Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 122

Wat vooraf ging:

En? Hoe beviel het jullie? Zonde voor die mooie foto's, ...
Geloof me, er komt meer!  Julie gaan boeten, voor wat jullie vader heeft gedaan! Let op mijn woorden! Dit is pas het begin. ...

~Anoniem
_________________________________________

PP SAFUANE

Ik legde de gebroken tv in de garage en liep weer door de tuin het huis binnen. Ik opende de woonkamer deur en keek Ismael vragend aan, toen hij boos en bijtend op zijn tanden naar een briefje keek. 'Ismael?' zei ik en liep de woonkamer binnen. Hij keek niet op maar keek boos naar het briefje. Ik uitte een zucht en liep naar hem toe. 'Lees.' zei hij bot en gooide het briefje in mijn handen. Fronsend opende ik het briefje en begon te lezen. Na elke zin die ik las, werd ik bozer. Boos en met een onregelmatige ademhaling keek ik naar Ismael die stil voor zich uit keek.

'Waar heb je dit gevonden?' riep ik boos. 'Hier onder tafel.' zei hij terwijl hij opstond en zijn handen door zijn haren bracht. Ik frommelde het papiertje en gooide die met alle kracht op de grond. 'Wat the hell, heeft je vader gedaan?' riep ik ongerust en ging zitten. 'Ik weet niet.' zei Ismael. 'Drugs? Werkte hij met drugs?' zei ik boos. 'Dat kan, hij kwam veel te laat naar huis.' zei Ismael. Ik knikte en stond terug op. 'Wat moeten we doen?' zei ik gestrest en stopte mijn handen in mijn zakken. 'We gaan verhuizen.' zei Ismael en haalde weer zijn handen door zijn haren. 'Denk je dan, dat ze ons met gerust gaan laten? Denk het niet.' zei ik terwijl ik mijn handen uit mijn zakken trok en over mijn kin ging van de stress. 'Safuane heb geen keuze!' zei hij zuchtend. 'Ik weet niet wat mijn vader heeft geflikt! We moeten hier weg! ' zei hij hopeloos en zwaaide met zijn handen de lucht in.

'Waar gaan dan naar toe?' vroeg ik hem. 'Ik euh ga wel kijken.' zei hij en haalde zijn gsm uit zijn zak. Ik zuchtte diep en keek uit het raam. Willen de problemen dan echt niet stoppen? Ik zuchtte een 2de keer en keek naar de maan. 'Safe, Shokran broer.' eindigde Ismael die de woonkamer weer binnen kwam. Ik draaide me naar hem om. 'Heb gefixt.' zei Ismael opgelucht. 'Goed.' zei ik en kruisde mijn armen in elkaar. 'Maar ik denk dat die flikkers, het niet hier zullen bij laten.' zei ik dan. 'Weet ik.' zei hij zuchtend. 'Maar dit is de eerste stap.' zei hij achter na. Ik knikte zuchtend. 'Wat gebeurt er hier dan?' vroeg ik. 'Ik ga wel paar drerries vragen om hier op te ruimen.' zei hij dan. Ik knikte weer en keek naar mijn horloge. 'Gaan we hier blijven?' vroeg ik dan toen ik zag dat het 4 uur in de ochtend was.

'Nee, wacht ik ga snel mijn kleren nemen en gaan dan naar appartement van mijn vriend.' zei hij snel en rende de trappen op. Ik schudde mijn hoofd en ging tegen de muur leunen. Als we nu echt te maken hebben met drugsdealers, dan zijn we lang niet meer jarig. 'O Allah, help ons .' zei ik wanhopig. Ik wilde niet dat ze Amal iets aandoen! Pfff. 'Safe kom broer.' zei Ismael die met een grote weekend tas de trap afliep. Ik ging van de muur, nam mijn vest en liep achter Ismael aan de deur uit. Ik nam  alle koffers: die van ik, khalti Latifa en Amal. Nadat we alles in de achterbank propten, stapten we de auto in en begon Ismael te rijden.

'Problemen willen echt niet stoppen.' zei hij zuchtend terwijl hij in de autosnelweg reed. 'Voor nu kunnen we niks doen. We weten niets van hun. Niet wie ze zijn, waar ze zijn of met hoeveel ze zijn.' zei ik. 'We gaan moeten wachten tot ze weer eens opduiken, wat ze sowieso gaan doen.' zei ik zuchtend. 'Dan pakken we onze kans. Ze hebben Amal kapot gemaakt, door de laatste foto's die ze van haar ouders overhad te verbranden. We gaan ze terug pakken! Ik ga hulp vragen aan mijn oom, zijn mannen, mijn vrienden, gewoon iedereen! Want Amal kapot maken, is het eerste wat je beter niet moet doen bij mij!' riep ik met een tikkeltje woede.

Ismael knikte alleen maar terwijl hij de greep om het stuur versterkte. 'Safe stap uit.' zei Ismael terwijl hij uitstapte. Ik stapte ook de auto uit, nam alle koffers bij elkaar en wachtte tot Ismael zijn auto dicht deed en naar me toeliep. 'Kom, het is daar.' zei hij zuchtend en liep over de straat naar de ingang van het appartement. Hij drukte een cijferige code die hij van zijn gsm las en de deur ging open. We stapten de lift in naar de 2 de verdieping, en liepen door de gang naar de 2de deur. Ismael begon de bakstenen te tellen en stopte bij de tiende. Rustig trok hij de steen uit zijn plaats en griste de sleutel uit het gat. Hij duwde de baksteen terug op zijn plaats, opende de deur en keek me aan. 'Ga maar eerst.' zei hij. Ik knikte en liep het appartement binnen.

Het was mooi ingericht met 3 gecombineerde kleuren nl. rood, zwart en wit. 'Mooi huisje.' zei ik terwijl ik de koffers neerlegde en rondkeek. Ismael knikte die naast me kwam staan en de sleutels op tafel gooide. 'Moehiem kom je kamer pakken, safé ben moe.' zei hij geeuwend terwijl hij zijn weekend tas meesleurde door de hang. Ik liep hem achterna met mijn koffer. 'Pak jij anders deze kamer.' zei hij. 'Is goed.' zei ik. 'Moehiem Safuane, ga slapen, heb je vandaag veel lastig gevallen. Morgen zien we wel.' zei Ismael zuchtend. 'Broer, je hebt me totaal niet lastig gevallen. We zijn er allemaal voor elkaar moehiem, ga slapen. Morgen ghair InshAllah.' zei ik zuchtend terug.

Na mijn woorden opende ik de kamer waar ik in ging verblijven en legde de koffer bij de kast. Ik griste er een shortje uit en nam ook mijn wc-tasje of hoe je het ook kon noemen. Ik liep de badkamer binnen, van de kamer en haalde mijn poetsgerief uit. Ik poetste mijn tanden en deed de wudu. Na dat te doen trok ik mijn shortje aan en deed mijn jalaba aan. Ik nam een gebedsmatje die op de nacht kast lag en begon aan het gebed. Dat... dat was tussen mij en Allah. 'Ya Allah, zorg dat alles goed komt.' zei ik zuchtend en stond op. Ik trok de jalaba uit waardoor ik er weer met blote bovenlijf bijstond. Ik keek door  de spiegel naar mijn lichaamsbouw en klakte met mijn tong. 'Safuane je moet je herpakken.' zei ik hoofdschuddend.

Ik deed mijn telefoon in de lader en kroop in bed. Niet veel later viel ik in slaap, met Amal in mijn gedachten. ...

PP AMAL

Door felle licht opende ik geïrriteerd mijn ogen. Moe ging ik rechtop zitten en keek rond. 'Oma?' riep ik schor. 'Oma?' riep ik wat luider. Ze werd geschrokken wakker. 'Benti, gaat het?' vroeg oma bang terwijl ze snel opstond. 'Oma het gaat.' zei ik lachend. 'Wat doe ik hier?' vroeg ik daarna. Ze keek me triest aan. 'De foto's.' zei ze stilletjes. Mijn glimlach verdween toen ik alles weer herinnerde. Ik zag mezelf weer roepen en krijsen om die foto's. Ik keek met glazige ogen naar oma. 'Benti, maak je geen zorgen.' zei ze bedroefd en ging naast me zitten waarna ze me een knuffel gaf.

Ik sloot mijn ogen terwijl de eerste tranen naar beneden rolden. 'Benti, jij bent mijn alles! In jou zie ik mijn zoon en zijn vrouw tegelijk! Ik wil je sterk zien!' zei ze huilend. 'Je moet je sterk houden en je tranen nooit laten zien! Het is niet omdat je geen herinneringen meer van je ouders hebt, dat je ze gaat vergeten.' zei ze toen en veegde mijn tranen weg. 'Ze zitten hier altijd en voor eeuwig!' zei ze terwijl ze naar mijn hart wees. 'Nu, nu zijn ze echt trots op je! Ze zijn trots op hun kleine Amaltje, die nu een vrouw is geworden!' zei ze glimlachend. 'Ik wil je gelukkig zien, zonder zorgen. En inshAllah, je trouwfeest bijstaan.' zei ze toen met een glimlach. Ik keek op toen ze dat laatste zinnetje zei.

En glimlachte. 'Hé? Ik kan toch nu een bruiloft verwachten?' zei ze grinnikend terwijl ze haar tranen wegveegde. Ik glimlachte weer en legde mijn hoofd op haar schoot. 'Jij houd van hem toch?' zei ze toen na een lange heerlijke stilte. 'Ja. Heel veel zelfs.' zei ik blozend. 'Ewa mezian, hij houd ook van jou, dat heb ik gezien aan zijn blik en houding bij jou.' zei ze glimlachend. 'Moehiem, we gaan gekke onvergetelijke bruiloft voor je houden, die je nooit zal vergeten!' zei ze met een knipoog. 'Goorgrrrgeeer' hoorden we mijn maag knorren. 'Shit' vloekte ik in mijn hoofd. 'Jij hebt honger.' zei oma lachend, legde mijn hoofd terug op de kussen en stond op.
'Wat wil je voor ontbijt?' vroeg ze me lief. 'Oma, hoeft n...' zei ik maar werd direct doorbroken. 'Jij eet graag Nutella? Oké, en een j'us d'orange? Oké! Wacht ga het even halen.' zei ze snel en liep de kamer uit.

Ik grinnikte en kroop terug onder de dekens en sloot mijn ogen. Ik genoot van de zon die in mijn gezicht scheen en dacht over alles na. Tot ik een warme, onbekende hand op mijn mond voelde. Geschrokken opende ik mijn ogen en keek met grote ogen naar een gezicht, bedekt met een bivakmuts die boven me zat met zijn vinger op zijn mond. 'Shhttt!' siste hij. ...

Vote, share and comment!