Safiyae & Safouane

Capitulo 104

Wat vooraf begon:
Mijn hart begint te bonzen, steeds sneller en de wereld begint te draaien. "Mama, papa?" Zei ik en zonder besef zakte ik door mijn knieeën en voor 't eerst sinds tientallen jaren stroomden er tranen over mijn wangen die niet leken te stoppen.

_____________________________________________

Perspectief Safouane

Don't forget to vote. Just a second beauty♥️💋✨

Ik sloot mijn ogen hield ze stevig vast. "Mijj zoon, vergeef me" huilde mijn moeder waarna ze met me mee zakte en duizendmaal kusjes drukte op mijn gezicht. Mijn adem stokte in mijn keel en ik kon het me maar niet beseffen. Ik kreeg geen geluid uit mijn keel en bleef enkel en alleen mijn moeders hoofd omvangen met mijn handen en drukte er steeds kusjes op.

Ik keek omhoog en zag dat mijn vader zich groot probeerde te houden maar 't lukte hem niet. Hij zakte ook in en sloeg zijn armen om ons heen. Ze bleven me stevig vasthouden en herhaalde telkens "vergeef ons." Mijn hoofd en hart alles was uitgeput. Mijn hart voelde verlamd en mijn lichaam verdoofd.

Na weet ik veel hoe lang stonden we op.

"Jullie zijn 't echt?!" Bracht ik moeizaam en nog steeds geschockeerd uit. Ze pakte me weer vast. Ik snoof hun geur voor de duizendste keer op en sloot mijn ogen. Even vergat ik wat ze gedaan hebben en genoot ik van dit moment. Mijn hoofd bonsde en deed verschrikkelijk pijn. Honderden vragen gingen er door me heen. Hoe komen ze opeens hier? Waar waren ze al die tijd? Hebben ze Anass en ik echt weggedaan? Wat is er allemaal gebeurd? En zo had ik nog miljoenen anderen vragen.

"Ga maar vast" bracht ik schor uit en ik ging uit de deuropening zodat ze naar de woonkamer konden. Het enige wat ik nog weet is hun naam. Soukayna & Rachid.

Ik richtte me tot Safiyae die betraand snikte terwijl haar ogen straalde. "I-ik ben zo blij voor je Safouane" zei ze zacht. Ik glimlachte zwakjes en trok haar stevig naar me toe. Ze ging met haar kleine handjes door mijn haar en zei "het komt goed, ik weet zeker dat ze voor alles een rede hebben en 't kunnen uitleggen. Maak jezelf niet gek." "Geen zorgen habiba inou khsi 3hem igfinem (denk aan jezelf) zolang jij aan mijn zijde staat kan ik alles aan" zei ik.

Ze glimlachte en ik veegte haar tranen weg. "Mijn zorgen zijn niet jou zorgen, en nu met onze prinsjes of prinsesjes op komst al helemaal niet" zeg ik vastbesloten. "Dat kan je niet zeggen Safouane, als jij ergens meezit dan ik automatisch ook!" Zegt ze. Ik knuffel haar nog steviger en ze drukt een kus op m'n kaak. "Kom snel naar je ouders" zegt ze waarna ze me hand vastpakt en me meetrekt.

We nemen plek tegenover mijn ouders en Safiyae groet ze netjes waarna ze naast me komt zitten. Ik pak haar hand vast en zeg "papa, mama ik ben getrouwd. Deze speciale vrouw is mijn powervrouw die mijn hele leven positief heeft veranderd." Ze kijkt verlegen naar mijn ouders en mijn moeder loopt op der af. "Benti" glimlacht ze en ze veegt een traan weg waarna ze elkaar stevig omhelsen. Mijn vader kijkt trots naar mij en Safiyae. "Je hebt inderdaad een hele speciale vrouw dat zie ik" zegt hij. Safiyae neemt weer plek naast mij en knijpt zachtjes in mijn hand.

Ik zucht diep in en uit en zeg "ik heb talloze vragen." "Dat snappen wij Safouane en we gaan je alles uitleggen. Maar allereerst wil ik dat je weet dat ik niet van jou en Anass z'n bestaan afwist" zegt mijn moeder. "Anass heeft ons naar jou gestuurd, hij wou ons zo snel mogelijk herenigen" voegt mijn vader toe. "En om alles uit te leggen moet ik helemaal beginnen toen jij nog 6 jaar was. De dag van ons ongeluk" zegt mijn moeder.

"Zal ik?" Zegt mijn vader. Mijn moeder knikt en ik trek Safiyae dichter tegen me aan. "We raakte na ons ongeluk in coma maar werden wel wakker. We leden aan een ernstige geheugenverlies en wisten onze eigen naam niet eens. We werden meegenomen door een man en gebracht naar Duitsland. Afgeschermd van alles en iedereen. Zelfs van de media. Ons geheugenverlies was zo ernstig dat we ons alleen dingen zouden kunnen herinneren door over gebeurtenissen te praten en over ons verleden. Maar diegene die ons meegenomen heeft naar Duitsland heeft ons juist weggehouden bij herrinneringen en gebeurtenissen. Hij maakte ons wijs dat we geen kinderen hadden, altijd al in Duitsland woonde, Riham en Youssef heette en wij wisten niet beter dus geloofde we alles. We bouwde een nieuw leven op en konden ons niet voorstellen dat wij geen kinderen hadden. Maar we wisten niet eens waar we woonde noch onze naam of achternaam dus we bleven geloven. Beide waren we altijd al gek op kinderen geweest. Een paar weken geleden overleed de man die ons naar Duitsland bracht en afschermde van de buitenwereld. We hadden nog zoveel vragen dus besloten we naar ons verleden te graven wat niet lukte met niks. We hielden ons weer bezig met de media en zagen jou vaak voorbij komen. Vanaf de eerste keer dat wij jou gezicht zagen begonnen we ons weer te herinneren. Direct wisten we dat je onze zoon was. We hebben niet meer kunnen slapen en voelden ons zo schuldig, wie weet hadden we meer kinderen die zonder ons waren opgegroeid. Onze kinderen, de mensne voor wie wij er hoorden te zijn. En sub han Allaah de volgende dag wouden wij gelijk komen naar Nederland maar Anass stond opeens voor de deur. En toen we Anass ook zagen herinnerde we ons alles. Ik heb oprecht veel pijn, het doet ons pijn wat er is gebeurd. We hebben jullie belangrijkste levensjaren gemist" sloot mijn vader af.

De spijt, pijn en liefde alles was oprecht te lezen uit hun ogen.

Perspectief moii de leukste schrijfster🙃

De rest van de avond bleven ze praten. Safaoune begreep eindelijk alles. Alles was helder voor hem. Dit was een puzzelstukje zeg maar gerust groot stuk uit zijn leven die nooit duidelijk voor hem was geweest en nu had hij antwoorden. Hij is vreselijk blij dat hij eindelijk zijn ouders ook aan zijn zijde heeft en zijn geluk kan niet meer op. Safiyae en Safouane hebben verteld dat er een tweeling opkomst is en dit is met vreugde gevierd. Maar wat Safouane niet weet is dat hij nog 2 zusjes heeft. Safouane zijn ouders hebben dit niet verteld en zijn ook niet van plan dit te doen. Het verborgen houden van 't feit dat Safouane en Anass zusjes hebben zal alles kunnen verpesten. Maar waarom houden Rachid en Soukayna dit verborgen?........

Hello mooierds

Wowww speechless, alles is dus helder? Alles? Behalve dat Safouane en Anass zusjes hebben en hun weten dat niet!? Dus nog meer mysteries...

Maar waarom zouden hun ouders dat verborgen houden? En wat als ze erachter komen? En waarom bracht ren man ze naar Duitsland en hield hij ze afgeschermd van hun verleden?

Inmiddels is hij dood dus antwoorden zullen we nooit hebben.

En vraagje mensen: wat vonden jullie van 't perspectief van mij, de schrijfster? Vaker doen?🥀💎

Wat vonden jullie van dit deeltje schatties? Is er iets nog niet helemaal duidelijk? Ik hoop dat jullie genoten hebben van dit deeltje en vergeet niet te reageren en te stemmen!😘✨ love naar jullie allemaal knapperds😻💋

Dikke kus en knuffel Salma