Kor Gibi

81. Bölüm

Canlarım, keyifli okumalar... Umarım okuduklarınızdan memnun kalır ve yorumlarınızı esirgemezsiniz:)) Şimdiden teşekkür ederim

81. Bölüm

Onca stres ve yorgunluğun ardından birbirlerinin kollarında erimek... Tek vücut olmak... Ruhunu dinlendirmek gibiydi onlar için. Gerçi bedenleri öyle düşünmüyordu çünkü kısa bir zaman sonra birbirlerinin kollarında baygınca uykuya dalmışlardı. Bu tatlı bir uyku olmalıydı. Çünkü terleri, kokuları birbirine karışmış; bedenleri sarmaş dolaşken gelmişti uyku... Öyle ki Korhan gücünün son kırıntılarını kullanarak çıplak bedenlerine örtüyü güçlükle çekebilmişti.

Ancak sonrası Selen için hiçte iyi devam etmemişti.

Rüyasında bir karanlığın içindeydi, kör olmuştu sanki. Hiçbir şey göremiyor hiçbir şey duyamıyordu. Bağırıyordu hatta... Korhan'a sesleniyordu ama kendi sesi bile gelmiyordu kulaklarına. Adım atmaya korkuyor, ellerini ileriye doğru uzatıp yoklayarak titrek adımlarla ilerlemeye çalışıyordu ama nereye varacaktı, gidebileceği bir yer var mıydı bilmiyordu.

Yalnız sonra... Eli bir şeye çarptı! Hızla durdu Selen... Nefes alıyordu karşısında ki hissedebiliyor, duyabiliyordu!

__ K-Korhan...

Duyulmasından korkarcasına fısıldamıştı Selen. Neler oluyordu, göremiyordu ama duymaya başlamıştı. İçinden bir ses arkasını dönüp koşarak uzaklaşmasını söylüyordu. Ancak sonra sertçe omuzlarından yakalandığını hissetti ve karşısında ki adama doğru çekildi. Deli gibi bir çığlık atarken çok tanıdık bir ses yankılandı kulağının dibinde.

__ Ne o, benden kaçabileceğini mi sandın?

Ter içinde gözlerini açtı Selen, deli gibi atan kalbiyle zar zor nefes almaya çalışıyordu. Rüyaydı... Sadece rüya! Gözleri doluyordu... Boynuna değen o ılık nefes üzerine yüzünü yavaşça sola doğru çevirdi. Korhan derin ama huzursuz bir uykuda görünüyordu ama o haliyle bile sıkıca beline sarılmış bir yandan da bir bacağını üzerine atmıştı. Ancak boğuluyordu Selen... Derin bir nefesi içine çekerken Korhan'ın kollarının arasından çıkmak istedi ama ne mümkün!

Tek hareketinde Korhan gözlerini açmıştı. Selen hemen ona doğru eğilerek fısıldadı.

__ Sadece su alıp geleceğim.

Korhan'ın gözlerini açık tutamayan bir hali vardı, Selen'i serbest bırakırken mırıldanırcasına konuştu.

__ Çabuk gel ama...

Selen tıpkı rüyasında ki gibi, titreyen bacaklarıyla yataktan kalkarken Korhan yastığına sarılarak yeni bir uykuya dalmıştı bile.

Selense rahatlamıştı, onunla konuşmak değildi isteği... Sessiz adımlarla hemen dolabına giderek görmeyen gözlerle kendisine bir gömlek ile pantolon seçti ve hızla geçirdi üzerine. Ardından banyoya giderek defalarca su çarptı yüzüne ama ne kalp atışları düzeliyordu ne de nefes alış verişleri! Gözleri aynadan yüzünü bulurken neye ihtiyacı olduğunu biliyordu. Korhan'ın uyuyor olması büyük bir şanstı onun için ve o şansı değerlendirmesi gerekiyordu. Eline geçirdiği bir tokayla saçlarını tepesinde topladıktan sonra arabasının anahtarlarını da cebine attı ve parmaklarının ucunda bir kedi sessizliğinde ayrıldı evden.

Saat neredeyse dörde geliyordu, belki de Gediz çoktan normal odaya alınmıştı. Hatta Tarık Bey çoktan onunla konuşmuşta olabilirdi... Ama ne olursa olsun onu görmeye, iyi olduğunu idrak etmeye ihtiyacı vardı. Vicdanı o kadar ağır geliyordu ki yüreğine... Bir ihtimal onunla konuşursa... Daha iyi hissedebilirdi!