Kor Gibi

103. Bölüm

Canlarım, bu ara yoğunluktan biraz geç bölüm ekleyebiliyorum... Ancak upuzun bir bölümle karşınızdayım:) Umarım beğenerek okur yorumlarınızı eksik etmezsiniz... Keyifli okumalar!

103. Bölüm

__ tesadüftür Korhan... Büyük bir yatırım ya da yan iştir eminim.

Korhan zeki gözlerini Alper'e dikmişti. Arkadaşının bakışları sol alt köşeye gitmişti bir an konuşurken. Ellerini ise pantolonunun cebine sokmuştu. Bu her şeyi açık ediyordu!

__ Neden yalan söylüyorsun?
Açıkça sorulan o soru Alper'in derin bir nefes almasına neden olmuştu. Zaten biliyordu bunun bir gün açığa çıkacağını! O yüzden bahane üretmekten vazgeçerek ellerini Korhan'ın masasına dayamıştı.

__ O parayı Hülya'ya verdim.

__ Ne dedin sen?
__ ilk önce Tarık amcadan almak zorunda kaldım, dedi Alper Korhan'ın ateş saçan gözlerinin karşısında hızlı bir açıklama yapmaya çalışırken.

Ama sonra bu tutarı ayarladım ve onun tüm itirazlarına rağmen aldığım borcu geri yatırdım.

__ Bu nasıl olur, siz aklınızı mı kaybettiniz? Neden yaptın, üstelik kendinden nasıl verirsin Alper!

__ Çünkü sen benim kardeşimsin!

Aklını yitirmek üzereydi Korhan! O kadına hiçbir hakkı yokken o kadar parayı nasıl verebilmişti? Alper'in açıklaması Korhan'ı biraz sakinleştirmiş olsa da tatmin etmemişti.

__ Tehdit mi etti sizi Alper, neler oldu?

Alper açıklama yapmak istemese de Korhan'ı çok iyi tanıyordu. Bu işin aksi halde peşini bırakmayacaktı.

__ Parayı hak ettiğini düşünüyordu ve eğer vermezsek seni, Selen'i sürekli rahatsız edeceğini, artık onu sindiremeyeceğimizi söylüyordu.

__ Ben onu öyle bir sindirirdim ki...

__ Belki sindirirdin ama o zamana kadar Selen daha çok yara almış olurdu. Belki rezillik çıkardı ya da onun karşısına çıkar sadece gülümserdi, bilmiyorum!

Korhan dişlerini sıkmaya başlamıştı. Alnında ki bir damar öfkenin baskısına dayanamayarak deli gibi atıyordu ama konuşmadı. Çünkü... Hayatında ki en büyük günahı, en derin pişmanlığıydı Hülya! Alper Korhan'ın bu konunun üzerine gitmesini istemiyordu. O yüzden son derece mantıklı bir şekilde devam etti konuşmasına.

__ Selen de artık ikinci bir şansın yok Korhan. Onun bunu kaldıramayacağını sen de biliyorsun. Evet, seni çok seviyor ama artık onu zorlayamazsın.

__ Biliyorum ancak... Devamını istemeyeceğinden emin olamazsın.

Alper'in yüzünde bir gülümseme belirmişti.

__ Ondan aldığım imza sonucunda... Evet, eminim. Bir kuruş daha alamayacak bizden ve zaten şu an yurtdışında. Bir daha da gelmeyecek.

Mahcuptu Korhan... Hayatında ilk kez mahcuptu. Alper hiç düşünmeden bir servet ödemişti kendisi için, elbette o tutarı ona bir şekilde ödeyecekti ama yaptığı şey çok değerliydi. İçten içe öfkeyle karışık bir nefret duyarken Alper'in gerçek dostluğu karşısında şanslı olduğunu hissediyordu.

__ Teşekkür ederim.

Bu iki kelimeyi Korhan'dan duyan ender kişilerden biri olarak tarihe geçmişti Alper.