Kor Gibi

47. Bölüm

47. Bölüm

  

“ Ona bir şey olmasın! Lütfen Allah’ım! Babam bir an önce her şeyi ortaya çıkarsın. Lütfen ona bir şey olmasın!”

Selen ağlarken bir an elinde ki telefonu hızla duvara çarpmak istedi ama Ecem uyuyordu. Kendisine zorla da olsa hâkim olarak odadan çıkmak için döndü arkasını ve aynı an da Çağla’yla göz göze geldi. Öylesine şaşkın ve ürkmüş görünüyordu ki, Selen içinden bir sızının gelip geçtiğini hissetmişti. Yoksa telefonda ki konuşmasını mı duymuştu? İşte bu her şeyi mahvedebilirdi!

O yüzden Selen hızla gözlerini silerek odadan çıktı ve arkasından kapıyı kapattı yavaşça.

__ Selen… İyi misin?

__ Senin ne işin var burada, ne zaman geldin?
__ B-ben… Yani şimdi geldim, ağladığını gördüm.

__ O kadar mı?

__ Başka ne olacaktı ki?
Çağla böyle davranmasının daha mantıklı olacağına karar vermiş ve Selen’in rahatladığını görünce de doğru yaptığından emin olmuştu.

__ Aşağı inelim... Bir şeyler içer misin, benim koyu bir kahveye ihtiyacım var.

Hayır, anlamda başını salladı Çağla, aklı karmakarışıktı. Kesinlikle bir oyun vardı ortada, bir şeyler oluyordu. Korhan’ın bilmediği, Selen’in içinde sıkışıp kaldığı bir şeyler! Ama tüm bunlara rağmen Selen kendisini evinden kovmamıştı, bu onu biraz da olsa rahatlatmıştı.

 

On dakika kadar sonra kahvelerini almış karşılıklı oturuyorlardı. Çağla sessiz geçen dakikaların ardından kendini hatırlatmak istercesine sonunda konuştu yavaşça.

__ Ben… Aslında buraya senden özür dilemek için geldim.

Selen gözlerini ona çevirdi bu sözlerin üzerine ama bir şey söylemedi. Ona karşı öfkeli miydi artık onu bile bilmiyordu. Keşke bütün derdi etrafında ki yalanlar ve Hülya olsaydı. O zaman her şey daha kolay olurdu.

__ Seni anlıyorum, inan bana, dedi Çağla elinde ki bardağı yanına bırakırken.

Eğer bu bana yapılsaydı… Herhalde çıldırırdım ama bana inan ne olur. İkinizin mutlu olmasını o kadar çok istiyordum ki… Yeniden bir araya gelmişken eski bir macera için yeniden dağılmanızdan korktum.  

__ Hülya “eski” değildi.

__ Öyle deme! Sen hayatına girdiğin andan itibaren Hülya tarihe karışmıştı. Ona karşı hiçbir zaman bir şey hissetmedi, sadece yanında huzur bulmaya çalıştığı bir kadındı o kadar.

Çağla’nın içten çabaları takdire şayandı gerçekten ama Selen yine de sormadan yapamamıştı.

__ Birbirinizi tanıyordunuz. Belki böyle ailece görüştüğünüz bile olmuştur.

__ Asla!

__ Her neyse, artık bir önemi yok. Zaten… Ne dersen de onun evliyken başka bir kadınla olmasını normal karşılamanızı doğal bir şeymiş gibi göremem.

__ Doğal karşılamadım, ona defalarca… Defalarca eğer bir başkasıyla olacaksa önce senden boşanmasının daha doğru olacağını anlatmaya çalıştım ama beni hiç dinlemedi. Boşanmanın “b” sini bile duymaya tahammülü yoktu. Seni öyle çok seviyor ki Selen… Aynı evde sana dokunamadan iki yabancı gibi yaşamanın acısını hissetmeyi senden ayrılmaya tercih edebiliyor. Sen onu istediğin kadar üz, sevmediğini söyle… Yine de ayrılamaz senden. … Üzdüm mü seni?
Gözyaşlarının farkında değildi Selen, bir an gülümsemeye çalışarak başını salladı hemen.