Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 21

Wat vooraf ging:

'Ze vertelde weer een mop en ik moest echt lachen. Ik keek haar aan maar haar lach was verdwenen. Ze keek geschrokken voor zich. Ik keek ook snel naar waar ze keek, en ik geloofde mijn ogen niet! 
_____________________________________

PP ISMAEL

Ik zag tante Fatima... zoenen met wahed brede man op een bank. Boos liep oma hun richting op. Toen ze ons opmerkte ging ze direct van zijn schoot af, en werd ze helemaal rood. 'A SLET, JE BENT GETROUWD, EN JE ZIT HIER TE KUSSEN MET EEN ANDERE?!'riep oma woedend. Bang keek ze naar haar moeder. Oma ging dichter bij haar staan en keek haar woedend aan, echt nog een beetje en er komt stoom uit haar oren, door de woede. 

Boos gaf oma haar een klap. 'Je hebt ons belachelijk gemaakt a vuile k*hba!' zei oma. Ze pakte haar dochter van haar haar, en ging er heen en weer mee. Wollah als jij dit ziet ga je kapot lachen! Ik was ook blij, ze verdiend het! Moehiem back to the point, oma trok aan haar haar en gaf haar goeie stompen. En ze gaf haar een paar knijpen. Ik wist niet dat oma dit kon! 'Je bent mijn dochter niet meer!' zei oma boos. 'Nee mama, alsjeblieft!' huilde tante Fatima.

'Alsjeblieft mama, zeg het niet aan mijn man!' smeekte ze huilend, terwijl ze neer knielde en de benen van oma vast heeft. 'RAAK ME NIET AAN! EN TUURLIJK ZEG IK HET TEGEN JE MAN! HIJ MOET ZEKER WETEN, WAT VOOR VROUW HIJ HEEFT GEKOZEN!' riep oma boos. Ze duwde tante Fatima van haar af en spuugde op haar. 

Heel haar gezicht is bond en blauw. 'Je hebt daarnet je nageltjes gedaan, nu denk ik dat je ook je gezicht moet doen!' zei ik lachend. Die man stond recht en wou weg lopen maar oma duwde hem terug. 'EN JIJ? BEN JE OOK JE VROUW AAN HET BEDRIEGEN?!' vroeg oma. 'Nee, wollah, ik ben single, en ik wist niet dat Fatima al iemand had!!' zei hij angstig. Ik moest gewoon lachen, hij was bang voor de kletsen die hij gaat krijgen van oma. Ey ookal is oma oud, ze kan goede kletsen geven!

Oma trok aan zijn oor en deed haar harde sandaal uit. Ze gaf hem een paar, en hij begon te huilen. Wahaha ik zat me kapot te lachen! Hij kon uiteindelijk toch ontsnappen, en nu bleven we met ze'n drieën over. Boos keek oma naar haar dochter. 'Jij gaat mee naar huis, en gaat gehoorzamen! Als je ook 1 ding fout doet, zeg ik het aan je man!' zei oma boos. Opgelucht knikte ze. Oma trok haar van haar haar, en zo liepen we naar de auto, iedereen keek ons met een vragende blik, maar ik had schijt. Ik genoot van de prachtige uitzicht (Fatima die door haar haar word getrokken).

Aangekomen thuis gingen we allemaal naar binnen. 'Jij gaat heel het huis schoonmaken, alles moet weer proper zijn! En als ik 1 iets zie dat niet in orde is, ga je zien!' waarschuwde oma. Bang knikte ze, en liep ze snel naar de keuken. Lachend ploften we in de zetel... Ik kletste wat met oma, daarna heeft madame Fatima eten gemaakt. Vader kwam toen ook eten.

 'Papa, kom je mee, morgen Amal bezoeken?' vroeg ik hem. 'Nee, ik heb morgen wat te doen.' antwoordde hij bot. 'Wat is er belangrijker dan je dochter bezoeken?' vroeg ik hem een beetje boos. 'Ja mijn zoon, je moet je dochter bezoeken! Je hebt haar nog nooit bezocht! Hshouma!' zei oma. Boos keek hij naar mij. 'Die Amal is mijn dochter niet.' zei hij koud. 'Kifash ze is jouw dochter niet?!' zei oma boos. 'Ja hoe jullie mij horen! Ze is mijn dochter niet!' zei vader boos.

 'Maar mijn zoon hshoum....' zei oma maar word onderbroken door vader 'Jullie gaan stoppen met commentaar te geven, of ik zal haar terug naar Marokko sturen!' Direct werden we stil. Boos gooide ik mijn bord op de grond en verliet de eetruimte. Ik liep de trap op en gooide mijn deur dicht. Ik liet me zelf vallen op bed en staarde voor me uit. Ik werd verstoord door geklop. 'Binnen' riep ik. Het was oma met een bord. 'Hier, je hebt je eten op de grond gegooid en je hebt niet voldoende gegeten!' zei oma.  Ik knikte en ze legde het bord op mijn bureau.

'Oma, waarom is vader zo hard tegen Amal? Hij mishandeld haar dagelijks voor de onbelangrijkste zaken en je ziet zelf hij wil zijn eigen dochter niet bezoeken die in het ziekenhuis ligt!' zei ik verdrietig. Oma ging naast me liggen en antwoordde 'Dat weet ik niet, maar hij was vroeger toen hij klein was al altijd een hard persoon...' Zuchtend deed oma de deken over me heen. 'Daar is het eten, ik ga even naar beneden.' zei oma. Ik knikte als antwoord en ze verliet mijn kamer...

PP AMAL

Ik voelde de zon in mijn ogen schijnen, en deed rustig mijn ogen open. Ik zit in het ziekenhuis pff. Moe kroop ik uit mijn bed, en ging naar de badkamer, ik waste mijn gezicht en veranderde mijn pyjama. Ik deed de wudu en bad. Na het gebed kroop ik weer in mijn bed. Ik bleef voor me uitkijken. Een paar tranen verlieten mijn ogen. Safuane spookte er weer door mijn hoofd. Wanneer gaat hij wakker worden? Of misschien gaat hij niet wakker worden. Alles ligt in de handen van Allah.

Ik maak me zelf kapot, door te huilen! Ik moet sterk blijven! Misschien is het mijn schuld dat Safuane is neergeschoten, maar Allah heeft dit bepaald. En zoals Safuane zei: ' Dit is een beproeving, je moet sterk in je schoenen blijven staan!'  Ik moet hoop blijven hebben! Ik had opeens zin om Koran te lezen. Ik stond recht en ging naar mijn tas en nam mijn Koran. Weetje wat ,ik ga wat Koran lezen voor Safuane! Ik nam een vestje en deed die aan, ik deed net de deur open om mijn kamer te verlaten, en een dokter stond voor mijn kamerdeur.

'Waar ga je heen?' vroeg de dokter. 'Uh ik wil wat frisse lucht hebben.' antwoordde ik. 'Maar u moet rusten, jouw bloeddruk is nog super hoog!' zei de dokter. 'Nee, ik voel me goed, ik ga even naar buiten voor 15 minuten en dan kom ik terug.' zei ik snel. Zuchtend verliet de dokter mijn kamer. Blij verliet ook ik mijn kamer, en liep naar de kamer van Safuane. Ik klopte zachtjes op de deur, maar geen antwoord. Rustig deed ik de deur open, en liep naar binnen.

Ik nam een stoel en deed die naast het bed van Safuane. Ik ging er op zitten en keek hem aan. Rustig nam ik zijn hand en plande daar een zacht kusje op. Ik opende mijn Koran en begon soera's te reciteren. Ook ik voelde een innerlijke rust. 'Saddaqa Allahu Al Adheem' eindigde ik. 'InchAllah ga je wakker worden Safuane! Blijf je best doen!' zei ik. Ik plande weer een zacht kusje op zijn hand en stond recht. Ik bleef hem verdrietig aankijken. Opeens bewoog hij zijn hand!....

Vote, share and comment!