Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 95

Wat vooraf ging :

NEE ILLYYAAAS!' schreeuwde ik huilend en probeerde me los te maken van de mannen. Ze waren me te sterk en grepen me goed vast. 'NEEEE!' krijste ik huilend en probeerde me hopeloos los te maken.
'DRIE TWEE EEN....'
________________________________________

PP HICHAM (vader Amal)

'Is ze echt getrouwd?' vroeg mama verdrietig. 'Ja, ze is getrouwd en woont nu bij haar man.' zei ik met een grijns en nam een slokje van mijn thee. 'Waarom hebben jullie mij niet uitgenodigd?' vroeg ze beledigd. 'We hadden gewoon een klein feestje gehouden. Het was geen grote bruiloft.' loog ik. Ze knikte afwezig en zuchtte. 'Mag ik dan haar nummer, om haar te feliciteren?' vroeg ze me weer. 'Euh nummer? Ze heeft die veranderd, toen ze weg ging, ik heb zelf haar nummer niet.' zei ik snel. Ze knikte doorzoekend, 'Je hebt haar toch niet gedwongen ofzo?' vroeg mijn broer. 'Oh, nee joch, zo erg ben ik weer niet. Ze hielden van elkaar, en wilden trouwen.' antwoordde ik. Ze knikten allemaal en hielden teleurgesteld hun monden dicht. 'O, ik heb cadeautjes voor jullie gekocht!' zei ik snel om de akelige stilte te verbreken. 'Laat dat maar voor straks en rust een beetje.' zei mama en verliet de woonkamer. Ik keek zuchtend naar mijn broers en zussen. 'Ze vind het jammer dat Amal is getrouwd zonder haar aanwezigheid.' zei mijn zus. 'Ja je hebt gelijk, ze wilde al altijd de bruiloft meemaken van Amal. Omdat ze zo erg van elkaar hielden.' zei mijn broer. 'Het ging allemaal snel, en het was geen grote bruiloft maar gewoon een klein feestje.' loog ik weer. 'Ewaja.' zei mijn zus zuchtend en nam een slok van haar thee. 'Ik ga dan eens naar yema.' zei ik snel en stond op. Ik verliet de woonkamer en liep de trappen op naar de kamer van mijn moeder. Ik klopte op de deur maar kreeg geen gehoor. Rustig opent ik de deur en zag mama met haar rug tegen mij op de hoek van haar bed zitten.

Ik hoorde haar zelfs snikken! Snel liep ik naar binnen en sloot de deur. Ik ging naast moeder zitten en sloeg mijn arm over haar schouder. 'Mama waarom huil je nou?' vroeg ik haar. 'Waarom ik huil?! Mijn kleindochter is getrouwd zonder dat ik er iets van af wist!' zei ze weer huilend. 'En je weet dat ik Amal graag heb, en zeker op haar bruiloft wilde aanwezig zijn.' zei ze weer huilend. 'Sorry yema, maar ze wilden zo snel mogelijk trouwen. Ik kan daar ook niks aan doen.' zei ik. 'Hoe gaat het nu met haar?' vroeg ze me om van onderwerp te veranderen. Mama is zo'n persoon dat niet houd van geruzie. 'Gaat goed, ze is blij, en dat vind ik het belangrijkste.' zei ik met een grijns. 'Yallah mama, veeg die traantjes maar weg.' zei ik snel en gaf haar een zakdoek. Ze veegde haar tranen weg en keek me toen met een glimlach aan. 'Moge Allah je belonen! Jij bent MashAllah een goede vader!' zei ze dankbaar en kuste mijn voorhoofd. 'Ameen.' zei ik glimlachend en kuste haar beide handen. 'Allah irdie 3lik' zei ze met een glimlach. Ik glimlachte terug en stond op. 'Yallah yema, gaan we met ze'n allen gaan uiteten?' vroeg ik. 'Oké is goed.' zei ze  stond weer recht op. Samen liepen we de trappen af naar de woonkamer. 'We gaan uiteten, maak jullie klaar!' zei ik bij de deuropening. Ze knikten en stonden op.  Iedereen ging zich klaarmaken terwijl ik met yema op de seddari zaten. 'Wollah ik mis haar!' zei mama met een glimlach terwijl ze een foto  nam dat op de glazenkast stond. 'Je bent een echte vrouw geworden, MashAllah.' zei ze met een brede grijns terwijl ze over dat hoertje haar gezicht wreef. A tfoe, ze is echt een schande!

'We zijn klaar.' hoorde ik mijn broers en zus zeggen. Ik knikte en stond op. Ik trok de gehandicapte foto waar Amal op stond uit de handen van mama en legde die omgedraaid op de glazenkast. 'Yallah we gaan.' zei ik en liep naar de hang. Ik deed mijn schoenen aan en wachtte tot mama ook haar schoenen aan. Daarna stapten we met zijn allen de auto in en reden naar een restaurant. 'We zijn er.' zei mijn broer. We stapten allemaal uit en liepen het restaurant binnen. We namen plaats aan tafel en nadat we ons eten bestelden begonnen we gezellig met elkaar te babbelen. We kregen ons eten voor onze neus en begonnen te eten. Tijdens het eten kreeg ik een bericht: Salam, Hicham. Weet jij misschien waar Ilyas en Amal zijn? Ik ben naar hun huis geweest en niemand was thuis, bovendien waren de poorten open. Als je iets weet, laat me dan even weten. Bslama.