Kor Gibi

2. Bölüm

Merhaba, işte 2.bölümümüz... Isınma turlarımız devam ediyor:)) Keyifli okumalar!

2. Bölüm

 

Selen küçük koltuğa uzanmış, çıplak bacaklarını da rahatça koltuğun kol koyma yerinden aşağı sarkıtmış arkadaşıyla konuşuyordu.

__ Ee, hazır mısın bakalım geceye?
__ Hem de nasıl! Ama saatler bir türlü geçmek bitmiyor. Bir de erkenden giyindim yine dayanamayıp!

__ Ne giydin bakalım?
Selen dayanamayarak karşısındaymış gibi Azra’nın bu sözleri üzerine gözlerini devirmişti. Azra kadar ayrıntılara ve görünüşe önem veren başka bir insan daha tanımamıştı hayatında! Gerçi bu çevresinde çok insan olmamasından da kaynaklanıyor olabilirdi ama Selen’in bundan bir şikâyeti yoktu. Gülerek cevap verdi arkadaşına.

__ Buluz ve etek canım… Özellikle hayal ettiğin o abartı elbiselerden uzak durdum! Hem o kulüp hakkında birkaç şey duydum, hep çok kalabalık oluyormuş. Yani o kadar dikkat çekmeye gerek yok.

__ Çek canım ne var! Gerçi fark etmez… Ozan yine de gözlerini senden alamayacak.

Bir an kalbi çarpmıştı Selen’in, bir elini kalbine doğru götürürken gülümsedi heyecanla!

__ Bu garip değil mi? Tüm lise hayatım boyunca gözlerimi ondan ayıramadım ve şimdi o da beni seviyor! Her şey rüya çıkacak diye ödüm kopuyor bazen.

__ Ee, bu gece Prensin seni evinden almaya gelecek mi?
__ Hayır… Bana bir sürpriz hazırlıyormuş, onu yetiştirecekmiş.

__ Ayy ne romantik! Kızım çok şanslısın…

__ Aman tahtalara vur. Her an babam sorun çıkaracak diye diken üstündeyim.

Selen kapının çarparak kapanması üzerine yüzünü buruşturmuştu.

__ Umarım kendime nazarım değmemiştir çünkü babam geldi! Kapatıyorum canım.

__ Tamam, güzelim, akşam görüşürüz!

__ Kızım…

Babasının hemen arkasından gelen sesiyle dirseklerinin üzerinde doğruldu bir an ama galiba yanında biri daha vardı. Yakalanmış olmanın verdiği hisle yine yüzünde gülümseme hızlı bir şekilde bacaklarını koltuğun tepesinden indirerek oturuşunu düzeltti. Ama sonra kapıya bakınca sadece küçücük bir saniye dilimi olduğu yer de geriye gitmek istedi… Çünkü babasının yanında ki adam…

Tanrım, dedi bir an içinden Selen! Şimdiye kadar gördüğü en uzun boya sahipti ve aynı zaman da omuzları ciddi anlamda geniş görünüyordu. Ama kilolu değildi, evet kesinlikle değildi çünkü üzerinde ki gömlek tam olarak üzerine oturuyor ve kesinlikle gereksiz bir fazlalığının olmadığını belli ediyordu.

Selen bir an yutkunurken babasının sesiyle kendine geldi.

__ Sana birini tanıştıracağım canım, gel…

Biraz evvel bir yabani gibi davrandığı için açıkçası biraz utanmıştı Selen. Hemen ayağa kalkarak onlara yaklaştı ama ona yaklaşırken kendisini giderek küçülüyormuş gibi hissediyordu. Babasıyla aralarında bile on beş santim kadar fark olmalıydı!