Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 23

Wat vooraf ging:

'Binnen!' riep Hassan. We zagen een paar dokters binnen komen en een verpleger die het bed van Safuane naar binnen duwt. Zenuwachtig stonden we recht en liepen we naar de dokters. 'En?'......
_____________________________________

De dokters kwamen naar binnen en keken ons aan. 'En?' vroeg ik bang. 'We hebben goed nieuws, Safuane zit niet meer in een diepe coma. Hij ligt nu in een lichte coma. Hij kan elk moment wakker worden. We weten zelf ook niet hoe dit komt, maar dit is echt snel, normaal gezien duurt het zeker 6 maanden vooraleer een patiënt van diepe coma naar lichte coma gaat!' zei een dokter.

We begonnen elkaar te knuffelen en te juichen. Moehiem iedereen was super blij! 'Het 2de goede nieuws is...' zei een andere dokter. We werden allemaal stil en keken gespannen naar de dokter. 'Zijn hart is ook zeer snel volledig hersteld! Hij is volledig genezen, we moeten nu nog wachten tot hij wakker komt uit zijn coma.' zei de dokter blij. Ik sprong op Khadija (moeder Safuane) en gaf haar allemaal kusjes. 'Alhamdulilah!' riep ik blij!

'Weten jullie echt niet waardoor dit komt dat hij snel is genezen?' vroeg Hassan (vader Safuane). 'Neen, helaas weten we het niet, maar jullie moeten echt blij zijn, dit is een wonder!' antwoordde de dokter. 'Ik denk dat ik weet waardoor dit komt!' riep ik blij. Iedereen keek me vragend aan. Ik ging naar de tafel en nam de Koran. 'Dit komt door dit Boek!' zei ik blij.   'Kifash benti?'  vroeg Khadija. 'Daarnet, toen ik naar zijn kamer kwam heb ik mijn Koran meegenomen, en heb ik een paar verzen gericiteerd. Daarna nam de dokter hem mee voor scans.' antwoordde ik blij.

'Alhamdulilah, zie de kracht van de Koran!' zei Hassan blij. 'Shokran Amal!' zei Sofian (broer Safuane). 'Nee Sofian, je moet Allah danken niet mij, Allah heeft hem genezen!' antwoordde ik. Hij knikte en keek blij naar  Safuane. 'Wij gaan jullie dan alleen laten!' zei de dokter. We knikten allemaal en de dokters en de verpleger verlieten de kamer.

'Dan ga ik maar weer terug naar mijn kamer.' zei ik zuchtend. 'Ja Amal, je moet ook rusten!' zei Hassan. Ik knikte en gaf Khadija en Hind een kus en Hassan,Khalid en Sofian gaf ik een hand. Ik zwaaide en verliet de kamer richting mijn kamer. Toen ik aangekomen was liep ik naar binnen, en zag iets op tafel. Ik kwam dichter en zag een bord met aluminium en een brief, ik nam die brief en las:   

 Salam Amal! Ik en Ismael zijn langs gekomen maar je sliep. Wat doe je je zelf aan hbiba? Rust goed uit, en inchAllah zal die Safuane wakker worden! Ik heb wat gehakt meegenomen , en vitamine water. Eet het op als je wakker bent! Ik kom morgen controleren of alles opgegeten is! Liefs je Oma Xx 

Lachend zette ik de brief terug op tafel en nam het bord met aluminium mee naar bed. Het is op ze'n tijd gekomen ik heb kapot veel honger! Na dat ik de heerlijke broodje heb gegeten, was ik echt moe. Ik dook onder mijn dekens en viel in slaap. Een uur later hoorde ik geklop, maar ik sliep door. Luister mensen, als ik slaap, moet je me echt niet storen, anders heb je het zitten! Ik negeerde het en sliep door. Een paar seconden later hoorde ik allemaal voetstappen in mijn kamer. Ik was f*cking bang en durfde niet om te draaien.

1...2...3... Telde ik in mijn hoofd en draaide me om. Ik schrok!....

PP SOUKAYNA (vriendin Amal)

Ewa mensennn, ik ben Soukayna, 17 jaar. Ik, Aicha en Yasmin zijn vriendinnen van Amal. De laatste tijd kwam Amal niet naar school. Dus belde ik haar, ze nam niet op. Ik besloot naar haar huis te gaan. Dat deed ik vandaag.

Ik kwam wakker door mijn wekker. Het was vandaag woensdag dus halve dag. Ik deed mijn kleren aan, ontbeet en vertrok naar school. Na een hele saaie halve dag, ging eindelijk de bel. Ik nam afscheid van Aicha en Yasmin. En daarna vertrok ik naar het huis van Amal. Toen ik eindelijk aankwam belde ik aan. Er deed een super knappe jongen open, 'I-ik euh euh, k-kom v-voor A-mal' zei ik zenuwachtig. Hij glimlachte en zei 'Kom binnen!'. Ik knikte en liep naar binnen. Ik ploft in de zetel en hij kwam 2 minuten later met een dienblad vol eten.

'Dat hoefde niet!' zei ik. 'Nee, nee het is niet erg!' antwoordde hij lief. 'Waar is Amal?' vroeg ik. 'Euh Amal ligt in het ziekenhuis.' antwoordde hij. Ik keek hem geschrokken aan. 'Kifash ze ligt in het ziekenhuis?' vroeg ik hem geschrokken. 'Euh ze heeft last van paniek aanvallen, en moet nu een goeie week in het ziekenhuis doorbrengen.' antwoordde hij. 'Waardoor kreeg ze paniek aanvallen?' vroeg ik hem weer. 'Als je naar der toe gaat, gaat ze je alles uitleggen, het is een lang verhaal.' antwoordde hij.

Ik begon te stressen, en als ik stress begin ik te eten. Ik nam uit het niets een bord met chips van tafel en zette die op mijn schoot. Ik begon te fretten zonder dat ik het door had.... Terwijl ik at, dacht ik aan Amal. Toen mijn bord bijna leeg was keek ik naar de broer van Amal. Hij zat te lachen en je kon duidelijk zien dat hij het leuk vond. 'Zie je het goed?' zei ik blosend. 'Ja, alles wat ik wil zien, zie ik.' antwoordde hij. Ik knikte beschaamd en zette het bord terug op de dienblad. 

Daarna nam ik een koekje en begon die te eten. Het was zo'n zandkoek. Ik nam er nog 1, maar stikte me. Ik begon hevig te hoesten. De broer van Amal sprong van de zetel en begon op mijn rug zachtjes te slaan. Bhel ik ben breekbaar ofzoo. Moest het mijn broer zijn, dan was mijn rug allang gebroken! Daarna nam hij snel een glas met water en duwde die in mijn mond. Ik dronk van het glas dat de broer van Amal vast had. Ik deed rustig mijn hand op zijn hand, omdat ik genoeg had. Hij keek naar mijn hand die op de zijne ligt. Snel deed ik mijn hand weg. 'Euh dankjewel, ik was bijna gestikt!' zei ik snel. Hij begon te lachen.

 'Hoe heet je?' vroeg hij me opeens. 'S-soukayna, en jij?' antwoordde ik zenuwachtig. 'Ismael.' antwoordde hij. 'Is Amal boos omdat ik haar niet ben gaan bezoeken?' vroeg ik hem twijfelend. 'Neeh, waarom gaat ze boos zijn? Je wist het niet!' zei hij lief. Ik knikte. Ik keek op mijn horloge en zag dat het al laat is. Ik stond recht en keek hem aan. 'Dankjewel voor de informatie!' zei ik blij. 'Geeft niet!' zei hij lief. Ik liep er naar toe en gaf hem een hand. Hij nam mijn hand aan en keek me aan in de ogen. We bleven zeker 20 seconden naar elkaar kijken. Snel trok ik mijn hand weg en zwaaide naar hem. Daarna liep ik het huis uit.

Omg, Ismael hij is berre knap, machAllah! Ik voel kriebels in mijn buikkk! Moehiem ik liep snel naar huis. Ik hielp mijn moeder, at, maakte huiswerk en keek mijn serie vervolgens dook ik in bed. De volgende ochtend deed ik mijn kleren aan, ontbeet snel en vertrok naar school. Na de bel liepen ik, Aicha en Yasmin naar de klas. We hadden Nederlands van onze titularis. Ik liep naar voor en vroeg aan de leerkracht 'Mevrouw, Amal ligt nu al 4 dagen in het ziekenhuis, kunnen we haar samen met de hele klas gaan bezoeken?' Ze keek me gechrokken aan. 'Tuurlijk doen we dat, je mag dit meedelen aan de hele klas!' antwoordde ze.

Ik draaide me om naar de klas. 'Luister allemaal eens naar Soukayna!' schreeuwde mevrouw. Iedereen werd stil en keek me aan. 'Uh, zoals jullie weten kwam Amal de laatste dagen niet naar school. Dit komt doordat ze al 4 dagen in het ziekenhuis ligt. Ik stel jullie voor om haar samen met de hele klas te gaan bezoeken na school.' vertelde ik. Iedereen keek geschrokken naar elkaar. 'Eyy Soukki, waarom zit ze in het ziekenhuis?' vroeg Mourad. 'Amal heeft last van paniek aanvallen. Moehiem na school gaan we vite fait een cadeautje kopen voor haar en gaan we haar dan bezoeken.' antwoordde ik.

Na school om 16:00 verzamelden we allemaal aan het schoolpoort. We wachtten nog op mevrouw en dan konden we vertrekken. Na 5 minuten kwam mevrouw eindelijk en vertrokken we naar de dichtstbijzijnde winkel. Iedereen kocht iets leuks voor haar. Ik kocht een schattig witte beertje en 3 repen MilkaOreo. Nadat iedereen heeft betaald vertrokken we eindelijk naar het ziekenhuis.

Aangekomen in het ziekenhuis vroegen we naar haar kamer. Daarna liepen we eindelijk richting haar kamer. 'Ik wil dat iedereen stil is!' fluisterde mevrouw voor de deur. Iedereen knikte. Mevrouw klopte aan, maar geen antwoord. Soweso zit ze te slapen die slaapkop! Moehiem mevrouw deed de deur open en rustig liepen we allemaal naar binnen....

Vote, share and comment!