Safiyae & Safouane

Capitulo 18

Wat vooraf begon:
Voor even sluit ik mijn ogen in de hoop dat er geen tranen komen. Ik wil niet huilen ik mag niet huilen! Ik open weer mijn ogen. Geen tranen. Ik ben gewoon boos. Boos op mij zelf ik schop de prullenbak omver en loop weg naar mijn auto. Ik stap in en rijd naar huis. Thuis aangekomen neem ik een lange douche. Ik stap mijn bed in en na veel denken val ik in slaap.

_______________________________________

Perspectief Safiyae

Ik rek me uit en maak mijn bed op. Ik doe de ramen en gordijnen open en loop de douche in. Ik ontdoe me van mijn kleren en neem een lange warme ontspannende douche. Ik stap de douche uit en kam mijn haren door. Als mijn krullen nog nat zijn dan zijn ze het makkelijkst doorkambaar.

Altijd een uitdaging die krullen maar tis 't waard! Ik kleed me om in mijn Gucci shirtje en spijkerjackje. Ik trek mijn broek met pareltjes aan en daaronder trek ik mijn Adidas schoenen aan.

Ik stap de douche uit en kijk naar de tijd. 12 uur ik ontbijt uitgebreid en op mijn gemakje. Wat hou ik toch van 't weekend. Ik ruimde de tafel af en belde wat met Souraya. Ik vertelde haar dat ik met Safouane heb en dat mijn moeder in Frankrijk is omdat ze kanker heeft. We hebben heel erg veel gekletst en bijgepraat, eigenlijk wou ik dit 't liefste face 2 face doen maar ze is nog in België. Ze komt morgen terug.

Ik legde mijn telefoon weg en wou gaan schoonmaken totdat de bel ging. Ik verwacht niemand. Ik maakte open en vanaf dat moment ging alles zo snel. Vanaf dat moment hoopte ik dat ik nooit had geopend. Vanaf dat moment zou ik alles in 1 klap kwijt zijn. In een fractie van een seconde werd er een doekje voor mijn mond gedaan en niet kort daarna werd alles zwart voor mijn ogen.

Perspectief Safouane

Ik sorteer nog de laatste paar brieven en schrijf wat cheques uit. Heb ik dat ook weer gedaan. Ik kijk op mijn horloge half 1 in de middag. Om half 6 ga ik met mijn dikbil iets doen. Alleen ik weet nog niet wat ik laat haar wel kiezen. Net dat ik naar me kamer wil lopen gaat de telefoon. Ik kijk op mijn scherm en zie dat 't Mohammed is. Wat wil hij nou weer. Ik neem op

"hewa is t gelukt je laat niks meer horen van je." Er viel een stilte die het bloed onder mijn nagels vandaan haalde. "Eyy wollah stress me niet wat is er zeg gewoon." "Alle drugs is ingenomen bij de douane." Mijn mond valt open van ongeloof maar algauw weet ik mezelf te herpakken. "Zeg maar bye bye tegen je dochtertje en trouwens je kunt vluchten maar er zit een gps tracker ergens kan overal zijn in je auto in je schoen overal dus doe je best met vluchten maar we krijgen je wel!" Sis ik woedend. Mijn bloed kookt alles is weg! "Wollah Safouane raak mijn dochter met 1 vinger aan en je zult pijn lijden!" En hij hangt op.

Kifeshh hij hangt op. Zijn probleem. Ik bel Yassin en Abdel. "Yassin zeg tegen abdel dat jullie nu moeten komen!" En ik hang op. Woedend ijsbeer ik door het kantoor. Alles is weg alless!! Die hoerenzoon gaat zien en die dochter al helemaal ik weet dat dat zijn zwakte punt is. Ik pak het glas van tafel en sla 'm kapot. Ik moet sparren voor ik iemand ga vermoorden uit woede. 

Niet veel later komen Yassin en Abdel binnen. Ik groet ze en zeg tegen ze "Yassin jij gaat de dochter van Mohammed opsporen samen met nog een paar mannnen. Je zoekt maar uit wie ze is en waar ze woont! Je brengt haar naar 1 van onze verlaten panden hier in de buurt zorg dat ze veel pijn lijd!" Hij knikt en loopt weg. Ik richt me op Abdel.

"Abdel jij hebt de gps tracker in het lichaam van Mohammed gestopt dus je kan 'm makkelijk opsporen. Je krijgt ook versterking. Zorg ervoor dat hij in het kamertje naast zijn dochter is." Ik geef 'm een boks en hij vertrekt. Gefrustreerd ga ik achter mijn bureau zitten. Over een uurtje zal Mohammed samen met zijn dochter al terug zijn. En kort daarna ga ik weg met mijn lieverd.

Perspectief Safiyae

Ik open mijn ogen en kijk om mij heen. Ik zit een een kleine kamertje meer een kelder het is er donker en smerig. Ik sta woedend op en bonk op de deur. "LAAT ME GAAN VIEZE HOMO'S!" schreeuw ik woedend terwijl ik op de deur bonk. Na een tijdje krijg ik een lamme arm. Ik zak langs de muur maar beneden. Wat heb ik verkeerd gedaan? Vraag ik mezelf huilend af.

Niet veel later zwaait de deur open er verschijnen 5 mannen in bivakmuts. Ik sta op "wie zijn jullie en wat doe ik hier?" Ze negeren mijn vraag en pakken me vast. "Ik vroeg jullie toch iets." Nog steeds geen antwoord. "WESHH ZIJN JULLIE DOOF NIGH!?" en pats ik had mijn 1e klap te pakken. Woedend grijp ik naar mijn wang.

"Hier druk op dit knopje!" Zegt er 1. Ik schud mijn hoofd. "NU!" ik schud weer mijn hoofd. Hij pakt een mes en kijkt me aan "nuuu!" Eigenwijs blijf ik schudden. Hij pakt mijn arm strak vast en ik probeer 'm weg te trekken maar hij is veel te sterk. Met de mes tekent hij een kruis diep in mijn vel. Een helse pijn gaat door me heen. Deze pijn is onverdraaglijk vervolgens pakt hij acid en stopt het in de wond. Ik krijs het uit van de pijn.

"En nu?" Ik pak het knopje en druk 'm in. Er gebeurt niks. Heb ik hiervoor zoveel pijn gelijd. Hij duwt me naar de hoek van de kamer. Hij geeft me het bevel om door de raam te kijken daar zie ik mijn vader helemaal onder het bloed. Ik begin woedend te gillen. Zoveel pijn doet het om je vader zo te zien. "Druk weer!" Ik druk op 't knopje en vervolgens zie ik mijn vader helemaal trillen alsof hij geshockeerd word?!?!! Neee neee neeee ik doe mijn eigen vader pijn!??!

Ze beginnen me te schoppen en te slaan en ik. Ik kan er hellemaal niks tegen doen. Ik ben machteloos. De deur gaat open "breng dat hoertje maar naar hier dan zal ik haar eens goed pijn doen." Nee nee nee zeg en dat dit niet waar is. Alles behalve dat. Pleassseee. Ik droom toch? Ik draai me vol ongeloof om en kijk recht in de ogen van SAFOUANE!?!?.......

Helloo woestijnratten❤

Cliffhangerrrrr

Laat de drama maar beginnen i think. Het boek zal nog leuker worden.

Stem! En ook de stille lezers. Velen vergeten vaak op dat sterretje te klikken maar vandaag niet dus druk💕

Trouwens ik sta #22 en ik kan jullie niet genoeg bedanken. Wollah Super Bedankt woestijnratjes.

Dikke kus en knuffel Salma