Kor Gibi

44. Bölüm

44. Bölüm

 

Selen okulunun karşısında ki cafe de oturmuş gerginlikle bekliyor, bir taraftan da söyleyeceklerini içinden tekrar ediyordu. O haliyle ilk kez sahneye çıkacak bir tiyatrocudan farksızdı, ah keşke tiyatrocu olsaydı, o zaman muhtemelen her şey daha kolay olurdu. Neyse, öğrenecekti. Madem mecburdu, her şeyin ortaya çıkması için yalan da söyleyecekti.

__ Selen…

Gediz’in sesini duyunca irkilerek kendine gelmişti Selen, hemen ayağa kalkarak kendisini yanağından öpmek için eğilmesine sesini çıkarmadan izin verdi.

__ İyi misin sen? Buluşalım deyince çok endişelendim.

Yumuşacık çıkan sesi gerçekten samimi gibiydi, gibi değildi içten olduğunu kısık bakışlarında da görebiliyordu. Ona yalan söylemek saçmaydı ama madem herkesten şüphelenmek zorundaydılar o zaman Selen de yapması gerekeni yapacaktı. Karşılıklı olarak sandalyelerine otururlarken hafif bir iç çekerek baktı ona.

__ İyi değilim.

__ Ne oldu? Bir tehdit telefonu daha mı aldın?
__ H-hayır, onunla ilgili değil… Ya da ilgili, bilmiyorum!

Son an da titreyen sesine hâkim olamayacağını hissederek sustu Selen, güçlü olmalıydı güçlü!

__ Ben yanındayım, dedi o sırada Gediz yavaşça masanın üzerinde duran elini tutarken.

Her ne olduysa bana anlatabilirsin. Seni her zaman, sonuna kadar dinlerim. İstersen… Biraz su iç.

Selen Gediz’in kendisine uzattığı bardaktan küçük bir yudum su içerken gerçekten kendini biraz toparlamaya başlıyordu. Olduğu yer de doğrularak elini yavaşça çekti Gediz’den ve gülümsemeye çalıştı hafifçe.

__ Tamam, daha iyiyim. Sadece… Günlerdir doğru düzgün uyumuyorum, yiyemiyorum. Sanırım biraz tansiyonum düştü.

__ Ne oldu, Korhanla kavga mı ettiniz?
Selen doğrulurcasına gözlerini ondan kaçırdığında Gediz hiç şaşırmadan başını sallıyordu.

__ Tahmin ediyordum. Özellikle son üç gündür ne zaman onu görsem barut gibi patlamaya yer arıyor. Her zamankinden daha dalgın, daha öfkeli…

__ Biz… Boşanıyoruz!

Bir an da hiç düşünmeden söylemişti bunları Selen. Daha fazla Korhan’a ne kadar acı verdiğini duymak istemiyordu.

__ Ne? Ne dedin?

__ Dün... Bir avukata dilekçemi verdim.

Gediz’in inanamayan, kocaman olmuş gözleri tek bir saniye bile ayrılmıyordu Selen’den, sonra dudakları hızla aralandı. Bağıracaktı sanki… Ama yeniden, hızlı bir şekilde kontrolünü geri kazanmıştı.

__ Nasıl yaparsın bunu? Neden yaptın?

__ Çünkü sen haklıydın. Korhan… O birine bağlanacak, sadık kalacak bir erkek değil. Evlenmek ona göre değil! Eğer babamın son isteği olmasaydı evlenmek aklına bile gelmeyecekti ama evlendi, pişman…

__ Bunu sana o söylemiş olamaz!

__ Neden?

Bu sert itiraza normal bir tepki vermişti Selen, gözleri dolu doluydu. Kalbinde ki o yangın karşısında artık kendine engel olmuyordu, zaten bu şekilde daha inandırıcı olurdu. Diğer taraftan Gediz bir an da olsa tereddüde düşer gibi olmuştu.