Kor Gibi

68. Bölüm

68. Bölüm

Delirmişti Korhan, sabah sabah edindiği bilgi başından aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissetmesine neden olmuştu. Hızla evinden çıkarken daha fazla soru işaretinin beynini kemirmesine izin vermeyeceğini söylüyordu kendisine! Artık aralarında saklı gizli hiçbir şey olmasın istiyordu, bu kadar mı zordu güvenmek?

Selen'in evine koşar adımlarla ulaşırken Selen de kapıyı açmış okula gitmek üzere evden çıkıyordu. Ancak yüzüne yerleştirmeye çalıştığı gülümseme Korhan'ın ateş saçan gözlerini görünce hızla silinmişti! Yine... Yine kötü bir şeyler oluyordu!

__ Korhan... Ne oldu?

__ Okula mı?

Selen başını sallarken Korhan sabırsızca onu kolundan tutmuş tekrar eve girmesi için ona yol gösteriyordu. Selen itiraz etmese de giderek meraklanıyor, endişeleniyordu.

__ Neler oluyor?

Korhan elleri belinde öfkeden kızarmış gözleriyle tam karşısında duruyordu.

__ Gediz ne yaptı sana Selen?

Selen'in kalp atışları hızlanmaya başlamıştı bu soruyla, ne demekti bu şimdi? Bir an gülümsemeye çalıştı.

__ Anlamıyorum... Nereden çıktı bu?

__ Cevap ver bana!

Korhan öyle sertti ki Selen de kızmaya başlıyordu.

__ Benimle bu şekilde, bu ses tonuyla konuşamazsın! Doğru düzgün anlat bana, neler oluyor!

__ Gediz'le yaptığın konuşmayı bana anlatmayacaktın değil mi?

Selen'in ağzı tek kelimeye açık kalmıştı. Hayretle ona bakarken Korhan her öfkeli olduğunda yaptığı gibi el kol hareketleri eşliğinde konuşmaya devam ediyordu.

__ Daha önceden de başımıza ne geldiyse bana dürüst olmamandan geldi Selen! Şimdi her şeyi anlat bana.

__ Bir dakika, dedi Selen elinde ki çantayı yere bırakırken.

Sen nereden biliyorsun yaptığım konuşmayı, kim söyledi? O kapıya güvenlik diye koyduğun adamlar senin casusun mu aslında, söylesene!

__ Alakası yok...

Korhan'ın hafifçe düşen ses tonu Selen'in dikkatinden kaçmamıştı. Evet, konuşurken çevresinde kimsenin olmadığını biliyordu, o zaman geriye tek bir şey kalıyordu. O sırada Korhan Selen'e yaklaşmış kolunu sertçe yakalayarak dikkatini kendisine vermesini sağlamaya çalışıyordu.

__ Selen... Sana ne yaptı, sana dokundu mu, bir sapıklığı mı oldu, vurdu mu ne yaptı çıldırtma beni!

__ Hiç biri! Sen... Sen... Benim telefonumu mu dinliyorsun?

__ Dinlemiyorum ama... Üzgünüm ama seni korumam gerekiyordu ve o yüzden...

Selen hızla kolunu kurtarmıştı ondan, eli ayağı titreyecekti neredeyse!

__ Eğer sen bana gelip hesap sormaya kalkmasaydın ben zaten sana bu konuşmayı anlatacaktım! Güvenmeyen kim söylesene? Bu nasıl bir koruma Korhan!

Her şey nasıl çığırından çıkabiliyordu böyle, haklıyken haksız çıkmıştı yine. İçinden lanet ederken eline tutuşturduğu telefona baktı bir an.

__ Yapma...

__ Evet, yapıyorum! Şimdi al bu telefonu ve sen kullan! Ve eğer... Bir daha böyle bir şey yapmaya kalkarsan...