Kor Gibi

61. Bölüm

61. Bölüm

 

Selen'in sözlerinden sonra Çağla ve Alper o gerilim hattında daha fazla kalamayarak onları baş başa bırakmışlardı. Salonun ortasında Selen ve Korhan karşılıklı durmuş birbirlerine bakıyorlardı.

__ Ne demek oluyor bu?

Kavgaya hazır bir sesti bu kulaklarına gelen... Selen yüzünü buruşturarak elini alnına götürmüştü. Başı her an ağrımaya hazırdı.

__ Lütfen, lütfen kavga etmeyelim. Bana biraz anlayış göster.

Korhan dehşet içindeydi, her an aklını kaybedebilirdi! Bunu ondan duyduğuna inanamıyordu!

__ Gideceğim diyorsun, bu durumda hangi anlayıştan bahsediyorsun sen?

__ Zevkime gitmek istemiyorum ben, diye bağırmıştı sonunda Selen. İçinde biriken o kadar çok şey vardı ki artık kendine engel olamıyordu!

Şu tehditler başladıktan sonra bir an olsun nefes almadım ben! Sayamayacağım kadar kötü anımız oldu, kafamı toplamaya ihtiyacım var. Dayanamıyorum artık, katlanamıyorum!

Korhan'ın omuzları çökmüştü sanki bir an da. Hemen yan tarafında duran koltuğa kendine bırakırken artık Selen'e değil yere bakıyordu.

__ Bana da katlanamıyorsun...

Selen derin bir nefes aldı o zaman. Amacı ona acı vermek değildi ki... Selen de zorlanan bacaklarıyla Korhan'ın yanına oturdu yavaşça.

__ Ben kendim için gitmek zorundayım Korhan... Seni terk etmiyorum. Geleceğimiz nasıl olur bilmiyorum, karar verebilecek bir durumda değilim. Ama... Senden bir şey rica edeceğim.

Korhan son beş dakika içinde üzerinden kocaman, ağır bir tır geçmiş gibi hissediyordu. Biliyordu, Selen'i durduramayacaktı. Sevdiği kadın gözlerinin içine bakarak öylece çekip gidecekti ve eli kolu bağlıydı! Selen ne söylerse söylesin... Kalbine o bıçak saplanmıştı bir kere, kanıyordu... Hiçbir şey söylemedi!

Selen tereddütlüydü ama bunu ona söylemek zorundaydı.

__ Ben... Ecem'i bırakıp gidemem.

Korhan o zaman tekrar ateşlenen gözlerini Selen'e çevirmişti.

__ Öyle mi? Peki ben ne yapacağım söyler misin? Bu planı yaparken bir an olsun beni düşündün mü?

Evet, bu konuda Korhan haklıydı ama Selen'in de niyeti kötü değildi. Onları birbirinden ayırmak istemiyordu ki! Ecem'e olan düşkünlüğünü bilirken nasıl kıyabilirdi? Ama aklına başka çare gelmiyordu... Acımasız olmak zorundaydı.

__ Ecem'i almadan gidemem... Ve gitmezsem aklımı asla toplayamayacağım. Her şey daha kötü olacak, biz de öyle!

__ Beni tehdit mi ediyorsun?

__ Tabii ki hayır, dedi Selen elini onun kolunu tutup hafifçe sıkarken.

Sadece bu zamana ihtiyacım var diyorum.

Kısa bir sessizlik olmuştu bu sözler üzerine... Selen bir an olsun bakışlarını çekmiyordu Korhan'ın üzerinden. Düşünüyordu, onu daha önce hiç bu kadar paramparça görmüş müydü? Ve ona bunu yapan kendisiydi... Eğmiş olduğu o güzel yüzünü kendisin doğru çevirmek, sarılmak istiyordu ama kendisini tutan yine kendisiydi! Yapamıyordu...

__ Nereye gideceksin?

Bu kısık, mağlubiyet dolu kısık ses her şeyi kabullendiğini söylüyordu. Selen günlerden beri ilk kez gerçekten gülümsemişti!