Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 134

Wat vooraf ging:

'Ismael.' zei Amal zuchtend en liep naar me toe. 'We hebben het geld. 173 800 euro ligt in de zwarte tas. Je kan het nu naar hem brengen.' zei ze snel. ...
_________________________________________ 
 PP AMAL

Hij knipperde een paar keer en keek toen weer naar de tas. 'Hoe? Hoe heb je alles in amper 6 uur kunnen verkopen?' vroeg hij verbaasd. 'Er zaten al mensen in  de lijst die klaar stonden om de eigendommen te kopen.' antwoordde ik op zijn vraag. Hij knikte en zuchtte diep. 'Dus ik moet het geld nu brengen?' vroeg hij. 'Ja, nu. Zodat we er van af zijn.' antwoordde ik, nam de tas en gaf die aan hem over. 'Je gaat niet alleen, wij gaan met je mee.' zei oom Khalid (broer van moeder Safuane) doelend op zijn mannen, Sofiane en Safuane.

Ik knikte en keek hem weer aan. 'Oké, we gaan nu voor het donker word.' zei hij waarna hij zijn vest weer aantrok. Alle mannen stonden weer op en maakten zich klaar, ondertussen dat oom Khalid zijn mannen opbelde en wapens regelde. 'Doe rustig aan, mijn zonen!' zei oma bezorgd. 'Het zal allemaal inshAllah goed komen.' zei Ismael zelfverzekerd terwijl hij zijn schoenen aantrok. 'Oké, ze staan klaar, kom we gaan.' zei oom Khalid. Ik rende snel naar de deur en hield Ismael tegen. 'Ik weet dat jij alleen naar binnen zal gaan. Wil je alsjeblieft letten op je zelf?' vroeg ik hem terwijl ik een kus op zijn kaak plande. Dat was eenmaal waar ik aan kon.

Hij grinnikte wat zenuwachtig. 'Natuurlijk.' zei hij en plande een kus op mijn voorhoofd. Hij glimlachte nog eens en liep daarna ook de deur uit. Ik zwaaide ze allemaal uit en hopend dat alles goed komt en dat wanneer ze terug keren we geen schuld meer op onze naam hadden. Ik staarde nog een tijdje voor me uit en sloot daarna de deur dicht. Ik liep langs de woonkamer en zag oma en khalti Khadija met elkaar praten. 'Kom er bij!' zei ze toen ze me opmerkte. 'Nee shokran, ik ga bidden en slapen. Heb hoofdpijn.' zei ik zuchtend en liep daarna de trap op.

Ik deed de wudu en veranderde mijn kleren in een knus pyjama. Daarbovenop trok ik mijn abaya en bad het Asr gebed. Ik deed nog een dua en ruimde daarna het gebedsmat op. Ik trok de abaya uit en klom in mijn bed. Ik opende het nachtkastje en haalde er de gouden-armband uit die ik van mama had gekregen toen ze op sterven lag. Ik bracht die naar mijn hart en sloot mijn ogen denkend aan haar glimlach en haar uitstraling die ze altijd had, zelfs toen ze op haar sterfbed lag, was ze aan het stralen.

Ik ademde diep in en uit terwijl ik dacht aan onze mooie momenten, die ik nooit maar ook nooit ging vergeten. Stilletjes aan, rolden er een paar tranen over mijn wangen, denkend aan de foto-album die werd vernietigd. Ik greep het gouden-armband steviger vast, de laatste herinnering die ik aan mama had. En veegde mijn tranen ruw weg. Ik plande er nog een lange kus op en legde die terug in het nachtkastje. Snel veegde ik de laatste tranen weg en kroop onder de warme dekens. Met haar in mijn gedachten, viel ik in slaap. ...

PP OMA VAN AMAL

'Wollah, echt sorry, we maken het echt zwaar voor jullie.' zei ik zuchtend. 'Waarom?' vroeg Khadija verbaasd en legde haar glas thee op tafel. 'Ewa we vallen jullie lastig.' antwoordde ik.       'Echt niet. Dat mag je niet zeggen! We zijn familie.' zei ze. Ik glimlachte. 'Shokran, wollah. We gaan jullie ghair (goede daad) nooit vergeten.' zei ik dankbaar. 'Jullie kunnen hier zelfs permanent blijven verblijven. Merhba bikoum,' zei ze met een glimlach. 'En trouwens, we worden bijna daadwerkelijk familie van elkaar.' zei ze er bovenop.

Ik glimlachte toen ik dacht aan Amal en haar toekomst. 'Ja, je hebt gelijk.' zei ik blij. 'Ze passen bij elkaar, moge Allah hun beschermen van boze oog.' zei ze dromerig. 'Tbarkellah, ze is echt goed opgevoed, al sinds dag 1 heeft ze mijn hart gewonnen.' zei ze. 'Haar moeder. Ze heeft alles van haar moeder.' zei ik denkend aan haar. Ze knikte. 'Allah Irhemha.' zei ze zuchtend. 'We gaan gekke bruiloft doen!' zei Hind die er bij kwam zitten. 'InshAllah.' zei ik met een glimlach. 'Kan niet wachten tot ik mijn kleinkinderen in mijn armen kan nemen.' zei ze dromerig.

'Bijna, mama!' zei ze grinnikend. 'Waar zijn ze eigenlijk?' vroeg ze dan. 'Het geld gaan brengen naar die man.' antwoordde ik zuchtend en voelde de bezorgdheid weer opkomen. 'Huh? Hebben ze het geld al?' vroeg ze verbaasd. 'Ja, nu hopen dat alles goed komt.' zei ik zuchtend. 'InshAllah.' zei Khadija. 'Waar is Amal?' vroeg Hind. 'Ze is een dutje gaan doen.' antwoordde ik. ...

PP ISMAEL

Snel gooide ik de zwarte tas in de koffer en stapte in bij Safuane, Sofiane en oom Khalid. 'Oké, is goed.' zei hij door de telefoon en keek toen naar mij. 'Ik weet niet of de patron zelf in die pand zit, maar zijn mannen zijn daar wel.' zei hij dan. Ik knikte. Safuane startte de auto op en reden toen naar de oude pand, van de vorige keer. 'Safuane stop hier.' zei oom Khalid, een straat voor de pand zelf. De auto werd geparkeerd en we stapten allemaal uit. Ik haalde de tas uit de koffer en sloeg die over mijn rug, aangezien het veel woog.

'Hier heb je jouw geweer. Die is volgeladen.' zei oom Khalid en gaf me de geweer. Ik nam die aan en stopte die achter in mijn broek. 'Als er iets is zal ik jullie bellen. Wachten jullie maar hier op me.' zei ik nog en zuchtte diep. 'Ismael, goed opletten. Je bent een man en weet wat je doet.' zei oom Khalid nog. Ik gaf een knik aan Soufiane en Safuane en liep toen de straat uit, naar de straat van de pand. Snel liep ik de straat in en liep naar de verlaten pand. Voor de pand zaten 2 auto's geparkeerd, wat betekent dat er mensen in de pand waren.

Ik zuchtte nog eens diep en vroeg aan Allah om me te helpen en belde aanr.  Na 1 minuut wachten, ging die deur nog steeds niet open. Ik raakte de deur open om te kloppen. Maar die ging langzaam open. Ik schrok wat en voelde de spanning opbouwen. Rustig opende ik de deur verder open en liep het pand in, terwijl de zenuwen gierden in mijn lijf. Ik begon te trillen en voelde mijn hart bijna uit mijn borstkas bonzen. Ik keek rond om me heen en zag niemand. Ik besloot maar de trap op te gaan naar boven. Daar aangekomen liep ik door de lange gang, tot er plots een gespierde man uit een kamer kwam. 

'H-halo, i-ik kom voor de p-patr...' zei ik maar kon mijn zin niet afmaken toen ik een harde vuist tegen mijn gezicht voelde. Ik vloog hard tegen de muur en kreunde toen mijn hoofd hard tegen de muur stootte. Ik slikte diep terwijl alles duizelig begon te worden en mijn luchtpijpen nauwer werden. Om het af te maken voelde ik nog een trap tegen mijn hoofd. En toen, toen was ik definitief weg. ...

Vote, share and comment!