Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 69

Wat vooraf ging:

Ilyas nam mijn hoofd in zijn handen en kuste mijn voorhoofd... Safe het is klaar, ik ben nu van hem! Ik barstte in huilen uit.... Mijn leven was ingestort!....
_________________________________________

Na 3 seconden trok hij zijn smerige lippen van mijn voorhoofd af. 'Benti niet huilen!' zei papa *bezorgd* en veegde ruw mijn tranen weg, 'Stop met huilen!' siste hij boos. Iedereen begon te joelen en te klappen en de muziek stond weer hard. Ilyas nam mijn hand en trok me weer naar de bank. Ik ging zitten en keek wazig voor me uit. Ik had zin om op te staan en weg te lopen. Ik mis mama, normaal gezien ging ze hier staan, en me steunen. Maar jammer genoeg staat ze hier niet, wat de pijn nog erger maakt in mijn hart.

De tranen bleven maar stromen, ya Allah waarom ga ik trouwen met deze psychopaat?! Ilyas keek me aan en zag dat ik zat te huilen. 'Amal zeg niet weer dat je zit te huilen!' fluisterde hij boos. 'Wat wil je dan dat ik doe?' vroeg ik hem huilend. Hij zweeg en veegde met zijn duimen mijn tranen weg. 'Raak me niet aan!' fluisterde ik boos en duwde zijn handen weg. Ik zag dat hij wou uitbarsten maar een meisje kwam naar ons toe.

'Salam, zou ik samen een foto met jullie mogen maken? Ik wil het op mijn fb pagina plaatsen.' vroeg ze. Ik wou antwoordden maar Ilyas was me voor. 'Tuurlijk Hasnae, doe maar!' zei hij en trok me dichter naar zich toe, hij sloeg zijn armen om me heen, en keek blij naar de camera. 'Lach een beetje.' fluisterde hij in mijn oor en gaf me daarna een kus. Ik had echt de neiging om hem een kopstoot te geven!! Ik keek met een scheve lach naar de camera. 'Dank jullie wel!' zei ze blij en liep weg.

De feest was eindelijk klaar en de woonkamer begon leeg te worden. Tot er eindelijk de ouders van Ilyas, papa en Ismael over bleven. Ik stond recht en begon met opruimen. 'Nou wij gaan er ook van door.' zei de moeder van Ilyas. Wow door gaan, zonder te helpen op te ruimen? Pff Ilyas wou me knuffelen maar ik duwde hem weg, wat denkt hij wel niet? Ik wou geen feest en toch deed hij die?! Ze liepen weg en papa kwam naar de woonkamer. 'Yallah opruimen!' zei hij en liep de trap op. Zuchtend begon ik met opruimen, Ismael hielp me gelukkig ook. Na opgeruimd te hebben ging ik bidden en daarna slapen.

Volgende ochtend ... Ik opende moe mijn ogen, en ging recht zitten. Ik haalde mijn gsm er bij en scrolde door de fb pagina van school. Ik zag een berichtje passeren van gisteren: 'Morgen diploma uitreiking om 10:00!!' las ik. Safuane! Hij is afgestudeerd mijn schat! Snel deed ik mijn kleren aan en liep naar de kamer van Ismael . Hij deed net zijn trui aan, 'Ismael kom snel, vandaag is de diploma uitreiking van Safuane!' zei ik snel. Hij knikte en snel liepen we de trappen af. 'Ik ga met Amal een wandeling maken.' loog Ismael tegen papa.

We deden onze schoenen aan en liepen de deur uit. Ik stapte de BMW van Ismael in en zo reden we naar school. Aangekomen stapte ik uit en rende de school binnen, ik liep de zaal binnen en zag net dat ze hun mortarboard in de lucht gooiden. Ik keek met tranen in mijn ogen naar Safuane. Hij liep blij de trap af en omhelsde zijn familie. Ik heb deze man gemist! Langzaam liep ik naar hem toe en tikte hem op zijn schouder. Hij draaide zich om, 'Gefeliciteerd.' zei ik met tranen in mijn ogen.

PP SAFUANE

Telkens als ik opstond en me weer herinnerde dat Amal niet meer van me is barst ik in tranen uit! Mijn aller belangrijkste en mooiste vrouw is weg! Ze is weg! 'ZE IS WEG!' riep ik huilend en begroef mijn gezicht in mijn handen. Ik bleef maar huilen tot er op de deur werd geklopt. Ik negeerde het, en bleef maar huilen. De deur werd geopend en Sofian, mijn broer verscheen bij de deur opening.

Hij kwam bezorgd naar me toe. 'Broer serieus? Huil je nog steeds?' vroeg hij me bezorgd. 'Wat denk je dan dat ik ga doen?!' riep ik huilend. 'Ik ben mijn vrouw verloren, Sofian! Dat is niet makkelijk, vooral als ik nog van haar hou!' zei ik huilend. Sofian trok me in een omhelzing, en suste me. 'Broer, houd je sterk, inshAllah komt ze ooit naar je terug!' zei hij terwijl hij op mijn rug wreef. 'Ik weet niet hoe ik dit moet volhouden.' zei ik huilend. 'Ik weet hoe!' zei hij.