Kor Gibi

19. Bölüm

19. Bölüm

Selen kulaklarına gelen melodiyle birlikte uzanarak telefonunu eline aldı, tanıdık bir isim görmeyi umuyordu ekranda ancak bir isim bile yazmıyordu. Sadece iki tane harf vardı. "C....M" Bu kelimeler arasında ki boşluğu tamamlamak çok kolaydı.

Selen derin bir nefes almaya çalışırken arayanın kim olduğunu tahmin edebiliyordu. Boğazı kurumuştu.
__ Efendim?
__ Benim Korhan... 
Sesini duymak teninden ürpertilerin geçmesine neden olmuştu. Tadı, öpüşleri dudaklarındaydı hala... Tıpkı ardından gelen o küçük düşmenin ve öfkenin damarlarında dolaşması gibi!
__ Selen, orada mısın?
__ Evet, neden aradın?
Korhan'ın bir an durup soluğunu sıkıntıyla verdiğini duyar gibi oldu Selen. 
__ Babam seni ziyarete geliyor.
__ Ne? Neden, durumumu biliyor mu?
__ Merdivenlerden düştüğünü söylemek zorunda kaldım ama... Onu hatırlamadığını söyleyemedim, sadece bazı şeyleri hatırlayamıyorsun diye biliyor.
Selen nutku tutulmuş bir halde dinlemişti onu. Demek Korhan babasına kendisiyle ilgili hiç umursamadan yalan söylemişti ve şimdi rahatça aralarından çekiliyordu. Ohh ne güzel! Selen yüzüne ateşin bastığını hissediyordu babasıyla tanışacaktı, hem de Korhan'ın babasıyla... Bu durumda korkması gerekiyordu galiba! Dayanamadı Selen, paniğini tamamen yansıtan sesiyle azarlarcasına konuştu hızla.
__ Bu çok saçma! Onu hatırlamıyorum, neden yalan söyledin ona?
__ Zevkimden söylemedim! ... Babamın şekeri, tansiyonu var ve kalbinden rahatsız. Bir ay önce ameliyat oldu, üzülmemesi gerekiyor. Seni de çok seviyor ve... Bunu göze alamazdım.
__ Ben... Ben üzüldüm, derken Selen'in şaşkın sesi kısılmış, elinde olmadan yumuşamıştı.
A-ama yine de büyük bir yalan bu. Nasıl altından kalacağım ben?
__ Merve Hanıma söyle sana babamın resmini göstersin, onu biraz anlatsın sana. Aranız çok iyiydi... Yani sarılıp konuşurdunuz, ona baba derdin. Yanındayken çekinme, gözlerini kaçırma yeter. Hem ben sana güveniyorum, eminim bu oyunun da üstesinden gelirsin!
Başından beri mekanik bir şekilde konuşmasına rağmen Korhan'ın babası için üzüldüğünü hissetmişti Selen, babasını tanımamasına rağmen içi bir garip olmuştu. Neden yalan söylediğini de anlamıştı ama Korhan'ın karşısında uysal ve sakin kalmanın imkânı yoktu. Öyle sivri, alaylı bir cümleydi ki söylediği Selen tüm sinirlerinin yeniden gerildiğini hissetti. Ama artık bir şey söylemeye gerek görmüyordu. Korhan da bir cevap beklemiyordu zaten!
__ Son bir şey daha... Babam evliliğimizin de iyi gittiğini zannediyor, haberin olsun.
Selen işte o zaman güldü kendini tutamayarak.
__ Harika... Artık yalanı kimden öğrendiğimi biliyorum.

Sözlerini ancak bitirmişti ki kulaklarına derinden bir bebek sesi geldiğini fark etti. Ağlayan bir bebek sesi… Selen ciddi anlamda artık aklını kaçırdığını düşünürken hala telefon kulağında yavaşça kapıya doğru döndü. Çünkü ses giderek yaklaşıyordu!

Selen nefesini tutmuş beklerken kucağında bebekle içeri hızla Merve Hanım girmişti. Gözleri kıpkırmızıydı ve tam anlamıyla panik içinde görünüyordu.

__ Selen Hanım! Selen Hanım, Ecem’in ateşi düşmüyor bir türlü. N-nasıl oldu bilmiyorum, bebektir düşer ateşi dedim…

__ Ecem mi? Ecem’e bir şey mi oldu, derhal Merve Hanımı ver bana! Acele et!

Kulağında Korhan’ın sesi inlemişti gerçek anlamda ama Selen hala tepkisizdi. Onu kendine getiren şey Merve Hanımın telefonu elinden alıp küçük bebeği kollarına bırakması olmuştu. İnanamıyordu… Onu sıkıca kollarında tutarken ağlamasını dindirmek istercesine o küçük yüzü boynuna doğru yaslamıştı.