Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 121

Wat vooraf ging:

Langzaam gleed de verbrande foto-album uit mijn handen, op de grond. Een paar tellen later sloten mijn ogen zich, waarna ik in de armen van Safuane viel. ... 
________________________________________ 

PP SAFUANE

Zuchtend draaide ik de sofa terug om en veegde het glas opzij. Ik dacht aan Amal en keek rond, maar merkte haar niet op. 'Ey? Waar is Amal?' vroeg ik geschrokken. 'Ik zag haar naar boven lopen.' zei Ismael die de tapijt dicht rolde. Ik legde de borstel tegen de muur en liep de trap op naar boven. Toen ik de laatste trede opliep, hoorde ik iemand huilen. Dat ging niemand anders dan Amal zijn. Snel liep ik bezorgd door de gang, tot ik voor een gesloten deur stopte, waar het gesnik vandaan kwam.

Rustig opende ik de deur en zag haar inderdaad midden in de omgekantelde kamer op haar knieën zitten. Het was echt hartverscheurend om haar in zo'n toestand te zien. Met elke bladzijde die ze in het boek omdraaide, begon ze nog heviger te huilen. 'Mama ik kan niet meer!' riep ze huilend. Ik schoot uit mijn trance en zag dat ze op glas zat met haar knieën. Snel liep ik er naar toe en hief haar van de grond. Ze keek duizelig rond en ik hoorde haar on-ritmisch ademen. 'Amal.' zei ik bezorgd. Ze keek emotieloos voor zich uit en antwoordde niet op me. 'Amal!' zei ik dit keer bang en schudde haar zachtjes.

Langzaam viel de boek die ze al die tijd tegen zich hield op de grond. Ik keek geschrokken naar het boek en toen ik weer naar haar keek, sloot ze haar ogen en verloor ze haar evenwicht. Snel ving ik haar in mijn armen op en tilde haar met een bonzend hart van de grond. 'Amal!' zei ik bang en tikte op haar wang. Maar ze deed geen kick. Razendsnel rende ik de kamer uit met haar in mijn armen. 'Ismael!' riep ik gestrest terwijl ik de laatste trede van de trap afrende en de woonkamer binnen stormde. 'Khalti Latifa (oma Amal) , Ismael! Amal!' riep ik bang.

Khalti rende naar me toe en schreeuwde toen ze Amal in mijn armen flauw zag. 'A wili! Wat is er gebeurt!' riep ze panikerend terwijl ze aan Amal's voorhoofd voelde. 'Ik weet niet, ze viel bewusteloos in mijn armen.' riep ik gestrest. 'Safuane, snel, kom!' riep Ismael terwijl hij zijn auto sleutels nam uit een oude gleuf. Oma nam snel haar jas en deed die op Amal waarna we snel het huis verlieten. Snel stapte ik in, in de achterbank en legde Amal goed op de bank. Khalti Latifa ging snel van voor zitten en Ismael startte de auto op.

'Weldi, ademt ze nog?' vroeg oma huilend. 'Ja, ze ademt.' zei ik toen ik haar adem op mijn hand voelde. 'Waarom moet ze toch zo veel lijden?' vroeg oma snikkend. 'Khalti, maak je geen zorgen, inshAllah, word ze weer beter.' zei ik met een brok in mijn keel, terwijl ik zelf ook aan het stressen was. Ik keek haar bezorgd aan en nam haar kleine warme hand vast. Zachtjes plande ik er een kus op. Ik hou zielsveel van haar, en wil binnenkort inshAllah, als alles mooi op een rijtje zit haar hand vragen. Maar voor dat allemaal, moet het goed met haar gaan en moet ze weer stabiel zijn.

Ik voelde aan haar voorhoofd, die echt gloeiend aanvoelde en keek weer op. 'Zijn we er bijna?' vroeg ik gehaast. 'Ja, nog 2 minuten.' zei Ismael die een afslag rechts nam. 'Safé, stap af, snel.' zei Ismael die de sleutels uit het stopcontact haalde. Gehaast stapte ik af en tilde Amal uit de auto. Khalti L. stapte ook af en samen renden we als gekken het ziekenhuis binnen, waar we gelukkig al direct werden geholpen door een paar dokters. 'Leg haar hier op.' zei de verpleegster die met een bed afkwam. Snel legde ik haar op het bed en liet haar hand los.

Voor ik nog iets kon zeggen verdween ze in het spoedkamer. 'Ya Allah, bescherm mijn kleindochter.' zei khalti L. huilend. Gestrest liep ik naar haar toe en knuffelde haar. 'Khalti, maak je geen zorgen, inshAllah, zal het niks ergs zijn.' probeerde ik haar gerust te stellen. 'Hier water.' zei Ismael en overhandigde haar een fles. Ze nam die aan en ging zitten. Ik ging zuchtend ook gaan zitten en haalde mijn handen door mijn haren. Ik hoopte echt dat er niks ergs ging zijn en dat ze snel weer beter word.