Kor Gibi

67. Bölüm

67. Bölüm

 

__ Beni sevmediğini, istemediğini söyleyen hiçbir kadının arkasından üzülmeyecektim. Küçük düşürmeyecektim kendimi... Peşinden gitmeyecektim ve bu sözümü tuttuğuma çok pişmanım!

Selen bu sözler üzerine gözlerini kaçırmıştı ondan. Düşünüyordu da... Onu kendisinden uzaklaştırmak için söylediği sözleri... Bu konu da yaralarının olabileceğini asla düşünmemişti. Hele yaşı küçükken bunu yaşamak gururunu, kendine güvenini nasıl zedelemişti kim bilir!

__ Selen...

Evet, bunları neden anlattığını çok iyi biliyordu ama tepki veremezdi. O an orada değil... Selen zorla yutkunurken sadece kısa bir an gözlerini ona çevirdi.

__ Peki ya sonra?

Korhan derin bir nefes aldı o zaman, madem öyle istiyordu.

__ Sonra doğa olaylarında... Çatalca, Sarıgazi, Silivri de kayıp arama operasyonlarına katıldım. Orada gördüklerim muhteşemdi. Yardım bekleyen bir eli tutmak, mutluluk gözyaşlarıyla tanımadığın insanların sana sarılması... O aldığın dualar, kayıpların ailelerin deli sevinçleri... Kendime güvenimi geri aldım, ne istediğimi anladım, kendimi tanıdım ben orada...

__ Ve doktor olmamaya karar verdin.

Başını salladı Korhan hafif bir gülümsemeyle.

__ Evet... O şekilde hayat kurtarmayı değil, korumayı tercih etmenin bana daha uygun olduğuna karar verdim. Tabii buna en çok babam sevindi.

Korhan'ın anlattıkları etkilemişti Selen'i, onu tanımak onunla olmak neden bu kadar etkileyeniydi neden hiç etkisi azalmıyordu daha iyi anlıyordu artık.

O... Başkaydı işte, inanılmaz bir derinliği olan, güçlü ama aynı zaman da duygusal... Hayalinde ki adamdı aslında! Hafif bir iç çekerken hüzünlenmişti Selen.

Ahh, kim bilir gencecik yaşında neler görmüş neler yaşamıştı? Kıyamazdı ona hiç!

__ Eee, dedi Korhan o sırada Selen'i derin düşüncelerinden ayırarak...

Ben çok konuştum, sıra sende!

Yere düşmüş bir yaprağı eline alarak onunla oynamaya başladı Selen, gözleri bin bir rengi üzerinde yansıtan harika göl manzarasındaydı.

__ Bilmem... Benim çok anlatacağım bir şey yok aslında, senin kadar hareketli bir hayatım hiç olmadı. Hem... Senin gibi yeteneklerim de yok.

Korhan bu sözlerin üzerine yerinde doğrularak yavaşça Selen'e doğru eğilmişti.

__ Deli misin, senin çok farklı ve harika bir yeteneğin var. ... Öyle şaşkın bakma bana. Yazmandan bahsediyorum, hayallerinden.

Gülümsedi Selen ama cevap vermedi. Elinde ki yaprağı didiklerken bir şeyler yazmayı ne kadar çok özlediğini düşünüyordu ama yine de... Korhan'ın yaptıklarının yanında bunu çokta önemli göremiyordu. Korhan farkındaydı bunun, o yüzden içtenliğiyle elini uzattı Selen'in eline... Ve yaprağı yavaşça elinden bırakmasını sağladı. Selen'in dudakları hafifçe aralanmış, sonunda bakışları kendisine çevrilmişti. Neler hissettiğini çok iyi biliyordu Korhan... Çünkü aynı damarlarını zorlayan aşkı, ateşi o da hissediyordu!

__ Yazmak çok zordur Selen... Herkes yazamaz, ben iki cümleyi zor bir araya getiririm mesela. Oysa senin kelimeleri kullanışın, onların üzerinde yarattığın hakimiyet çok ama çok güzel.