Kor Gibi

15. Bölüm

15. Bölüm

 

__ Ama Korhan bana söz vermiştin. Bu akşam beraber olacaktık. 
__ Ben de öyle planlamıştım ama dediğim gibi ev de olmak zorundayım.
__ Belki ileri ki saatler de kaçabilirsin. 
Derin bir nefes aldı Korhan. Zaten bir şekilde emrivakiiyle karşılaşmıştı ve dahası... Selen'in arkadaşlarını eve davet etmesi karşısında şoke olmuştu. Daha iki gün evvel düşüp hafızasını kaybeden biri için misafir ağırlamaya kalkmak anormal değil miydi? Öyleydi ama o hala selen’di, her daim güçlülüğüyle ve dengesizlikleriyle kendisini şaşırtmayı başarıyordu. Hiç bir şey hatırlamazken bile...
Ve böylece tek istediği huzurken gergin bir gece onu bekliyordu, hatta daha şimdiden gergindi.
__ Bu gece gelmiyorum Hülya, evde tek başına kalmak istemiyorsan hemen birilerini aramaya başlayabilirsin. 
__ Neden kızıyorsun, sadece seni özledim.
__ Kızmıyorum!
__ Peki, ne yapıyorsun? Sıkıldın mı, beni başından mı atmak istiyorsun?
Bu nazlı ama üzgün çıkan ses hiç bir zaman Korhan'ın üzerinde etkili olamamıştı, tersine o kadar sahte geliyordu ki Korhan bir an yüzünü buruşturmuştu araba kullanırken.
__ Eğer başımdan atmak isteseydim şimdi seninle konuşuyor olmazdım Hülya. Basit oyunlar ve oyalamalarla uğraşmayacağımı hala öğrenemedin mi?
__ Hayır, biliyorum sadece... Seni kaybetmekten korkuyorum.
Korhan evinin bahçesinde arabasını durdururken bu sözleri önemsemeyen bir tavırla şöyle bir evinin ışıklarına baktı önce.
__ Neyse, görüşürüz.
__ Tamam. Seni seviyorum...
Hayatında belki de en çok duyduğu en gereksiz iki kelimeydi bu. Her önüne gelen rahatlıkla söylüyordu. Cevap vermeye gerek görmeden hep yaptığı gibi kapattı telefonunu ve çıktı arabasından. Merve Hanım Korhan için kapıyı açmıştı bile. 
__ Her şey yolunda mı?
__ Evet, merak etmeyin. Özellikle dikkat ediyorum.
Korhan başını sallarken ona güvenini belli ederek gülümsedi hafifçe ve hemen ardından odasına çıkmak için merdivenlere gitmek istedi ama… Salonun kapısından geçerken bir şey dikkatini çekmişti. Kaşlarını farkında olmadan çatarken geri adımlarla yeniden salonun kapısının önüne ulaştı.
Selen… Salonun ortasında durmuş aynanın önünde tüllerden oluşmuş bandı saçlarının altından geçiriyordu. Korhan midesinde bir kasılma hissetti onu baştan sona incelerken. Çünkü üzerinde ki bu bedenini saran, dizlerinin hemen üstünde biten lacivert elbiseyi çok iyi hatırlıyordu. İlk gördüğünde gözlerini ayıramamıştı ondan, büyülenmişti.

O gerçek bir melekti ama aynı zaman da… Melek olamayacak kadar kışkırtıcıydı ve kendisinindi.

Yani… O zamanlar öyle sanmıştı, çok kısa bir süre için.

Ama artık her şey çok farklıydı. Hızlı adımlarla odaya girerken hissettikleri etkilenmenin tam zıttıydı ve dişlerini sıkmadan yapamıyordu.

__ Bu elbiseyi nereden buldun?
Selen Korhan’ın sert sesiyle olduğu yer de sıçrayacaktı neredeyse. Hızla çarpan kalbine elini bastırarak bir an baktı ona.

__ B-ben…

Devamını getiremedi. Korhan’ın bakışı öyle donuk ve azarlar gibiydi ki afallamıştı ama olabildiğince çabuk toparlamaya çalıştı kendisini.