Kor Gibi

40. Bölüm

40. Bölüm  

 

__ Hülya, aç şu kapıyı! İçeri de olduğunu, beni duyduğunu biliyorum.

Gerçekten de biliyordu. Hülya kapının hemen önünde ki duvara yaslanmış korkulu gözlerle kapalı kapıya bakıyordu. Sesini çıkarmaktan korkarcasına dudaklarını birbirine kenetlemişti. Çaresizce yaptıklarının sonucunu en az bedelle ödemeye çalışıyordu ama Korhan inatçıydı ve kolayca vazgeçmeyeceğinden emindi. Bu işten nasıl sıyrılacağını düşünürken Korhan dayanamayarak yumruğunu kapıya vurmuştu. Çok sert değildi ama Hülya’nın yüreğini hoplatmıştı yine de!

__ Çok yanlış yaptın ve hala da yapıyorsun. Benden kaçamazsın. Bu gün olmazsa yarın, yarın olmazsa sonra ki gün hiç beklemediğin anda karşına çıkacağım ve o zaman aramızda kapılar olmayacak. O yüzden artık akıllı ol, aç kapıyı!

__ K-korhan…

Nihayet Hülya’nın kısık sesini duymuştu ve eskiden huzur veren o ses şimdi acayip derece de sinirlerini bozuyordu. Ama son olacaktı bu… Bir daha ne yüzünü görecek ne de sesini duyacaktı.

__ Sonra konuşalım. Şimdi sinirlisin.

Gülümsedi yavaşça Korhan, bu hoştu işte! Omzunu kapıya yaslayıp başını sallarken gözlerini merdivenlere dikmişti.

__ Her geçen saniye daha çok sinirleniyorum Hülya, senin için en hayırlısı bir an önce karşıma çıkman. Hem sana yakışıyor mu böyle korkmak? Dün akşam ki o kendine güvenli, cesur kadın nerede?
__ N-niyetim kötü değildi ki…

__ Benimle oyun oynama, dedi Korhan giderek daha çok karanlıklaşan sesiyle Hülya’yı ürkütürken…

Senin herhangi bir niyetin olamaz zaten! Benim bilmek istediğim sana o dâhiyane fikri kimin verdiği?

__ Kimse…

__ Yalan söyleme!

Çoktan ağlamaya başlamıştı Hülya, nasıl kurtaracaktı kendini ondan? Asla kabul etmemeliydi o planı, asla! Ama öyle yüksek bir para teklifi yapmıştı ki… Gözü boyanmıştı, itiraz edememişti işte! Ve şimdi tek başına Korhan’la baş etmek, onu ikna etmek zorundaydı.

__ Restoranda tesadüfen sizi görünce yanınıza gelmeden yapamadım. Biliyorum, yanlıştı bana kızacaktın ama karını yakından görmek istedim. Tüm bunlar hep kıskançlığımdan… İnan bana!

Kısa bir süre sessiz kaldı Korhan, ardından kapıdan yavaşça çekildi, ellerini ceplerine soktu. Öfkeliydi çok hem de… Ama her zaman ki gibi aşırı duygularını çok iyi dizginleyebiliyordu. Yalnız bunu uzun zaman yapamazdı, dahası yapmakta istemiyordu. O yüzden sesine yansıyan tehlikeyi önemsemeden konuştu son kez.