Kor Gibi

13. Bölüm

13. Bölüm

Korhan vücuduna yaslanmış o güzel, narin beden de ki rahatlamayı hissedebiliyordu. Ona yeniden bu kadar yakın olmak tehlikeliydi, bunu biliyordu ama birazdan onu serbest bırakacaktı zaten. Sadece... O an Selen'in ilk kez kendisine ihtiyacı vardı. Bu çok değişik bir duyguydu ama bundan zevk almıyordu, içinde derinlerde bir sızı vardı. Yavaşça Selen'in saçlarını okşamaya başlarken konuşmaya başladı kısık sesiyle.
__ Çok yakında her şey düzelecek, hayatında hatırlamak istemediğin o en küçük ayrıntıları bile hatırlayacaksın. Bu kadar endişelenme... Her şey gittiği gibi geri gelecek, hem de hiç bir şey yapmana gerek kalmadan. Göreceksin...
__ Aslında şu an bir şeyler hatırlıyorum galiba. 
__ Gerçekten mi?
__ Evet. Kokunda... Yumuşacık, çekici bir şeyler var, dedi Selen kısık sesiyle elini yavaşça Korhan'ın göğsüne doğru götürürken...
Sonra sıcaklığın güven veriyor, rahatlatıyor ve...
__ Selen...
Gerisini duymaktan korkarcasına bölmüştü Korhan bu sözleri! Selen'i saran kolları kendiliğinden gevşemişti, dişlerini sıkarken öfkesi tamamen kendisineydi. Hayır... Yalan söylemeyecekti, ona da öfkeliydi hem de çok! Ve bu sesine de yansımıştı.
__ Şu an sana yakın olan sadece ben varım, o yüzden bunları hissediyorsun. Buna hatırlamak denmez.
Selen gözlerini araladığında allak bullaktı. Biraz evvel sıcacık olan içi şimdi buz gibiydi. Anlayamıyordu ki Korhan'ın tepkilerini. Nasıl bir an da bu kadar değişebiliyordu, kendinden gerçekten nefret mi ediyordu bilmiyordu. Ama... Ekranda gördüğü o tarih vardı ya o bazı şeyleri açıklayabilirdi sanki. Evet, açıklıyordu hatta! Selen derin bir sızıyla başını kaldırdı sonunda Korhan'ın göğsünden. Ufacık bir hareketle arkaya doğru bir adım atsa kollarında ayrılabilirdi. O kadar gevşek tutuyordu ki... Ama kımıldamadı yerinden, sadece fısıldarcasına konuştu yavaşça.
__ Biz... Babamın ölümünden sonra evlenmişiz.
Korhan ellerini Selen'in üzerinden çekmişti, derin bir nefes aldı yavaşça. 
__ Evet, kırk beş gün sonra...
Selen başını sallarken gülmek istiyor ama bunun tersine gözleri yanıyordu. Evlenmek için aklına gelen sebepler o kadar berbattı ki... Gözlerini kaldırıp ona bakamıyordu bile.
__ Ben fakir miydim?
__ Ne?
Korhan'ın şaşkınca da olsa güldüğünü duyunca Selen kızgın sulara atlamış gibi olmuştu. Hızla yüzünü kaldırıp inanamayan, suçlayan bakışlarını dikti Korhan'ın gözlerine. O bakış Korhan üzerinde çok da etkili olmuş gibi görünmüyordu. Korhan yüzünde duran ufak gülümsemesiyle cevap verdi ciddi bir ses tonuyla.
__ Hayır, baban oldukça başarılı bir iş adamıydı.
__ O zaman neden evlendik? Çok mu yalnızdım, kimsesizliğime mi dayanamadın? Acıdın mı bana? Konuşsana, cevap ver! Neden gülmüyorsun yine biraz evvel ki gibi?
__ Saçmalıyorsun, sen hiç bir zaman acınacak durumda olmadın. Tanıdığım en güçlü kadınsın belki de!
Korhan onunla göz göze sustu bir an, Selen hiç bir şey hatırlamamasına rağmen aynı Selen'di karşısında... İnatçı, asla vazgeçmeyen, öfke dolu ve cesaretli! Her zaman ki gibi içinde bir yerlere dokunmayı başarıyordu. Ama bunu ona belli etmeye ve ya yumuşamaya hiç niyeti yoktu. Hem gerçeği bilmeyi de hakkı vardı, o yüzden dürüstçe gerçeği söyledi ona.
__ Babanın son isteği bizim evlenmemizdi.
Selen'in bakışlarına yerleşen şaşkınlık ve yenilgi üzerine Korhan bir an bakışlarını çekti ondan. Keşke her şeyi hatırlarken de evlilikleriyle bu kadar ilgili olsaydı! Komikti bu düşünce, artık ondan ne bir beklentisi vardı ne de ona karşı bir sevgisi... Geriye ondan kalan tek bir şey vardı. O da... Ona karşı zaafı vardı evet ama sadece o kadar!
__ Yani hiç sevmedin beni...
Korhan kalbinin teklediğini hissetti bir an! Ahh, Lanet olsun! Tüm bu olanlara, bedeninin kalbinin verdiği tepkilere... Onun bu bir an da kendisine karşı duygusallaşan hallerine... Aklına gelebilecek her şeye lanet okuyordu! Onu hiç görmeden yaşamak çok daha kolaydı. Neyse ki umursamaz görünmek onun yaratılışında vardı. 
__ Sen de beni sevmedin, merak etme.
__ Aferin bize... Büyük başarı!
Bu alaylı tepki karşısında belli belirsiz gülümseyerek izledi Selen'in odasından hızlı adımlarla çıkışını ve yalnızdı! Biraz evvel istediği gibi... Korhan hafif bir iç çekerek koltuğa atmak istedi kendini ama o sırada yere düşmüş CD takıldı gözlerine. Hiç bir şey düşünmeden yavaşça eğilerek aldı eline CD'yi. Eğer Selen olmasaydı gerçekten kırabilir miydi, zannetmiyordu.
Yorgun bir şekilde koltuğa otururken CD'nin üzerine kırmızı keçeli kalemle çizilmiş kalp şekline baktı yine ve canı acımışçasına yüzünü buruşturarak başını koltuğun arkasına bıraktı, sımsıkı yumdu gözlerini.