchtend terwijl hij door de telefoon praatte. Safuane knikte en verliet weer de woonkamer. 'A-auw.' hoorden we iemand kreunen. Ik wist direct dat het Ismael was. Snel draaide ik me om en rende naar hem toe. Ik liet me vallen op mijn knieën naast hem, en nam zijn gezicht vast. 'Ismael?' riep ik. Kreunend opende hij zijn ogen en keek duizelig, -met een oog omdat de andere bedekt was met de ice pack- rond zich heen. 'Weldi, gaat het?' vroeg khalti Khadija. Hij knikte moeilijk en maakte aanstalten om recht te zitten.

'Nee, blijf liggen.' zei ik en hield hem tegen. Ik deed de ice pack terug tegen zijn oog en stond op. 'Ik ga wat shoerba (soort soep) voor je klaar maken.' zei ik en stond op. 'Nee benti, laat zitten, ik maak het wel. Blijf jij maar bij je broer.' zei khalti Khadija. Ik knikte en keek hem bezorgd aan. 'Ismael? Kun je me vertellen, hoe?' vroeg ik met een trillende stem. Safuane kwam op dat moment terug binnen met een roze mapje. 'Is hij wakker?' vroeg hij en liep naar Ismael. 'Ismael, gaat het?' vroeg hij bezorgd. 'J-ja het gaat.' zei hij moeilijk. Maar, toen hij het roze mapje in de handen van Safuane, opmerkte, werd hij helemaal bleek.

'Wat is dit?' vroeg Safuane, alsof hij zijn gedachten kon lezen. 'K-kijk naar laatste bladzijde.' zei hij met een trillende stem. Safuane ging zitten en opende het mapje direct op het laatste bladzijde. 'Een totaal van 173 800 euro?' fluisterde hij geschrokken. 'I-in 7 maanden.' vervolledigde Ismael. Mijn hart zakte in mijn kont. Safuane haalde zijn handen door zijn haren en staarde naar dat laatste bladzijde. 'La Hawla wala quwata illa billah.' zei oom Hassan zuchtend. 'Mannen, we hebben een dringende groepsgesprek!' zei hij opeens.

-

'Amal, maak je geen zorgen.' zei Safuane terwijl hij het plukje haar dat voor mijn ogen heen en weer waaide achter mijn oor wreef. 'Het komt allemaal goed.' zei hij met een glimlach. 'Safuane? Hoe? Hoe komt het goed? Hoe gaan we 173 800 euro in 7 maanden kunnen verzamelen?' vroeg ik met een trillende stem. Hij ging zitten op de tuinstoel en trok me op zijn schoot. Hij nam mijn hand en keek me blij aan. 'Door mijn vader. Hij kent een vriend, de rest is niet zo belangrijk. We hebben allemaal met behulp van de familie 98 000 euro kunnen verzamelen, de prijs van het bedrijf. Het is een groot bedrijf van 3 gigantische gebouwen. Als we dat bedrijf in ons bezit hebben, zullen we allemaal hard werken om dat bedrag te verzamelen.' vertelde hij aan een stuk door.

Ik keek hem verward aan. 'Dus, jullie hebben 98 000 euro kunnen verzamelen en gaan daarmee een bedrijf kopen? Waarom niet direct voor die 173 800 euro? Dan hebben we nog 75 800 nodig en zijn we van die schuld af?' vroeg ik hem vragend. Hij begon te lachen. 'En hoe zullen we dan aan die 75 800 euro geraken? Onze huis verkopen misschien?' vroeg hij me grijnzend. 'Het grootste/maximumste bedrag die we hebben kunnen verzamelen is 98 000 euro. Een leen schaffen is haram, we hebben niet echt een keuze dan een bedrijf te kopen.' vervolgde hij.

'Maar, Amal, maak je geen zorgen. Het zal ons lukken, oké? Ik ben het zeker, dat we dat bedrijf zullen kunnen kopen, daarna komt de rest zelf wel.' zei hij knikkend. Ik keek hem blij aan en trok hem in een knuffel. Lachend deed hij zijn gespierde armen ook om me heen en plande een kus in mijn hals, wat me een rilling bezorgde. Hij trok zich na een lange tijd uit de knuffel terwijl hij me verliefd aan keek. 'Ik hou van je.' zei hij zacht terwijl hij een kusje op mijn voorhoofd plande. Mijn glimlach werd breder. 'Ik hou ook van jou Safuane!' zei ik terwijl ik mijn armen om zijn nek duwde en een lange kus op zijn wang plande. ...

PP SAFUANE

'Hiermee kan ik u feliciteren dat heel dit bedrijfterrein nu in de wet van u is.' feliciteerde de man me en overhandigde me het contract over, waar ik zojuist mijn handtekening op zette. 'Dankuwel.' zei ik netjes en schudde zijn hand. 'Hier heb je de sleutels van de gebouwen A1, A2 en A3 en al hun bureau's en lokalen.' zei hij en overhandigde me een heleboel sleutels. 'Verder, wens ik je veel succes met je bedrijf.' zei hij en schudde mijn hand. Daarna nam hij zijn zwarte vierkanten tas en verliet de ruimte. Opgelucht ging ik in de gigantische bureau-stoel zitten en keek naar de contract terwijl ik mijn das wat losser van mijn hals trok.

'Alhamdulilah.' zuchtte ik en stond weer op. Ik nam het contract, mijn autosleutel en die van de 3 gebouwen en verliet het kantoor. Ik keek goedkeurend naar de blinkende hal en nam de lift naar beneden. Daar aangekomen verliet ik het gebouw en sloot die met een van de sleutels. Daarna stapte ik in mijn Rover en reed de parking uit naar huis. Daar aangekomen parkeerde ik de auto in de oprit, typte de code van de poort en liep daarna door de tuin naar de voordeur. Ik opende de voordeur en liep naar binnen. Ik schopte mijn schoenen uit en opende de woonkamerdeur, waar ik iedereen daar gestrest zag zitten.

'Weldi?' riep mijn moeder toen ze me opmerkte. Iedereen keek gespannen naar me, toen ze opkeken. Ik zei niets en haalde de bos sleutels uit mijn zijzak en begon er mee te rinkelen terwijl mijn wenkbrauwen dansend op en neer gingen. 'YOEYOEYOEY' joelden oma en khalti Khadija blij terwijl Amal naar me toe rende en op me sprong. 'Proficiat Safuane!' fluisterde ze blij in mijn oor en gaf me een snelle kus op mijn mond waarna ze terug van me afsprong. Ik keek haar blij aan en trok mijn vest uit. Ik keek naar Ismael die probeerde te lachen, al had hij pijn en ijs op zijn oog. 'Goed zo weldi, je bent begonnen aan echte mannenwerk!' zei papa trots en gaf me een schouderklopje.

Ik ging zitten op de sofa naast Sofiane en nam mijn glas van thee. 'Goed zo, broer!' zei hij terwijl hij me een mannelijke knuffel gaf. 'Yallah, kom wij gaan avondeten maken.' zei mama opgelucht terwijl ze opstond. Amal en haar oma stonden op en liepen blij achter mama aan naar de keuken. Toen bleven alleen wij -de mannen- over. 'Moehiem, hier heb je het contract en de sleutels.' zei ik en legde die rustig op tafel. 'Wanneer beginnen we?' vroeg Sofiane. 'Wanneer Ismael, inshAllah weer helemaal genezen is.' zei ik terwijl ik naar hem keek. Hij glimlachte scheef en ging goed zitten. Hij deed de ijs goed tegen zijn oog en keek me dankbaar aan.

'Wollah, Safuane, ik ben jullie eeuwig dankbaar! Jullie hebben ons kapot veel geholpen. Hetzelfde geld ook voor Sofiane en oom Hassan.' zei hij moe. Ik knikte en glimlachte naar hem. 'Wij hebben niet alles gedaan! Ook jij, je zus en oma hebben geholpen!' zei ik. Ik nam uit mijn vest die aan de andere kant lag een balpen en ging terug naar mijn plaats. 'Moehiem, jullie weten dat het 3 gebouwen zijn. We zijn ook met drie dus gaan we het ook onder ons verdelen.' zei ik terwijl ik het contract opende en de extra-bladen eruit haalde.

'Deze is voor Sofiane en deze voor Ismael, zet jullie krabbel op alle papieren en voor de rest, komt alles wel in orde.' zei ik en gaf elk hun papieren. Sofiane nam de balpen, en tekende al zijn papieren. Vervolgens gaf hij de balpen door aan Ismael, die op zijn beurt ook zijn papieren met moeite ondertekende.

'Alles is nu in orde. Ik zal hier een kopie voor jullie bezorgen.' zei ik, nam de papieren en stopte die terug. 

'We hebben nu een bedrijf, we zullen hard werken om die 173 800 euro hoe dan ook te verzamelen. Al moeten we er voor, dag en nacht werken! Het zal ons lukken! Ismael, maak je niet druk, het zal ons lukken!' zei ik zelfverzekerd. ...

Vote, share and comment!