Kor Gibi

62. Bölüm

62.Bölüm

 

3 Hafta Sonra

 

__ Selen Hanım! Sesinizi duymak çok güzel... Nasılsınız?

Selen halıya oturmuş Ecem'le bir yandan oyun oynuyor bir yandan da telefonuyla konuşuyordu.

__ İyiyim, çok iyiyim... Ama senden bir ricam olacak.

__ Tabii ki, emredin!

__ Ben Ecem için bir yatak odası takımı satın aldım, senden ricam benim odamın yanında ki odayı boşaltabilir misin?

__ Ö-öyle mi?

Selen Melis Hanımın sesinde ki şaşkınlığı fark etmişti, haklıydı da tabii... O yüzden açıklama gereği hissetmişti.

__ Baba ocağına dönüyorum... Yani beş gün sonra, o yüzden biz gelene kadar kızımın odasının hazır olmasını rica ediyorum.

__ Tabii ki Selen Hanım! Ben hemen odanın boşaltılmasını sağlarım. Eşyalar ne zaman gelir acaba?

__ İki gün kadar sonra gelir... O yüzden rahat olun ama aksatmayın da!

__ Hiç olur mu öyle şey! Evimizin neşesiniz siz... Eminim Ecem de öyle olacak. Tekrar evimiz ruh bulacak.

Gülümsedi Selen, Melis Hanımın ağlamamak için kendisini zor tuttuğunun farkındaydı. Aslında ona çok şey borçluydu... Bir bakıma annelik yapmıştı ona, annesizliğini kalbinin bir köşesinde her zaman hissetse de, Melis Hanım o evin bir çalışanı olduğunu asla unutmasa bile... Hep içten bir samimiyetle kendisine yaklaşır ve hep iyiliğini isterdi.

__ Biliyor musun, dedi Selen yavaşça.

O evde, seninle aynı çatı altında yaşamayı özledim. Şu son iki yıl da belki biraz vefasızlık yaptım ama...

__ Olur mu hiç öyle şey! Ben hiç alınmadım size, hemen bu gün odanın boşaltılmasını sağlayacağım. Bir de... Dönünce size vereceğim bir mektup olacak.

Selen şaşırmıştı, ne mektubundan bahsediyordu?

__ Mektup mu? Kimden gelmiş...

Melis Hanım bir an durduktan sonra yavaşça, çekingen bir ses tonuyla açıklama yapmıştı.

__ Babanızdan... Artık size vermemin vakti geldi!

__ Babam mı, ne demek oluyor bu?

__ Siz gelince konuşuruz Selen Hanım... Endişelenmeyin!

Telefonu kapattığında aklı allak bullaktı Selen'in. Babası bir mektup mu yazmıştı kendisine... Anlamıyordu, neden verilme zamanı daha yeni gelmişti? Öleli neredeyse iki yıl oluyordu. Melis Hanım bir şeyler biliyordu sanki ama başka bir şey söylememişti.

Yeni bir sır daha mı vardı yoksa? Ah hayır... Yeni sırlar, karmaşa istemiyordu artık hayatında! Daha yeni hayatını düzene koyacaktı, yeniden dağılmak istemiyordu!

Selen Ecem'e bakarken derin bir nefes almıştı. Her neyse... Moralini bozmayacaktı, kızı için daha güçlü olacaktı bundan sonra. O yüzden kızına eğilerek zoraki de olsa gülümsemeyi başarmıştı.

__ Kızım... Prensesim... Annenin doğduğu eve yerleşiyorsun!

Ecem tatlı bir gülüşle tavşanını bırakarak annesinin saçlarına doğru uzanmıştı. Selen uzanarak kızının yanağından kocaman öptü.