Hoofdstuk 90

4.5K 321 146
                                    

Wat vooraf ging:

Hij greep pijnlijk naar zijn hoofd, ik greep hem van zijn kraag, 'Waar is Amal?' vroeg ik hem bang. 'Z-ze hebben h-haar mee g-genomen.' kreunde hij van de pijn. 'WAT?!' schreeuwde ik geschrokken....  
_________________________________________  
PP ISMAEL

'Wat?!' schreeuwde ik geschrokken. Hij wou weer iets zeggen maar sloot weer zijn ogen. 'NEE!' schreeuwde ik boos en schudde hem wild. Hij deed geen kick, ik stond snel recht op en haalde mijn telefoon uit. Ik belde trillend de ambulance. Ik gooide mijn gsm terug in mijn jas en liep gestrest heen en weer. Amal is ontvoerd, en niemand die er iets  van weet?! 'AAARGH!' schreeuwde ik boos en haalde mijn handen door mijn haren. Ik hoorde de ambulance parkeren en niet veel later renden de ambulancemannen door de poort en zetten de bewakers op een brancard. 'Wat is er precies gebeurd?' vroeg de ambulance-man. 'Ik weet niet, ik kwam mijn zusje bezoeken, maar vond ze hier bij de deur.' zei ik gestrest. 'En waar is je zusje nu?' vroeg hij me. 'Ze zeiden me dat ze is ontvoerd.' zei ik trillend. 'Moet ik de politie inlichten?' vroeg hij me.

'Nee nee, hoeft niet.' zei ik snel en rende uit de poort terug naar de parking. Gestrest stapte ik in en reed achter de ambulance naar het ziekenhuis. De enige manier om te weten wat er allemaal is gebeurd, is met behulp van deze bewakers. 'TFOE PAPA!' schreeuwde ik woedend en sloeg op het stuur. Moest hij haar niet uitgehuwelijkt hebben ging dit allemaal niet gebeurd zijn, maar die Ilyas ga ik afmaken! Ik parkeerde snel en rende met de ambulancemannen het ziekenhuis binnen. Ze gingen de operatiekamers binnen en ik mocht niet meer naar binnen. Ik trapte een stoel voor me door woede aan de kant, zo hard dat de houten poot er van brak. 'Dat komt op de factuur.' zei een voorbijgaande verpleger. 'HET BOEIT ME NIET!' ((want in je zakken zit geen floes)) schreeuwde ik boos. 

Hij liep snel weg en ik liep heen en weer door de gang, het maakte me m3asseb om te weten dat mijn zusje is ontvoerd en ik niets kan doen! Wollah billah, ik maak ze allemaal af! De deur ging open en de dokter verscheen. 'Dokter, en?' vroeg ik gestrest. 'Het spijt ons.' zei hij jammerend. Nee zeg niet dat ze het niet gehaald hebben! 'Zijn ze dood?!' vroeg ik bang. 'Mourad ***** heeft het niet gehaald. De andere man wel.' zei hij spijtig. 'TFOE!' schreeuwde ik boos en sloeg met al mijn kracht tegen de muur. 'Hoe gaat het met de andere?' vroeg ik hem snel. 'Hij heeft te veel bloed verloren, en ligt in een lichte coma.' antwoordde hij. 'Wanneer ontwaakt hij?' vroeg ik hem. 'Bon, dat kan 2 tot 3 dagen duren.' antwoordde hij.

'Tfoe!' fluisterde ik boos en rende snel naar het onthaal. Ik betaalde de stoel die ik kapot had gemaakt en rende naar mijn auto. Ik kon niet langer zo blijven en niets doen. Ik kon al zeker niet 2-3 dagen wachten tot de ene bewaker ontwaakt, ik moet iets doen! Ik startte gestrest mijn auto en gaf gas naar Safuane en Sofiane. Zij zijn de enige die me voor het moment konden helpen. Papa gaat al zeker me niet helpen, het gaat hem zelfs niet interesseren. Ik remde hard voor het huis van Safuane dat je het van hier tot Marokko kon horen. Zelfs de moeder van Safuane keek uit het raam. Ik zwaaide snel, ze gebaarde met haar handen dat ik moet komen. 

Ik stapte snel uit en opende het poort. De deur was al open, dus liep ik het villa binnen. 'Salam.' zei ik gestrest. 'Alaykom salam, weldi Ismael, kom binnen!' zei de vader van Safuane blij. 'Sorry amo, ik kom niet voor dat maar voor iets belangrijkers.' zei ik snel en keek Safuane bang aan. 'Wat is er? Maak me niet bang.' zei de moeder ongerust. 'A-Amal.' zei ik zenuwachtig. 'Wat is er met Amal?' zei Safuane snel en stond recht op. 'Z-ze is ontvoerd.' bracht ik moeilijk uit. Ze keken me met grote ogen aan. 'AMAL IS WAT?!' riep Safuane geschrokken. 'Ontvoerd.' zei ik met een lage toon. Safuane gooide bibberend zijn handen op zijn gezicht en bleef in een positie. 'Ik ga haar gaan zoeken.' zei hij gestrest en rende naar hal. Hij deed zijn schoenen aan en jas.

'Ik ga ook mee.' zei Sofiane. 'Beslama.' zei ik snel en rende ook naar buiten. 'Stap bij mij in.' zei ik snel en opende mijn auto. Ze stapten allemaal in en ik startte snel mijn auto op. 'Vite fait, ga naar de lounge van mijn oom.' zei Safuane gestrest. Ik knikte en scheurde de straat uit op weg naar de lounge....

Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)Where stories live. Discover now