Kor Gibi

38. Bölüm

38. Bölüm

 

Korhan nefes nefese sustuğunda Selen karşısında gözlerini kaçırdı yavaşça ve olumsuz anlamda salladı başını. Korhan da hatırlamadığını tahmin etmişti zaten. Ama bu onu kurtarmayacaktı.

__ Biliyor musun, geçmiş konusunda haklısın… Sana o günler için neden diye soramam istesem de! Ama daha sonrası için sorabilirim.

Korhan derin bir nefes alıp koltuğun arkasına yaslanırken Selen cevabını bilmesine rağmen acısına tuz basarcasına kısılan sesiyle sordu ona.

__ Hafızamı kaybettikten sonra da… Ona gittin değil mi?
__ Evet ama…

__ Sana ilk defa sevdiğimi söylediğim o gün de beni bırakıp gitmiştin. Bütün gece gelmemiştin. O gün de oradaydın.

Giderek uzaklaşıyordu Selen… Aralarında ki mesafe aynı gibi görünse de bakışında ki o buz gibi acı; sesinde ki yorgun, kabullenmeye çalışan ancak duyulabilen sesi söylüyordu. Onu kaybediyordu! Korhan’ın içinde giderek büyüyen kaybetme korkusunun aksine Selen’in bakışları dalmış devam ediyordu içinden geçenleri söylemeye.

__ O gece pencere de seni beklerken ağlıyordum. İnanmayacağını bilsem de… Eğer gece gelseydin seni nasıl sevdiğimi anlatmaya çalışacaktım sana. Ne büyük aptallık…

__ Selen, bunu yapma… O günler çok farklıydı, ben farklıydım! Ortak bir geleceğimizin olabileceği aklımın ucundan bile geçmiyordu.

Selen hafif, titrek bir nefesi içine çekerken gözlerinden akmak üzere olan gözyaşını hızla sildi elinin tersiyle. Hayır, onun karşısında tek bir gözyaşı daha dökmeyecekti! Bu düşüncenin verdiği güçle kaldırdı gözlerini Korhan’ın mavilerine… Yumuşacık, acı doluydu güzel bakışları ve sabırsız. Sanki küçücük bir anı kolluyordu yanına gelip kendisini kollarına almak için…

__ Sadece tek bir sorum daha olacak sana.

Korhan gergin bir halde dudaklarını aralamıştı ama ne söyleyebilirdi ki? Sorusunu beklemekten başka…

__ Biz beraber olduktan sonra… Birbirimize karşı sorumluluğumuz yok demiştin.

__ Dedim ama bunu ona gitmek için bir bahane yaratmak adına söylememiştim. Yani, hayır… Selen, seni asla aldatmam!

__ Yani ondan ayrıldın mı?
Bunu hızla sorarken kalbi deli atıyordu Selen’in. Evet, demesini istiyordu. Sevdiğini kulağına fısıldamasını diliyordu. Her şeye rağmen… Allak bullak olmuş ruhuna, paramparça kalbine rağmen ona sarılmaya ihtiyacı vardı. Ne acıydı ki… Daha bir saat önce öfkeden onu bile gözü görmezken o an yine ona muhtaçtı. O kâbustan ancak onunla beraber uyanabilirdi. Ama Korhan’ın sözleri beklediği gibi olmamıştı.