Safiyae & Safouane

Capitulo 25

Wat vooraf begon:
Ik zit nu in de laatste les met Safouane naast me. Ik ga altijd stuk om hem ik draai me hoofd naar hem toe om te kijken wat hij doet. Hij staart naar zijn telefoon met een verliefde blik?!?!?! Met de ene blik waarmee hij alleen naar mij kijkt! De verleifde ogen die alleen naar mij gericht mogen worden!! Ik hoor hem iets binnensmonds fluisteren maar ik versta het toch "deze chick is zo lekker ze maakt me helemaal lijp en para met haar perfect gevormde lichaam en lippen." Dat was de druppel..............

_______________________________________

Perspectief Safiyae

Woedend trek ik de telefoon uit zijn handen "wie is die kech." Sis ik woedend in zijn gezicht. Ik kijk erop en ik zie...

Een foto van mij samen met hem als zijn achtergrond. Beschaamd overhandig ik hem zijn telefoon terug. "Payback." Zegt hij terwijl hij wiebelt met zijn wenkbrauwen en in lachen uitbarst. Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan "dit is niet grappig." "Aww niet zo boos." En hij trekt me op zijn schoot.

"Gaat het goed daar allemaal." Zegt de docent. Haha ik was helemaal vergeten dat we midden in de les zaten. Safouane negeert het en kijkt me aan "het was maar een grapje." Ik doe alsof ik nog boos ben en draai mijn hoofd weg. Hij draait 'm terug en drukt voorzichtig een zachte kus op mijn lippen. Nu kan ik het niet laten om in lachen uit te barsten. "Ja ga maar ergens anders aan elkaar zitten maar niet in mijn les!" Zegt de docent nu geïrriteerd. We moeten beide lachen en ik ga van zijn schoot af.

Na 10 min gaat de bel ik ruim mijn spullen op en zeg Safouane gedag en loop richting Souraya. "we gaan toch iets doen vandaag." Zeg ik tegen haar. "Duhhh wat gaan we doen?" Kom gewoon stad enzo." "Gaan we nu gelijk." "Is goed is toch dichtbij school we lopen wel." "Nooit verwacht dat jij zou zeggen we gaan lopen." Ik lach en trek haar mee we lopen naar stad en onderweg kletsen we wat.

We lopen winkel in en uit. "Hoeveel ga je nog wel halen?" Vraagt Souraya. "Hoe bedoel je ik heb kapot weinig." "Kifeshh weinig? 80 zakken met merkkleding en schoenen make-up en ga zo maar door." "Je vergeet het belangrijkste eten" zeg ik op een duhh toon. "Omg ja ik heb hongerrrr." "en ik ook." "Haha wanneer niet?" Vraagt ze. We nemen plaats in het restaurant. "Stil jij ehh zandaap je hebt zelf ook honger." "Ja ja ehh woestijnrat." "Bek! Ehh bosaap." En zo 'kletsen' we door. Na het eten staan we op en reken ik na de discussie af. (Die ene discussie nee ik betaal nee ik betaal wel nee ik etc.)

"Gaan we nog naar appie?" Vraag ik haar, ze zegt "Schat me moeder appt me net ik moet naar huis want we hebben zo bezoek en ik wil me madre helpen met voorbereiden." "Ja tuurlijk honey booboo is geen probleem ik ga zelf wel ff snel." Ze knuffelt me en zegt "Haha honey booboo hoe kom je derop." Ik sla mijn haar naar achter "Ik kom overal op." Zeg ik en ik schenk haar een knipoog. Ze lacht en zwaait me uit. Ik loop snel de winkel in en pak alles wat ik wil. Ik reken af en loop naar buiten. Ik loop richting huis bij het stoplicht zie ik iemand die me bekend voor komt... oh god dat is de moordenaar van Safae. Hij kijkt me aan met die ene enge blik. De blik van toen hij haar vermoorde.

Ik voel me duizelig worden ik wil gillen maar het is alsof iemand mijn keel dichtknijpt. Mijn adem stokte in mijn keel. Ik wou iets zeggen maar er kwam geen geluid uit mijn keel het was alsof mijn hart was uitgedroogd. Met ingehouden adem keek ik naar die duivelse blik alsof ik gehypnotiseerd was. Het voelde alsof iemand met een zwaar gewicht op mijn borstkas drukte.

Na 10 min roekeloos te hebben gestaan is het alsof ik weer tot leven kom. Ik knipper met mijn ogen en de tranen banen hun weg naar beneden. Ik loop snel naar huis. Ik steek de sleutels in het sleutelgat en sluit de deur achter me dicht. Ik liep naar boven en tilde mijn truitje op. Met betraande ogen keek ik naar mijn zij. Daar waar de letter S van Safae met een mes gekerfd in mijn lichaam gegraveerd zat. Met mijn hand streelde ik het litteken in de letter S. Ik sloot mijn ogen en alles flitste weer voorbij. Tot aan de dag van haar dood.