Kor Gibi

35. Bölüm

35. Bölüm

 

__ Saat dörtte ki toplantıya yetişmek zorundayım. Ama sen ye biraz daha… Az yedin, farkındayım.

Gülümsedi Selen ama o da Korhan’la beraber kalkmıştı masadan.

__ Olmaz, benim de yetişmem gereken bir dersim var.

__ Ne, ders mi?
Korhan kendisine hızla dönünce Selen de olduğu yer de kalmak zorunda kalmıştı.

__ Evet… Neden şaşırdın ki? Azra’dan ders programını almıştım ve iki hafta sonra sınavlar başlayacak.

__ Doğru ve sen de arkadaşından ders notlarını almıştın.

__ Ama yeterli olmadı, emin olmadığım bazı şeyler var. O yüzden gideceğim.

Bu kesin bir cevaptı ve Korhan ona evde kalması için bir emir cümlesi kurmamak için kendisiyle mücadele ediyordu. Selense onun bu tepkisine bir anlam verememişti. Belki sadece susup odasına çıkmalı ve hazırlanmalıydı çünkü Korhan’ın nasıl sahiplenen, korumacı bir karaktere sahip olduğunu biliyordu ama dayanamamıştı tabii ki!

__ Korhan, okula gitmek istememin nesi yanlış söyler misin?

__ Hala pek çok şeyi hatırlamıyorsun.

__ Kaybolmayacağım merak etme, okulunda evin de yolunu bulabilirim.

Korhan derin bir nefes alırken Selen yanından geçip merdivenlere doğru yürümeye başlamıştı bile… Zaten sebep olarak ne söyleyecekti ki ona?
“Ozan’la karşılaşma ihtimalin bile beni delirtiyor!” Evet, bu çok doğru bir cümle olurdu ama kendisine hâkim olacaktı. Normal ve kıskanç olmayan bir erkek olarak odasına gidip dosyalarını almalıydı.

Korhan kendisine bu sözleri tekrarlayarak hızlı adımlarla merdivenlerden çıktı ve aynı an da Selen’in odasının kapısı açıldı. Selen üzerine bir ceket almış çantasını da çapraz olarak takarak öğrenci görüntüsünü tamamlamıştı. Korhan onu öyle görünce gülümsemişti kendini tutamayarak… Bu küçük kızdı değil mi onu bin bir şekle sokan?

__ Bana mı gülüyorsun sen?
Korhan yüzünde gülümseme ona başını sallayınca Selen de gülümseyerek elleri belinde yaklaştı ona. Kısa bir an göz göze kaldıktan sonra Selen kollarını Korhan’ın boynuna doladı ve ayak parmaklarında yükselerek dudaklarından küçücük, tatlı bir öpücük çaldı. Korhan’ın şaşkınlığı hoşuna gitmişti Selen’in…

__ Güzel, gül bakalım… Biraz evvel ki o öfkeli halini hiç sevmemiştim zaten.

__ İyi, bende öfkelenmeyi sevmiyorum.