Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 26

Wat vooraf ging:

KLOP KLOP Mijn slaap werd verstoord door geklop. 'Binnen!' riep ik schor. Ik ging zitten en hoorde de deur open gaan. Ik keek naar de deur opening en schrok van wie ik daar zag.... 
_____________________________________

PP HICHAM (VADER AMAL)

Ik keek tv, maar werd verstoord door moeder. Ze plofte naast me neer en keek me lang aan. 'Wat is er? Waarom kijk je zo?' vroeg ik haar geïrriteerd. 'Wanneer ga je eens je dochter gaan bezoeken?' vroeg ze me. Wat haat ik deze vraag! Ik haat die slet, en ga haar nooit bezoeken!        'Ik ga haar niet bezoeken!' antwoordde ik geïrriteerd. 'Kifash je gaat haar niet bezoeken? Het is je eigen dochter!' zei moeder boos. 'IK WIL DIE SLET NIET GAAN BEZOEKEN, EN KLAAR!' antwoordde ik deze keer boos. Ik wil niet schreeuwen tegen mijn moeder maar deze vraag irriteert me echt!  

'Waarom doe je zo?' vroeg ze verdrietig. 'Moeder, maak er geen probleem van, alsjeblieft!' zei ik zuchtend. 'Nee dat is mijn kleinkind! En ik ga je niet met rust laten tot je me een geldige reden geeft, van jouw gedrag!' zei moeder deze keer boos. 'DOOR HAAR IS MIJN VROUW OVERLEDEN!' riep ik. 'Jij geeft haar de schuld! Allah heeft dit bepaald niet Amal!' zei moeder. 'NEE HET...IS...HAAR...SCHULD...EN...GEEN...DISCUSSIE!' riep ik boos. De woede borrelde in me. Moest het niet mijn moeder zijn ging ik haar al een stoot hebben verkocht!

Ze begon te praatten maar ik negeerde haar. Ik weet dat ze het over die hoer heeft, dus ga ik niet luisteren. Ik keek aandachtig verder naar een documentaire tv programma. 'Regel maar vliegtickets terug naar Marokko.' zei moeder opeens. Geschrokken keek ik haar aan. 'Kifash, waarom zo vroeg, je bent hier pas een week?' vroeg ik haar. 'Als je niet normaal gaat doen tegen je dochter, dan ga ik terug naar Marokko!' antwoordde moeder koud. Wat  is ze koppig! 'Nee moeder, doe normaal aub!' probeerde ik. 'NEE! ALS JE JE NIET NORMAAL GAAT GEDRAGEN TEGENOVER JE DOCHTER, DAN WIL IK TERUG NAAR MAROKKO!' schreeuwde ze boos.

Pff meh dat ik het goed ga maken met haar ,die vuile k**ba. Ik staarde lang voor me uit. Hoe moet ik dit nu oplossen? Ik wil niet dat moeder terug gaat naar Marokko, maar ik wil het ook niet goed maken tegenover die slet. Pff weetje ik ga gewoon doen alsof! 'Ja oké moeder t'is goed, ik ga het goed maken!' zei ik zuchtend. Blij en opgelucht keek moeder mij. 'Zo wil ik je hebben Hicham! Over een uurtje gaan we er naar toe!' zei ze blij. Ik knikte en glimlachte vals. Maar van binnen wou ik ontploffen van de woede. 

Stil keek ik verder naar mijn documentaire tv programma. En voor ik het wist viel ik in een diepe slaap. ... 'Kom, Hicham wakker worden! We gaan naar je dochter!' riep moeder en schudde me wakker. 'Wacht laat me nog even slapen aub!' antwoordde ik moe. 'Nee, je gaat nu wakker worden, we gaan naar je dochter!' zei ze weer. Zuchtend ging ik zitten en strekte me gapend uit. Ik deed lui mijn jas en schoenen aan en wachtte op moeder. Ze kwam een minuut later met een zak. 'Wat zit er in die zak?' vroeg ik haar nieuwsgierig. 'Marmita en brood voor Amal' antwoordde ze. Ik knikte ongeïntresseerd en liep naar mijn auto.

Moeder volgde me en stapte ook in. Ik startte de auto en reed richting het ziekenhuis. Aangekomen in het ziekenhuis stapte ik en moeder af en liepen we het ziekenhuis binnen. Ik liep richting de lift. 'Waar ga je heen?' vroeg moeder. 'Euh naar de lift zeker.' antwoordde ik. 'Ga je met lege handen je dochter gaan bezoeken?' vroeg moeder. 'Ah ja , ben dat vergeten.' antwoordde ik ongeïntresseerd. We draaiden ons om en gingen naar een klein winkeltje in het ziekenhuis, waar je kleine cadeautjes en bloemen kunt kopen.

Ik nam een klein sleutelhangertje en liep naar de kassa. Meh dat ik iets duurs voor haar ga kopen!  'Dat word dan 0.50 cent.' zei de kassierster en overhandigde me het in een zakje. Ik betaalde het en draaide me om en liep naar moeder.  'Toon eens wat je voor haar hebt gekocht?' vroeg ze bij de uitgang. Zuchtend overhandigde ik haar het zakje. Ze keek me boos aan. 'Je gaat voor de eerste keer je dochter bezoeken en koopt voor haar een simpele sleutelhanger?' vroeg ze boos. 'Ja maar een sleutelhanger is toch ook goed?'  vroeg ik haar. 'Neen, geef het terug en koop een leuke teddy beertje of zo!' antwoordde ze.

Zuchtend gaf ik de sleutelhanger terug aan de kassierster. 'Sorry, moeder vind het niet goed.' zei ik. Ze knikte en deed de sleutelhanger op zijn plaats en gaf me de 0.50 cent terug. 'Wat moet ik nu kopen?' vroeg ik ongeïntresseerd aan moeder. 'Hier, koop dit.' antwoordde ze en overhandigde me een teddy beertje. Ik keek naar de prijs en keek moeder aan met een blik van 'Really?!'  Ze keek me niet begrijpend aan. 'Wat is er nu weer?' vroeg ze me nadat ze m'n blik zag. '24,99 euro voor een simpele teddy beertje?' vroeg ik haar. 'Tuurlijk, het is je dochter en ze verdiend meer.' antwoordde ze. 

Zuchtend nam ik het aan en liep er mee naar de kassa. Ik gaf haar het teddy beertje en ze scande die. 'Dat word dan 24,99 euro alsjeblieft.' zei de kassierster. Ik knikte zuchtend en haalde mijn portemonnee uit mijn achterzak. Ik haalde een biljet van 20 en van 5 en overhandigde die aan de kassierster. Ze nam het aan, en deed de teddy beer in een zak. Ze overhandigde het aan me. 'Prettige dag verder!' zei ze. Ik knikte en draaide me zuchtend om. Hoe wilt ze dat ik een prettige dag verder heb? Mijn dag werd verpest door die 'ras taroe' (vuilnisbak hoofd).

'Kom dan, het bezoekuur is bijna voorbij.' zei moeder ongeduldig. Zuchtend liep ik naar haar toe. En samen liepen we richting die mossiba. We namen de lift en liepen daarna door een lange hang. 'Hier ligt ze.' zei moeder terwijl ze wees naar een deur , ik knikte ongeïntresseerd. 'Ik wil dat je je excuses aan bied, en haar toont dat je spijt hebt van wat je haar allemaal hebt gedaan!' beviel moeder me. Ik knikte geïrriteerd en klopte op de deur. 'Binnen!' riep die slet. Zuchtend doe ik de deur open...

PP AMAL

Ik schrok van wie ik daar zeg. Tranen begonnen zich in mijn ogen te ontstaan. Stel je voor: Een vader die je als vuil behandelde, elke dag mishandelde voor de onbelangrijkste zaken, die je geen vaderliefde gaf, die je uitschold voor de ergste kwetsende woorden en die deed alsof je zijn dochter niet bent, die je nooit vroeg of je iets nodig hebt etc. gaat je eens komen bezoeken na 5 dagen in het ziekenhuis geweest te zijn...

'Nee Amal, je gaat niet huilen!' dacht ik in me zelf. Ik probeerde mijn tranen binnen te houden wat gelukkig lukte! Papa kwam rustig naar binnen, daarna volgde oma. Ik was wel opgelucht dat papa niet alleen was gekomen. Hij liep stil naar binnen en ging naast me zitten. 'Uhum uhum!' zei oma. Papa keek me toen aan. 'Sorry Amal, wil je het me vergeven? Ik heb spijt van wat ik allemaal tegenover jou heb gedaan! Ik weet het niet maar de shaytan overheersde over me.' zei hij. Ik voelde dat hij echt serieus was.

 Papa die mij vergiffenis vraagt? Er begonnen tranen in mijn ogen te ontstaan, EINDELIJK! 'Mijn vader gaat weer normaal tegen me doen! Hij gaat me niet meer mishandelen zoals vroeger! Hij gaat me niet meer als vuil behandelen!' dacht ik in me zelf. Ik stond van mijn bed en liep super blij naar mijn vader. Ik knuffelde hem stevig. 'Het is je vergeven papa!' zei ik met tranen in mijn ogen. Hij deed een hand op mijn rug en wreef over mijn rug. 'Dankjewel Amal, ik was bang dat je me niet ging vergeven!' zei hij. Ik wurmde me uit zijn knuffel en keek hem aan. 'Het is je vergeven papa, je moet niet meer aan het verleden denken maar aan de toekomst!' zei ik blij. Hij knikte zachtjes en keek naar beneden.

Ik ging terug naar mijn bed. 'Alhamdulilah het is weer goed tussen jullie!' zei oma blij. Ik knikte glimlachend naar haar. 'Alhamdulilah!' zei ik zacht. 'Ga je het cadeautje niet geven? Het bezoekuur is bijna voorbij.' zei oma. Papa knikte en nam een tasje en overhandigde die aan me. Ik nam het blij aan. Ik deed het open en zag een schattig teddy beertje. Ik wou hem een knuffel geven maar werd verstoord door een verpleger. 'Het bezoekuur is voorbij.' zei de verpleger. Oma knikte en keek ons aan. 'Ik ga jullie eventjes alleen laten, Hicham ik wacht beneden in het restaurantje op jou.' zei ze blij. Ik knikte en keek haar aan tot ze de kamer verliet.

Ik draaide me om naar papa en strekte mijn armen om hem een knuffelen te geven  als bedankje voor het cadeautje. Maar... die werden agressief weg geduwd...

Vote, share and comment!