Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 89

Wat vooraf ging: 

Tot mijn schrik werden opeens de kartonnen voor me weg getrapt door... Saleh.
'WAAR DENKT MEVROUWTJE NAAR TOE TE GAAN?!' schreeuwde hij woedend en trok me pijnlijk van mijn haar. 'NEE ALSJEBLIEFT NEE!!' schreeuwde ik huilend... 

_________________________________________

PP SALEH

'GRIJP ZIJN ARM!' schreeuwde ik woedend. 'NEE NEE NEE!' schreeuwde hij panikerend. Ik zweer op Allah, ik ga hem vermoorden! Hij heeft mijn f*cking gezin kapot gemaakt! Mijn allerliefste mensen die ik altijd bij me wou hebben en waarvan ik hou zijn weg! WEG! Ik greep woedend zijn arm vast en schoof zijn mouw omhoog. Ik slijpte woedend de mes tegen een ander en keek hem genadeloos aan. Ik gooide de ene mes op de grond en liep op hem af. Ik greep woedend zijn arm vast. 'NEE ALSJEBLIEFT!' krijste hij huilend. Genadeloos begon ik als een gek in zijn arm te snijden. Deze vuile zemmel heeft heel mijn leven verpest! Hij heeft de vrouw waarvan ik het meest hou van me genomen! Genadeloos begon ik wild heen en weer te snijden in zijn arm. Hij krijste het uit van de pijn maar dat boeide me niet! De pijn die ik nu voelde is niets vergeleken met die van hem, maar daar gaan we verandering in brengen. 

'STOP STOP STOP!' riep hij hysterisch en krijste het van de pijn. Ik beet op mijn kiezen en nam bleekwater (Javel) en gooide het dopje er van. Niet veel later begon ik als een gek heel de vloeistof over zijn wond te gieten. Vuile zemmel! Ik nam de mes weer en begon aan een tweede wond. Deze man ga ik laten lijden, tot hij zelf de dood gaat wensen! Agressief begon ik in zijn arm te snijden alsof ik een stukje vlees was aan het snijden. 'JIJ HEBT MIJN FUCKING VROUW EN KIND VERMOORD!' riep ik woedend en begon agressief heen en weer te gaan met de mes. Hij begon minder te bewegen en niet veel later viel hij als een blok bewusteloos op de grond. 'TFOE!' spuugde ik op zijn gezicht en drukte hard met mijn schoen op zijn gezicht. Hem nu mishandelen heeft geen zin, hij gaat het toch niet voelen.

Met bloed in mijn handen verliet ik woedend de kamer en ging naar mijn kantoor. Ik gooide de deur dicht en ging zitten achter mijn bureau. Mijn blik viel op de foto accolade dat op mijn bureau lag met mijn gezinnetje der op. Ik nam het trillend en keek wazig naar de foto. 'W-waarom?' fluisterde ik zacht, 'YA ALLAH WAAROM?!' schreeuwde ik boos en liet mijn tranen de vrije loop. Ik voel me leeg, zonder mijn gezin! Ik voel me nietsnuttig zonder mijn gezin! De vrouw waarvan ik hield en door het vuur voor ging gaan is weg! Weg! Mijn prachtige zoontje dat amper 4 jaar oud was is ook weg! Ze hebben me verlaten! Ze zijn weg en hebben me hier alleen gelaten! Waarvoor moet ik nu leven? 'Waarom, Inaya?' fluisterde ik huilend en drukte de foto tegen mijn borstkas. 'Je had me beloofd voor altijd bij me te blijven!' fluisterde ik zacht terwijl er weer tranen naar beneden rolden.

'Je hebt me fucking beloofd me nooit te verlaten, dus waarom ben je je belofte niet na gekomen?' fluisterde ik zacht. 'AAAAH!' brulde ik boos en gooide alles op de grond, wat op mijn bureau lag, ook de bureau kantelde ik door de woede om en liet me op de grond vallen met de foto nog steeds in mijn handen. 'Waarvoor moet ik nu leven?' fluisterde ik huilend en wreef over het gezicht van mijn aller liefste, mooiste knapste prachtigste vrouw op deze wereld. 'Jullie zijn weg gegaan en hebben iets van mij met jullie meegenomen.' fluisterde ik zacht. 'MIJN HART HEBBEN JULLIE MEEGENOMEN!' brulde ik woedend. 'IK ZWEER IK NEEM WRAAK!' riep ik huilend en woedend. 'WOLLAH ILYAS EN ZIJN VROUW, GAAN BOETEN!' brulde ik woedend. 'HOE HIJ JE VAN ME HEEFT AFGENOMEN, GA IK HETZELFDE BIJ HEM DOEN!' schreeuwde ik woedend. Ik legde woedend de foto in een kast en rende naar de kamer waar Amal was. Ik zag dat de deur open was en liep snel naar binnen. Tot mijn verbazing zag ik alleen de man op de grond en voor de rest geen Amal.

Ik sprong op mijn man en greep hem van zijn kraag. 'WAAR IS AMAL?!' siste ik boos. 'W-weg gelopen.' zei hij pijnlijk en greep naar zijn neus. Woedend gaf ik hem een vuist tegen zijn neus om het af te maken. 'Auwauw!' kreunde hij. 'WOLLAH ALS IK HAAR NIET TERUG VIND, IK VERMOORD JE!' riep ik hysterisch en rende de kamer uit. 'RAMZI, GA ROEP DOOR DE SPEAKERS DAT DIE FUCKING AMAL WEG IS!' schreeuwde ik door de gang naar een van mijn mannen. Hij knikte en rende naar mijn kantoor waar de microfoon en computer was. Ik gooide woedend alle kamers open en zocht naar haar. Niet veel later hoorde ik 'ZEBBI DE VROUW VAN ILYAS IS ONTSNAPT! ZOEK HAAR NUUUU! ALLE KAMERS CONTROLEREN! JULLIE WORDEN ALLEMAAL ONTSLAGEN ALS ZE ONTSNAPT!' door de speakers.