Kor Gibi

20. Bölüm

20. Bölüm

 

Aşk sadece bir kadına hissedilmezdi, bunu Ecem doğunca anlamıştı Korhan. Onunla daha tanışmadan aralarında bir bağ kurulmuştu, asla kırılmayacak bir bağdı bu…

En karanlık anlarını yaşarken hayatına girip aydınlatmıştı kalbini. Yeniden sevmeyi, sonuna kadar güvenip korkmadan bağlanmayı öğretmişti ilk bakışıyla. Bir daha hayal kurmayacağım derken Ecem için yeniden hayal kurarken bulmuştu kendini ama hayır… Gözlerinin önüne getirdikleri hayal olarak kalmak zorunda değildi. Ecem o kadar küçük ve masumdu ki! Her şeyi en yakınlarından yavaşça ailesinden öğrenecek, karakteri oluşurken ailesinden etkilenecekti ve yıllar sonra büyüdüğünde…
Sahtelikten, kurgulardan uzak sevmeyi bilen pırıl pırıl bir kadın olacaktı. Bu konuda annesinin tam zıttı olması için her şeyi yapacaktı ama… Cesareti, dik başlılığı ve güçlülüğü ondan almalıydı.

Düşünceler, arzular bu yöndeyken küçücük kızının başucunda beklemek hayatında hiç karşılaşmadığı bir acıydı.

Korhan Ecem'i uyandırmamaya özen göstererek parmaklarını yavaşça kızının alnına değdirdi. Onu böyle bir hastane odasında görmeye alışık değildi, üstelik öyle bitkin görünüyordu ki... Korhan içinin acıdığını hissetti. Çaresiz olmaktan nefret ediyordu. 
__ Çok fazla ateşi yok sanki...

Sesinin kısık tonu hislerini anlatırken Merve Hanım ayakta Korhan’a bakıyor, ilk kez ona destek olmaya çalışıyordu.
__ Evet, ateşi otuz sekize düştü, doktor hanım yarım saate kalmadan ateşinin tamamen normale döneceğini söylemişti. Bana almamız gereken ilaçları da verdi. Endişelenmeyin... Bir saate kalmaz hastaneden çıkacağız, göreceksiniz.
__ Ayşen Hanım nerede şimdi, neden burada değil?
__ Biraz evvel çıktı, acil bir hastası gelmiş ama birazdan dönecek yanımıza. Şey... Selen Hanım nasıl?
Korhan Bir an Merve Hanıma baktıktan sonra derin bir nefes almaya çalışarak sandalyesinde arkasına yaslanmıştı yavaşça.
__ Tansiyonu düşmüş, serum veriyorlar. Ilgaz Bey yanında... 
__ Çok ama çok üzgünüm, hepsi benim yüzümden oldu biliyorum. Hemen sizi arayıp ona fark ettirmeden Ecem'i hastaneye getirebilirdim ama panikledim.
__ Önemli değil, nasıl olsa öğrenecekti. Belki erkenden ortaya çıkması daha iyi olmuştur.

__ Hah, işte doktor hanım da geldi…

Bu yanlış bir tahmindi. Selen’in bembeyaz bir yüzle, hafif sendeleyerek kendilerine doğru geldiğini görmek gerçek anlam da ikisini de ürkütmüştü. Merve Hanım elini ağzına kapatırken Korhan telaşlı bir şekilde ayağa kalkıp Selen’i belinden yakalamıştı.

__ Selen! Tanrı aşkına, ne işin var senin burada? Hemen odana gidiyoruz!

__ Hayır, iyiyim ben. Onu göreceğim.

__ Ecem iyi… Ateşi büyük bir hızla düşüyor. Sakin ol.

__ Bırak diyorum!

Kollarında Selen’in kendisine direnecek hali yoktu. Eğer isteseydi Selen’i kucaklar ve odasına geri götürürdü ama… O bal rengi gözler dolu dolu öyle bir bakıyordu ki Korhan yanlış olduğunu bilse de daha fazla itiraz edemedi. Selen bundan cesaret almıştı.