Kor Gibi

49. Bölüm

49. Bölüm

 

__ Selen! Selen, kendine gel! Tanrım… Selen!

__ Getirdim Korhan Bey!

Korhan hızla dönüp Fatma Hanımın elinden pamuk ve tentürdiyodu alırken bir türlü endişelerini kontrol altına alamıyordu. Daha doğrusu bunu denemiyordu bile. Selen’in alnında ki saçlarını nazikçe kenara itip yarayı ortaya çıkarırken gerçek anlamda içi acıyordu. Bu o kadar belliydi ki Fatma Hanım dayanamamıştı.

__ Yarası derin görünmüyor, çok daha kötüsü de olabilirdi. Allah korumuş!

O an Korhan’ın ihtiyacı olan tek şey Selen’in gözlerini açtığını görmekti, teselli filan istemiyordu. Hiçbir şey söylemeden ilaçlı pamuğu Selen’in yarasına nazikçe bastırdı, baygın olduğu için Selen can acısını hissetmiyordu belki ama Korhan yine de yüzünü buruşturmadan yapamamıştı ve…

__ Kahretsin, dedi Korhan kendisine öfkeli, hırçın, acı çeken bir ses tonuyla.

Nasıl olduğunu bile bilmiyoruz! Bayılıp düşerken mi başını vurdu yoksa başını vurduğu için mi bayıldı? Her şartta benim yüzümden… Asla arkamı dönmeyecektim ona, asla! Delireceğim… Neden, neden ayılmıyor bir türlü?

__ Ilgaz Bey yolda… Yine de ben bir kez daha arayayım onu!

Fatma Hanım koşarak odadan çıkarken Korhan Selen’in ellerini elleri arasına almıştı. Artık ne yapması, ne düşünmesi gerektiğini bile bilmiyordu. Sadece… Bir kez daha onun o güzel yüzüne hastane odasında çaresizce bakamazdı.

__ Selen…

İsmini taparcasına fısıldayışı işe yaramıştı sanki! Selen’in kaşlarını hafifçe çattığını gördüğünde hissettiği heyecan ve mutluluğu ondan başka kimse yaşatamazdı ona!

__ Selen… Buradayım ben, yanındayım tamam mı? Sakın zorlama kendini, buradayım!

__ Korhan…

__ Canım benim, dedi Korhan bir an gülümsedikten sonra eğilip dudaklarını yavaşça Selen’in alnına bastırırken.

Seni bırakmayacağım. Döndün bana bir kere… Artık hiçbir yere gidemezsin.

Selen için o sözlerin ne kadar önemli olduğu konusunda hiçbir fikri yoktu Korhan’ın ama Selen o an elinde ki o kuvvetli, yumuşacık eli yavaşça sıkarken öyle bir duygu yoğunluğu içindeydi ki… Gözlerini araladığında kendiliğinden gözyaşları bulmuştu yolunu.  

__ K-korhan.

__ Şştt… İyisin, her şey yolunda.

Sanki bu Selen’in çok umurundaydı! Hızla yerden biraz kalkıp Korhan’ın boynuna sarıldığında bir an hissettiği baş dönmesiyle geri yere düşeceğini sandı ama Korhan buna izin vermemişti. Kolu sıkıca sırtına dolanırken bir bebekmiş gibi diğer eliyle de başını tutuyordu. Selen yavaşça gözlerini kapattığında o anın rüya çıkmaması için içinden bildiği bütün duaları sıralamaya başlamıştı. O yanında diye tam olarak rahatlayamıyordu bile. Nihayet ona daha sıkı sarılacak gücü kendinde bulmaya başladığında gözyaşları da daha hızlı akmaya başlamıştı.

__ Gerçekten gitmedin değil mi? Gitme… Sakın bırakma beni!

Heyecanlıydı sesi, tıpkı vücudu gibi sesi de hiç durmadan titriyordu. İçinde o kadar çok şey biriktirmişti ki, kendi bedeninde öylesine çok sıkışmıştı ki artık patlama noktasındaydı. Daha fazla bir şeyler saklayamaz, ona yalan söyleyemezdi. Hatta susamazdı bile!