TNP's 1st One-Shot Story Writing Contest Pt. 2

Entry #198

Ang Magmahal ay Magpaubaya

by nanikamota 

Sinalubong ako nito ng isang masayang yakap, pagkabukas pa lamang ng pinto ng condo nito.

Kumalas ito sa pagkakayakap sa akin na may ngiti sa mga labi bago ako nito pinapasok sa loob upang ilahad ang dahilan ng kasiyahan sa kaniyang mga mata.

"Bakit parang ang saya mo?" tanong ko dito.

"Well, I have to tell you something" he said with

happiness visible in his eyes.

Huminga ako ng malalim at ngumiti sakanya bago ako magsalita.

"May gusto din akong sabihin sayo" I said with nervousness in my voice.

"Sabay na lang natin sabihin. I'll count one to three. Okay?" he suggested

Well, it's fine with me. I'm sure good news ang gusto niyang sabihin since makikita ang kasiyahan sa kanyang mga mata.

I nodded my head then he started counting

"One"

Siguradong matutuwa siya sa sasabihin ko.

"Two"

"Three"

"Natanggap ako sa Japan" he gleefully said out loud

"I'm pre-" hindi ko natuloy ang dapat kong sasabihin.

"Ahmm, c-congrats" iyon lang ang mga salitang lumabas sa aking bibig.

Lumapit ito sa akin saka ako niyakap ng mahigpit.

"Thank you for believing in me. Hindi ako makapaniwala nang una. But, maybe this is my time to fullfil my dreams. Finally, maabot kona din ang pangarap ko sa Japan." he said thankfully on me

"N-no p-problem. I-Im happy for you " I tried to not cry infront of him

No tears please makisama kayo ngayon. Wag kayong lalabas. Please.

Piping dalangin ko.

Humiwalay ito sa yakap ko saka tumayo ng tuwid. Bakas pa rin ang kasiyahan sa kaniyang mga mata.

"Btw, ano nga pala yung sasabihin mo? Sorry, I didn't hear it loud, I'm just that happy." He asked me

"Ahmm, I sa-aid . ahh. I'm p-preparing to live the city. Yeah. Yun yung sasabihin ko." what a liar. Ano bang pinagsasabi ko. Hindi yun dapat eh. I should say that I am pregnant. That his going to be a dad. Were going to be a family. Pero sino bang pinagloloko ko. Family? Hah! What a clown are you Listeria. I pity you girl.

"Woahh. Why? Are you going back to your hometown? " he asked me

"Yeah. But, can we not talk about it. Why don't we talked about you? So, when is the flight?" Pinagsigla ko ang aking boses upang hindi nito mahalata ang katotohanan.

"Oh, the day after tomorrow. I know it's so sudden that's why I'm inviting you for my padispedida later. Sa Saiji Club later at 9 pm. Sa club kung saan tayo nagkakilala at kung saan mo ako nakitang wasak na wasak dahil nga kakagaling ko lang sa heartbreak then you offered to help me forget her" yeah that's true I'm just his rebound. Rebound, at pampalipas oras. Funny isn't it? Pero kasalanan ko naman. Ako yung nag-offer. Ako yung nagpakita ng motibo. It's all on me. It's my fault, napakatanga ko at napaka desperada ko para i offer yung sarili ko sa taong alam kong ni minsan hindi ako makikita bilang isang babaeng nagmamahal sa kanya.

"So, are you in?" He asked

"Ahmm I don't know yet. M-may lakad kasi ako mamaya" yeah right. As if naman.