Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 16

Wat vooraf ging

We praatten wat tot dat een verpleegster kwam en zei dat het bezoek uur voorbij was. Mijn oma en Ismael knuffelden me en verlieten de kamer. Ik stond direct recht en ging terug naar de operatiekamer. 'W-waar i-is S-Safuane?' vroeg ik angstig...  
_____________________________________

'W-waar i-is S-Safuane?' vroeg ik angstig. 'Hij is in een Intensive Care kamer, hij ligt nu in coma en we hebben een deeltje van de kogel kunnen verwijderen.' antwoordde de dokter. 'H-hoe b-bedoel j-je Intensive Care?' vroeg ik stotterend. 'Daar is er hoge controle, want er zit nog een deeltje van de kogel in het hart van de patiënt, en het hart kan elk moment stoppen met functioneren.' antwoordde hij.

Ik voelde me weer duizelig en greep naar de muur. 'Wanneer k-komt h-hij w-wakker u-uit z-zijn c-coma?' vroeg ik bang. 'Het is te zien, we moeten het andere deel van de kogel nog uit het hart halen, en dat is zeer moeilijk. Als het ons lukt kan hij terug wakker worden. Maar we weten niet hoelang hij in zijn coma gaat blijven , maar hij is nu wel in een diepe coma.' antwoordde hij.

'Kan ik hem bezoeken?' vroeg ik hem. ' Nee, voor nu nog niet. Als hij naar de Medium Care word verplaatst dan kan je hem even bezoeken.' antwoordde hij. Ik knikte en draaide me om om terug naar mijn kamer te gaan. Ik voelde me weer duizelig, en voor even had ik echt  hartpijn. Mijn ziel was echt dood. Opeens voelde ik mijn benen niet meer, ik kon niet meer vooruit gaan. Ik leunde tegen de muur, en kon niet meer normaal ademen. Ik begon zwaar te ademen, en veel flauw...

Ik word wakker in mijn bed, er zaten een paar dokters in de kamer. 'Amal, je kreeg weer een paniek aanval. Je gaat denk ik langer dan 1 week moeten blijven.' zei de dokter. 'Nee, waarom? Ik voel me goed!' zei ik snel. 'Nee, we hebben je bloeddruk gemeten en die is niet normaal hoog. Je lichaam is ook zeer droog, vandaar de infuus. Je moet blijven rusten en zo min mogelijk verplaatsen. Als je weer een paniek aanval krijgt, kan dat een negatieve invloed hebben op je hart.' zei de dokter.

'Oké' antwoordde ik boos en droog. Als Safuane het niet gaat halen, dan boeit het me niet of het een negatieve invloed heeft op mijn hart. De doktoren verlieten de kamer en ik bleef maar voor me staren. Opeens kreeg ik een telefoontje. Het gesprek P= politie I=Ik

P= Goeie avond , spreek ik hier met Amal?

I= Hallo en ja. (antwoordde ik droog)

P= Adil is opgepakt, en heeft een levenslange gevangenisstraf gekregen.  Hij werkte in vrouwenhandel, en heeft al heel veel mensen vermoord, al die vrouwen zijn nu bevreid. Zijn nieuwe pand is ook ontdekt. En al zijn mannen zijn opgepakt. 

I= Aha, oké dankjewel voor het melden.

P= Geen probleem, een prettige dag verder.

Ik beëndigde.  Kifesh een prettige dag verder?! Safuane zijn hart kan ieder moment stoppen met functioneren door die kogel. En ze wensen me een prettige dag? Moehiem, ik probeerde te slapen wat me niet echt lukte. Safuane bleef maar door mijn hoofd spoken. Ik drukte op de rode knop, zodat een verpleger kan komen.

5 Minuten later kwam er eindelijk een verpleger. 'Ja, kan ik je met iets helpen?' vroeg de verpleger beleefd. 'Uh ja, ik wil graag weten wanneer ze mijn vriend Safuane weer gaan opereren.' vroeg ik beleefd. 'Ah, oké ik zal eens gaan vragen voor jou.' antwoordde ze.                        Na 8 uren (15 minuten) kwam eindelijk de verpleegster terug. 'De patiënt gaat morgen om 5 uur in de ochtend weer geopereerd worden.' zei ze. Ik knikte, ze draaide zich weer om om de kamer te verlaten.

'Uh ik heb nog een vraag' zei ik snel. Geïrriteerd draaide ze weer naar me om. 'Ja?' vroeg ze. 'Uh als iemand in coma ligt, kan hij je dan nog horen ?' vroeg ik haar. 'Ja, die persoon hoort alles, ookal ligt hij in coma.' antwoordde ze. 'Oké dankjewel!' zei ik. Ze knikte en verliet mijn kamer.     Ik stond op en ging naar de badkamer, wejoo met die infuus kan je echt niets doen! Ik deed de wudu, en ging naar mijn tas die oma heeft gebracht, en haalde mijn gebedskleedje uit met een hoofddoek.

Na dat ik heb gebeden maakte ik een smeekgebed: 'O God, ik vraag jou Safuane te genezen, ik kan niet zonder hem! Jij bent de enige die hem kan genezen als je wil! Alsjeblieft genees hem! Ik wil niet nog een persoon verliezen! ' smeekte ik huilend. Ik begon weer te huilen als een kleinkind. Ik hoop echt dat hij geneest anders ga ik mezelf iets aandoen!

Ik deed mijn gebedskleedje uit en mijn hoofddoek ook. Huilend plofte ik neer op bed, en met Safuane in mijn gedachten viel ik ein-del-ijk in slaap. De volgende ochtend werd ik wakker door gelach. Ik deed mijn ogen open en zag tante Fatima en Ilham met elkaar lachen. Ze respecteren ook geen zieke. Het is hier een ziekenhuis denk ik. 

' Salam!' zei ik een beetje boos. Direct toen ze me hoorden verdween die gelach, en keken ze me vies aan. 'Ben je eindelijk wakker?' vroeg Ilham. 'Ja haha, ik heb lekker geslapen.' antwoordde ik blij. 'Ah, dat is goed.' zei tante me vies kijkend. 'Is vader niet gekomen?' vroeg ik. 'Nee, hij is gaan winkelen met oma.' antwoordde Ilham blij. Meteen voelde ik de tranen opkomen. Papa gaat dus liever gaan winkelen dan zijn dochter bezoeken in het ziekenhuis. 'Ah, dat is goed toch.' zei ik snel.

Ik voelde me slap en zwak dus besloot ik weer terug te gaan slapen. Ik deed mijn ogen toe en probeerde te slapen maar het lukte niet door de gekrijs (gelach) van Ilham. 'Ufff ik wil slapen, wees een beetje stiller aub.' zei ik geïrriteerd. 'Mogen we ook al niet lachen of wat?' vroeg tante Fatima. 'Tuurlijk mag je lachen, maar niet in een ziekenhuis waar mensen graag willen rusten.' antwoordde ik. 'Kom mama, we bezoeken haar, maar toch doet ze irritant, kom we gaan terug naar huis.' zei Ilham vies kijkend. Ik glimlachte naar haar. 'Zou heel lief zijn als je dat doet!' zei ik snel.

Ze stonden alle 2 recht en keken me vies aan. 'We gaan nog zien, of je die grijns nog zult hebben als ik zeg tegen jou vader dat je ons hebt weg gejaagd.' zei ze met een grijns. Ik knikte en ze liepen mijn kamer uit. Ik was echt moe dus besloot ik terug te gaan slapen. Om 12:00 werd ik weer wakker door de verpleegster die binnenkomt. Ze had een dienblad vast. 'Goeiemorgen alsjeblieft, je middagmaal, eet smakelijk!' zei ze. Ik knikte en ze liep de kamer weer uit. Wejo haha ik heb amper ontbijt gehad en nu al middagmaal. Moehiem ik was benieuwd wat onder het deksel zat.

Ik deed het deksel open en zag gerookte groenten. Ik Amal ****** gaat dat op eten? Neeeh. Ik deed de deksel er terug op. En at gewoon mijn dessertje (pudding). Ik keek nog even tv, en besloot dan om eens te gaan kijken naar Safuane, het is wel handig nu ik ook in het ziekenhuis moet blijven. Ik stressde me, bibberend deed ik de deur open en liep ik in de hal. 'Wat als de operatie niet is gelukt? Wat als zijn hart is gestopt met functioneren? Wat als hij nu dood is?'  Spookte er in mijn hoofd. Ik denk dat ik weer een paniek aanval ga krijgen!

Trillend liep ik naar een verpleger. 'K-kan j-je e-eens d-de d-dokter v-van  S-Safuane r-roepen? vroeg ik haar gestrest. 'Uh ja, volg me maar' antwoordde ze.                                                 Zenuwachtig volgde ik haar naar de dokter. 'Daar is de dokter, die Safuane heeft geopereerd.' zei de verpleegster en wees naar dezelfde dokter als gister.

Trillend/bibberend/gestrest/bang liep ik naar de dokter.                                                                                 'H-hebben j-jullie d-de r-rest v-van d-de k-kogel k-kunnen v-verwijderen?' vroeg ik stotterend.....

Vote, share and comment!