Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 27

Wat vooraf ging:

Ik draaide me om naar papa en strekte mijn armen om hem een knuffel te geven als bedankje voor het cadeautje. Maar... die worden ruw weg geduwd...  
_____________________________________

PP HICHAM (VADER AMAL)

Ik liep naar binnen en zag haar liggen in bed. Ik bleef bij de deuropening en bleef haar aankijken, tot moeder me naar binnen duwde. Geïrriteerd liep ik naar binnen en ging naast haar zitten. Ik probeerde me echt in te houden om niet te schelden of iets fout te doen. Ik keek naar beneden en wist niet wat ik moest zeggen. Tot moeder 'Uhum uhum!' zei.

'Sorry Amal, wil je het me vergeven? Ik heb spijt van wat ik allemaal tegenover jou heb gedaan! Ik weet het niet maar de shaytan overheersde over me.' zei ik en hield me in om niet uit te barsten. Ze ging van haar bed en liep naar me toe en gaf me een knuffel. Wejow ze knuffelde me stevig! Ik deed rustig mijn hand op haar rug en wreef een paar keer erover. Tfoe, Amal die me knuffelt?! Ik beet hard op mijn kiezen om niet uit te barsten. Ik deed mijn ogen toe en probeerde me in te houden, wat echt moeilijk was. Ik haat deze gedaante die mij nu zit te knuffelen!!!

Moehiem ik probeerde zo geloofwaardig mogelijk uit te komen, omdat moeder naar ons keek. Na de lange knuffel kroop ze terug in haar bed. 'Ga je het cadeautje niet geven? Het bezoekuur is bijna voorbij.' zei moeder. Ik knikte geïrriteerd en nam het zakje en overhandigde die aan die mislukte schepsel. Ze nam die blij van me over en opende die en haalde de teddy beertje er uit. Ze stond recht en liep mijn richting op. Oh nee, ze gaat me toch niet weer knuffelen?! Net toen ze me ging knuffelen kwam een verpleger naar binnen. 'Het bezoekuur is voorbij' zei hij. Ik knikte opgelucht en wou de kamer te verlaten maar moeder zei 'Ik ga jullie eventjes alleen laten, ik ga naar het caféetje.'

Ik schelde binnensmonds. Ze verliet de kamer en deze slet draaide naar me om en deed haar armen omhoog om me te knuffelen. Snel duwde ik ze ruw van me af. Wat denkt ze wel niet?! Ze keek me geschrokken aan. 'I-is e-er i-iets?' vroeg ze bang. Ik begon gemeen te lachen. Maar echt gemeen te lachen. Deze hoer denkt dat ik haar het heb vergeven? Dat ik het goed heb gemaakt? T-o-t-a-a-l- niet! Ze werd bang en deed stappen naar achter.

'WAAROM HEB JE ME GEKNUFFELD?!' riep ik haar woedend. Deze stoephoer zat me gewoon te knuffelen, ze had geluk dat moeder er was anders had ik haar in elkaar geslagen! Maar het is nog niet te laat! Ik ga haar nu een lesje leren! 'WAAROM HEB JE MET JOUW VIEZE POTEN MIJ AANGERAAKT?!' riep ik haar boos. Ze antwoordde niet maar deed bang stappen naar achter. Ik liep snel naar de deur en deed die op slot. Ik ga het echt niet toelaten dat een k*hba me knuffelt. Maar jammer dat deze k*hba mijn dochter is. 'NEE NEE, ZE IS MIJN DOCHTER NIET! DOOR HAAR IS MIJN ALLERLIEFSTE VROUW OVERLEDEN!' dacht ik in mij zelf

Ik werd zot. Ik zag niets meer voor me. Ik greep haar van haar keel, en keelde haar met al mijn kracht. Ze probeerde los te komen van mijn greep aan haar nek, maar dat lukte haar niet. Net toen ze begon weg te vallen liet ik haar los. Ze viel op de grond en greep naar haar keel. 'J-je h-had h-het t-toch g-goed g-gemaakt?!' vroeg ze bang/ huilend terwijl ze naar lucht hapte. Ik keek haar met ogen die vuur spuwden. 'Ik heb het nog nooit goed met je gemaakt! En dat gaat ook nooit gebeuren!' antwoordde ik haar. 'W-wat w-was h-het d-dan v-an d-daarnet?' vroeg ze me.

'Daarnet? Ik moest het goed maken van je oma, anders zou ze terug naar Marokko gaan.' antwoordde ik haar gemeen. 'NIET HOPEN DAT IK HET MET JE GOED HEB GEMAAKT! DAT GA IK OOK NOOIT DOEN! VUILE K*HBA! VERGEET DE WOORDEN VAN DAARNET!' schreeuwde ik tegen haar. Toen zag ik niets meer voor me. Ik greep haar van haar haar en duwde haar terug op de grond Ik begon haar te schoppen op haar hele lichaam. Vervolgens gaf ik haar vuisten op haar gezicht. Ik begon flashbacks te krijgen van ik en mijn prachtige vrouw. Ik werd maar steeds gewelddadiger en bleef haar mishandelen. Door haar is mijn vrouw overleden! Mijn alles is door haar dood! Ik leefde alleen voor haar! Ik werd zot en begon maar ruwer te schoppen en te slaan. Terwijl zij smeekte dat ik moet stoppen.

Ik haalde mijn riem uit en begon maar overal te slaan waar ik maar kon. Ik bleef maar flashbacks krijgen van mijn prachtige vrouw. Ik heb haar helemaal bond en blauw geslagen. Ik heb haar  he-le-maal mishandeld. Wat was ik tevreden over wat ik deed. Ze greep naar mijn voeten. 'Alsjeblieft papa! Ik smeek het je, STOP!' smeekte ze 'RAAK ME NIET AAN VUILE STOEPHOER! EN IK BEN JE VADER NIET! IK HEB LIEVER KANKER DAN DAT IK JE VADER BEN!' schreeuwde ik woedend. Ik begon haar te schoppen overal waar ik kon. Ook op haar gezicht, overal.

Na haar heel lang mishandeld te hebben, stopte ik en probeerde mijn riem terug in mijn broek te zetten. Ze greep naar de muur en stond overeind. Ze keek me huilend aan. Ik keek haar boos aan en duwde haar met al mijn kracht op de grond. BAM ze viel hard op de grond en stootte haar hoofd tegen de vloer. 'Ik heb haar goeie stoot gegeven!' dacht ik in me zelf. Ik keek haar afschuwelijk aan. Ze bewoog niet, ze deed geen enkele beweging.  'InschAllah ben je dood!' zei ik tegen haar en spuugde op haar. 

Snel nam ik mijn telefoon en opende de deur. Ik keek naar links en naar rechts , niemand te zien. Snel verliet ik de kamer en liet die k*hba daar lekker niet-bewegend achter.... InschAllah is ze dood!

PP SOFIAN (BROER SAFUANE)

Ik zat in de zetel Fifa te spelen tot mama naast me kwam zitten. 'Sofian, wil je me brengen naar het ziekenhuis? Ik wil graag Safuane en Amal bezoeken.' vroeg ze me. Ik knikte terwijl mijn blik op de tv scherm gevestigd is. 'Oké is goed mama, ga nu en maak je klaar, ik ga deze match ondertussen afspelen.' antwoordde ik. 'Nee, ik ben al klaar zet dat ding op pauze en kom nu.' zei ze. 'Nee mama, ik speel online en kan mijn spel niet op pauze zetten.' antwoordde ik zuchtend terwijl ik speel. Ze knikte en ging naar boven.

Toen ik klaar was riep ik 'Mama, ik ben klaar, kom we gaan.' Ik hoorde haar naar beneden komen. 'Ik ben al klaar, kom we gaan.' zei ze. Ik knikte, ze liep snel naar de keuken en haalde daar een zak. Ik keek haar vragend aan. 'Ah, dit is wat eten voor Amal.' zei ze. Ik knikte en deed de deur open. Ik wachtte tot mama ook naar buiten ging en deed de deur op slot. Ik liep naar mijn auto en deed de deur voor Queen Mama open. Ze glimlachte dankbaar en stapte in, ik deed snel haar deur dicht en liep een toertje om mijn auto naar de bestuurderskant. Ik stapte ook in en startte de motor van de auto en reed richting het ziekenhuis.

Aangekomen in het ziekenhuis liepen we eerst naar de kamer van Safuane. We klopten aan en een dokter deed de deur open. 'Sorry kunnen jullie een halfuurtje wachten, want we zijn een paar testjes aan het doen.' zei de dokter. We knikten allebei en hij deed de deur weer toe. Ik keek mijn moeder. 'Gaan we anders nu eens snel Amal gaan bezoeken?' vroeg ik. 'Ja is goed.' antwoordde ze. 

Samen liepen we richting de kamer van Amal. Aangekomen klopte ik op de deur... Geen antwoord. Ik klopte nog eens, maar weer geen antwoord... Ik keek mama vragend aan, die me ook vragend aankeek. Ik deed rustig de deur open...En bleef versteld voor me uit kijken.........

Vote, share and comment!