Kor Gibi

52. Bölüm

52. Bölüm

 

5 Eylül 2013

 

Zaman nasıl da hızla geçiyordu. Kendisini, telaşını hep düğüne bir hafta kaldı, beş gün kaldı diye bastırırken... O gece gelmişti, hatta geçmişti bile. Üstelik düğünlerinde o donukluğu çözülmezse, bir şekilde soğuk ve isteksiz görünür diye çok korkmuş, nikâh masasında ona "evet" derken ya şüpheye düşerse diye geceler boyu çok düşünmüştü ama o gece gerçek bir mucizeydi. Düğünleri evet, tahmininden daha kalabalıktı ve davetlilerin çoğunu da tanımıyordu ama bunu umursamamıştı. Bunun en büyük sebebi Korhandı, o hep yanındaydı. O içten kalbini ortaya koyan güzel gözleriyle, kendisini asla bırakmayan sıcacık elleriyle hep tam olarak yanındaydı ve ona bakmasa bile yanında olduğunu hissetmek öyle sıcak, güven ve huzur verici bir histi ki... Kendisini rahat bırakabilmişti.

Ama en önemlisi...  Nikâh masasında o önemli soru kulaklarında çınlarken gözlerini Korhan'a çevirdiğinde kalp atışlarının hızla göğsüne çarpışını duymaktı. O... Onu gördüğü anda yakışıklı tanımını tamamen bozan adamdı! Korhan koruyucu bir melekten farksız asla yıkılmayacak, güvenilir ve bir ömür boyu deli gibi sevebileceği tek erkekti. Babasının ölümünden kısacık bir zaman sonra onun evlenme teklifini kabul etmesinin bir anlamı vardı.

İçinde babasının acısı ona evet dediğinde o mavi gözlerde gördüğü heyecan ve mutluluk onu da gülümsetiyor, içine yavaşça mutluluk tohumları ekiyordu.

Sonra o ilk dans... Müzik hiç susmasın istemişti, bütün gece ayakları ayaklarının üzerinde kolları onun boynunda, alnı alnında birbirlerine sımsıkı sarılmış dans etsinler istemişti.

Ama bitmişti ve Selen yatak odalarının ortasında gelinliğiyle içinde bambaşka bir heyecan öylece duruyordu. Bilerek sırtını kapıya dönmüştü ki Korhan içeri girer girmez onunla göz göze gelmesin... Gerçi ne fark edecekti ki?

Tam da bu düşüncelerinin üzerine kapının sesiyle yerinden sıçradı Selen ve işin kötüsü bunu öylesine belli etmişti ki gözlerini sımsıkı kapattı bir an sakinliğini kazanabilmek için!

Ne yapıyordu böyle? Bir şey olmayacaktı ki aralarında, Korhan söz vermişti. O gece bir şeyler olmak zorunda değildi. Önce hazır olması gerekiyordu, peki hazır olduğunu nasıl anlayacaktı?

__ Korkuttum mu?

Selen eline dokunan o sıcacık parmakları yavaşça kavrarken gülümsemeye çalıştı ona. Kalp atışları o kadar yakından duyulamazdı değil mi?

__ Ben... Dalmışım biraz. Şey... Ne garip! Gerçekten evlendik!

Bunu öylesine şaşkın bir heyecanla söylemişti ki Korhan içinin titrediğini hissediyordu. Gerçi ona bakarken içi hep titriyordu. Ahh Selen... Kendisine o gece neler verdiğinin farkında değildi. Sadece evet dediği için değil, bütün gece mutluluğuna iştirak edip kendisine her an gülümsediği için... Kararından bir an olsun şüphe duymadığı için... Nasıl içini rahatlattığını bilemezdi!

Selen'in kendisinden kaçmaya hazır bakışları arasında elinde duran o küçük eli kaldırarak dudaklarına götürdü önce ve sonra ancak değdirircesine öptü elini... Aynı an da bir ürperti geçti tüm bedeninden!

__ Duvağını çıkarmamı ister misin?

Selen bir an şaşkınca dudaklarını aralayınca küçük bir gülümsemeyle Selen'i arkasına doğru çevirdi ve isteklerini, içinde şahlanmaya hazır aşkını kontrol etmeye çalışarak ellerini saçlarına götürdü ve...