Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 79

Wat vooraf ging:

'Ja schat, waarom? Je zei toch dat je met mij zal trouwen, en me niet in de steek zou laten?' antwoordde ik zacht. 'NEEEE!' schreeuwde hij panikerend en liet zich huilend en gebroken op de grond vallen.....  

_________________________________________

PP AMAL

Ik opende geeuwend mijn ogen en keek de bewaker moe aan. 'Sorry mevrouw Amal dat ik je wakker moest maken, maar ik heb gewinkeld en het eten ligt op tafel in de keuken.' zei de bewaker. Ik wreef in mijn ogen en knipperde een paar keer, ik ben gewoon een creep! 'Hoeveel heb je betaald?' vroeg ik hem schor terwijl ik mijn portemonnee nam. 'Meneer Ilyas heeft me al betaald, dus het hoeft niet.' zei de bewaker. 'Oké, je mag door gaan.' zei ik hij knikte en liep weg. Ik hoop dat hij Milka heeft gekocht, zodat ik die kan eten en mijn pijn een beetje ken vergeten. Ik gooide alles op tafel en tot mijn verbazing zag ik 4 repen Milka! Blij nam ik ze en plofte in de zetel. Ik keek verveeld voor me uit terwijl ik mijn Milka op at.

Toen ik weer een flashblack van gisternacht voor me kreeg, rolde er een traan over mijn wang. Hoe gevoelloos kan een mens wel niet zijn?! Ik gooide de Milka op tafel en liep de trap op naar de badkamer. Ik nam een pyjama-jurk die over mijn knieën kwam en liep de badkamer in. Na me weer zeer goed gewassen en helemaal rood geschrobben te hebben stapte ik de badkamer uit en droogde mezelf. Ik smeerde me in, droeg mijn ondergoed en daarop mijn pyjama. Ik liep de badkamer uit waardoor ik weer in de kamer terecht kwam waar alles gebeurde. 'VUILE KLOOTZAK!' riep ik woedend terwijl er een traan over mijn wang gleed. 'Je hebt me verkracht, vuile zemel!' fluisterde huilend en sloot mijn ogen. Mijn maagdelijkheid is van mij afgenomen! En ook niet door de gewilde persoon!

'Moge Allah wraak op je nemen!' fluisterde ik zacht en ging zitten in de stoel. Ik veegde mijn tranen weg, en dacht aan mama. Sowieso keek ze nu naar me vanuit de hemel, en vind ze het jammer wat er met me gebeurd was, de laatste tijden. Maar de belangrijkste oorzaak van al deze pijn is gewoon papa! Hij haatte me zonder reden! Ik sloot mijn ogen en probeerde alles te vergeten, maar het lukte niet! Alles kwam weer naar voor! Elke keer dat hij me mishandelde! Dat hij me met een blik vol walging en haat aankeek! Dat hij me mentaal en fysiek pijn deed! Dat ik altijd huilend in slaap veel, met de vraag "waarom?!". Dat hij me mishandelde in het ziekenhuis! Dat hij me had verbrand! Dat hij me had geëlektrocuteerd! Dat hij me heeft uitgehuwelijkt! En ik kan hem dan nog "papa" noemen? 

Ik heb al altijd gehoopt van een liefdevolle vader, die altijd bezorgd was! Die je troostte wanneer je gebroken was! Die je hielp wanneer je hulp nodig had! Die je knuffelde, en zijn liefde aan je toonde! Die je altijd zei dat je zijn oogappeltje was, en dat hij alles voor je over had! Maar waar is die vader?! Toen ik mijn moeder (Allah Irhemha) verloor en hem het meeste nodig had?!               N E R G E N S !

'Nergens!' fluisterde ik huilend en opende mijn ogen. 'Jij bent mijn vader niet meer!' fluisterde ik huilend maar ook boos. Ik ga hem dit nooit vergeven! Wat hij me had aangedaan was ongelofelijk! Het was gewoon onvatbaar! 'Ik haat je!' fluisterde ik woedend en veegde de tranen weg. 'Stop met huilen, hij is je tranen niet waard!' moedigde ik mezelf aan en veegde mijn tranen. Ik nam het gebedsmatje uit de kast, deed lange kledij aan en begon te bidden, wat me altijd al rustig heeft gemaakt, en nog steeds deed! ...

Zuchtend zette ik alles op zijn plaats en liep de trap af. Ik liep de keuken in en begon aan het eten. Ik nam alle ingrediënten bij elkaar om macaroni te maken. Ik deed het pan op het vuur en sneed alle groentjes, en begon ze te bakken... Toen ik klaar was deed ik nog geraspte kaas op de macaroni en stopte het in de oven. Weet je wat ik ga doen? Ik ga gewoon vragen aan die Mourad (bewaker) om voor mij een telefoon te halen! Ik ben het beu en wil contact hebben met iedereen! Ik liep het huis uit en ging naar het poort waar de 2 bewakers stonden. 'Mourad, kan je even komen?' vroeg ik hem. Hij knikte en kwam naar me toe. Ik liep weer het huis in, met Mourad achter me aan.