Kor Gibi

4. Bölüm

Merhaba canlarım, yine ben... Annemin ameliyatı ertelendiğim için tekrar buradayım. Ve yazdığınız yorumlar için desteğiniz için çok ama çok teşekkür ederim...İyi ki varsınız, Benim için çok değerlisiniz...

Ve, keyifli okumalar...

4. Bölüm

 

Korhan hızla bir adım attı Selen’in arkasından, tama

men hazırlıksız yakalamıştı onu ama hayır… Kendisinden kaçmıyordu, birine koşuyordu! Adımları yavaşladı kendiliğinden ve ardından Selen’in gülerek kendi yaşlarında ki bir gencin boynuna sarılışını izledi.

Elinde olmadan bir an bakışlarını çekti onlardan ama o yumuşacık sesin daha önce hiç duymadığı neşeli konuşmaları geliyordu kulağına.

__ Buradasın, gelmişsin!

__ Tabii ki buradayım güzelim, nerede olabilirdim ki başka?

__ Hıı… Çok bekledin mi?

__ Birazcık! Aslında içeri girdim ama nefes alamadığım için kendimi dışarı zor attım. Seni de aradım ama… Sanırım gürültüden duymadın!

__ Şey… Evet, öyle olmuş olmalı.

“Şey” Yalan söyleyemeyen ya da suçluluk duygusunun olduğu durumlar da çoğu insanın sarıldığı bir kelimeydi bu! Zaman kazanmanın bir yolu… Anlaşılan Selen de o insanlardan biriydi. Üstelik her ikisini de şu an da hissettiğinden emindi.

Ve kesinlikle bu doğru bir tahmindi!

Selen Ozan’ın gözlerinden bir an kaçarken hala biraz evvel yaptıklarına inanamıyordu. Yani bir şey yapmamıştı ama… Yine de âşık olduğu adam kendisini ararken o başka birinin kollarında erimekle yüz yüze kalmıştı. Bu berbat bir şeydi!

Ama neyse şu an aklı başına gelmişti zaten ve bu tabii ki tekrarlanmayacaktı.

__ Peki, sürprizim nerede?

__ Aslında araba da seni güzel bir buket çiçek bekliyor sevgilim… Maalesef gerisini bir aptal yüzünden yetiştiremedim.

__ Sürpriz kimin umurunda, sen buradasın!

__ Merhaba!

İşte bu kâbusunun sesiydi. Selen hemen yanından gelen Korhan’ı hissederek biraz ayrılmıştı Ozan’ın kollarından.

__ Sanırım bizi tanıştırman gerekiyor Selen.

Aslında bu şekilde hayatına daldığı için ve bu kadar umarsız olduğu için dönüp ona bir tane çakmak istiyordu ama… Maalesef yapmak zorunda olduğu şey yüzüne sahte bir gülümseme oturtmaktı. Bu oldukça zordu ama yine de derin bir nefesin ardından gülümseyerek bir an Korhan’a baktı.

__ Evet… Korhan, Ozan benim erkek arkadaşım ve Korhan…

Ozan onu şaşkın bir tereddütle süzüp elini ona uzatırken Korhan dudaklarını hafifçe büzerek sıkmıştı elini.

__ Bunu biraz evvel tahmin etmiştim.

__ Peki sen? Arkadaşı olsaydın tanırdım…