Safiyae & Safouane

Capitulo 59

Wat vooraf begon:
Ik voel hoe zijn woorden me raken en de tranen van geluk over mijn wangen stromen die hij wegveegt. "Op naar een toekomst met jou en mij en in sha Allah vele kinderen later" "in sha allah" zeg ik en hij drukt een kus op mijn hand en zet zijn handen op mijn heupen.

_______________________________________

Perspectief Safiyae

Zoals beloofd een deel voor jullie mijn mooierds❤ niet vergeten te stemmen💕💋

So naar de 2 gekkerds azraaxx_ en romyrofa ❤

Langzaam open ik mijn ogen ik draai me om en kijk naar Safouane zijn gezicht. Zelfs als hij slaap is hij damn wauwie. Ik ga met mijn vinger langs het litteken bij zijn wenkbrauw, ik heb die altijd al mooi gevonden. Ik sluit mijn ogen en denk weer aan gisteren. Hoe perfect en mooi het was het was zelfs mooier dan een sprookje. Ik ga gewoon trouwen met Safouane. Al wist ik al dat hij serieus met me was zag ik het totaal niet aankomen.

Hoe is het eigenlijk om een bruiloft te hebben zonder moeder? Alles wat ik wou is mijn moeder op mijn bruiloft hebben. Mijn wereld de belangrijkste vrouw. Ik heb haar gewoon nodig, ik mis haar in mijn leven. Ze zou dit moment zou graag willen meemaken en ik zou dit zograag met haar willen delen. Wat zou ze trots op me zijn.

Ik voel opeens 2 duimen langs mijn wangen gaan en kijk recht in de bezorgde ogen van Safouane. Zijn duimen die over mijn gezicht gaan betekent niks anders dan dat hij m'n tranen wegveegt. Ik had niet eens door dat ik huilde. "Niet huilen prinsesje please je weet dat dat mijn enige zwak is" zegt hij terwijl hij me op zijn schoot neemt. "Kom vertel me waarom je verdrietig ben." "Gewoon ik dacht aan me moeder" zei ik.

Toen ik het woordje moeder zei zag ik hem slikken en wegkijken zodat ik hem niet in zijn ogen aan kan kijken. "Je moeder is op een betere plek nu en met de tijd zal het helen prinsesje" zei hij maar de manier waarop. Alsof hij loog. Hij zuchtte en stond op. Stomverbaasd keek ik hem aan. Hier zit meer achter.

Perspectief Safouane

Ik zuchtte en stond op. Stomverbaasd keek ze mee aan. "Ga je douchen dikbil?" Ze knikte "zullen we samen douchen?" Grapte ik. Ze keek me serieus aan "gekke reus" zei ze lachend. Ik lachte ook en liep naar 't balkon en stak een sigaret aan. Ik inhalleerde hem en blies m uit.

Ik heb al grote stappen vooruit gemaakt met stoppen met roken. Eerst waren het een paar pakjes per dag en nu maar een paar sigaretten. Ik weet dat 't slecht is daarom wil ik ook stoppen.

Ik inhalleerde 'm nogmaals "Saf waar is de douche ook alweer tis hier zo groo.." ze stopte midden in haar zin en keek me aan met gekruiste armen. "Waarom rook jij!?" Ze pakte de sigaret en gooide 'm weg. Ik stak nog een aan die ze weer pakte en weggooide. Met grote stappen liep ik naar haar toe tot aan de muur. "Jij bepaalt n i k s voor mij Safiyae dat weet je" met grote ogen keek ze me bang aan. "Tis voor je eigen bestwil" stammelde ze, "alsof ik dit expres doe zoiets noem je een verslaving."

"Dan stop je 't maar" ik lachte cynisch. Is ze nou serieus. Ik stak er eentje nogmaals aan en keek haar dreigend aan "waag 't niet!" Ze slikte en trok haar hand terug. Ik doofde na enkele minuten de sigaret en draaide me om naar haar. Nog steeds stond ze daar bang. Sinds wanneer is ze bang voor mij? Ik wil dat helemaal niet. "Sinds wanneer ben je bang voor mij?" Vroeg ik haar.

Ze gaf geen antwoord. "Ik vroeg je wat" "S-sin sinds ik weet dat jij mensen levend verbrand" zei ze en ze sloot haar ogen. Kanker hoe weet ze dat. Ik wil niet dat ze bang voor me is. "Dus? je denkt serieus toch niet dat ik dat ooit bij jou zou doen" "tuurlijk niet maar dat is monsterlijk, ik i-ik dacht dat je niet meer kil en emotieloos was."