Safiyae & Safouane

Capitulo 19

Wat vooraf begon:
Ze beginnen me te schoppen en te slaan en ik. Ik kan er hellemaal niks tegen doen. Ik ben machteloos. De deur gaat open "breng dat hoertje maar naar hier dan zal ik haar eens goed pijn doen." Nee nee nee zeg en dat dit niet waar is. Alles behalve dat. Pleassseee. Ik droom toch? Ik draai me vol ongeloof om en kijk recht in de ogen van SAFOUANE!?!?.......

_______________________________________

Perspectief Safouane

Ik rijd naar de boksschool ik trek me bokskleren aan en loop de ring in. Al mijn woedde sla ik er uit. Als ik merk dat ik wat rustiger ben trek ik mijn bokshandschoenen uit. Ik loop de ring uit. "Broer als je zo speelt word je makkelijk wereldkampioen je hebt het echt in je." Zegt Samir de baas van deze boksschool. "Thnx broer maar geen behoefte." We kletsen nog wat en ik vertrek naar de auto.

Ik pak de auto sleutels uit mijn zak en rijd naar het verlaten pand. Ik scan me vinger en loop maar binnen. 1e etage gelijk links de 1e rode deur. Ik loop woedend naar binnen. "Breng dat hoertje maar hier dan zal ik haar eens goed pijn doen." Sis ik woedend. Ik kijk op van mijn telefoon en tot mijn verbazing is het Safiyae!?!?

Mijn hart brak in miljoenen stukjes bij het zien van dit. Alsof het bloed niet meer door mijn hart stroomden. Alsof er honderden messen in mijn hart werden gestoken maar dan niet allemaal tegelijk maar 1 voor 1. En vervolgens werden ze er niet allemaal tegelijk uitgetrokken maar 1 voor 1. Dit doet mij zoveel pijn! Dit gevoel heb ik nog nooit gevoeld. Zoveel pijn erger dan fysieke pijn. Dit was mentale helse pijn.

Perspectief Safiyae

"Safouane?" Vraag ik vol ongeloof. Ik schud me hoofd terwijl de tranen over mijn wangen stromen. "Dit alles was een spelletje!? Had ik niet verwacht van jou Safouane." "Wacht prinsesje ik kan het uitleggen. "UITLEGGEN?!?!! JE BLIJFT UIT MIJN BUURT JE HEBT ME MIJN EIGEN VADER PIJN LATEN DOEN EN MEZELF!!! DURF NOG IN MIJN BUURT TE KOMEN!" Ik loop weg maar hij trekt me terug. "Luister nou ff." Zegt hij met een brok in zijn keel. "LUISTERENNN????? ER VALT NIKS TE LUISTEREN JIJ MOET LUISTEREN HET IS KLAAR...KOWEDDDD!!!"

Ik ren weg naar de kamer hiernaast. Ik open de deur en met pijn in mijn been ren ik naar mijn vader. "Sem7ay benti alles is mijn schuld." Zegt hij gebroken ik kijk 'm aan en er rolt een traan over zijn wang. "Nee papa zeg dat niet. Kom we gaan naar huis." Hij kijkt naar mijn been waar een diepe snee in zit en naar mijn arm en gezicht naar al mijn wonden die hij nu pas opmerkt. Ik zie de woedde in zijn ogen opkomen. Hij spuugt op de grond ik hoor hem iets sissen over wraak maar ik negeer het.

"Papa heb je veel pijn." "Nee benti we zijn net op tijd weggekomen." "We stappen de auto van mijn vader in en hij rijdt naar huis. Thuis verzorgd hij mijn wonden. Ik kus hem op zijn voorhoofd. 

Wat is dit allemaal. Heeft hij me gebruikt om dichterbij mijn vader te komen? Heb ik iemand toegelaten zodat diegene vervolgens messen in m'n hart kan steken? Waarom heeft hij me dit aangedaan...

Ik loop de keuken binnen en begon aan het avondeten terwijl ik kook kan ik maar niet stoppen met nadenken. De tranen blijven maar stromen. Hij heeft me pijn gedaan. Ik ben m kwijt in 1 klap. Terwijl ik weet dat ik van hem hou. Terwijl ik weet dat ik niet eens een uurtje zonder hem kan. Maar wat Hij heeft gedaan kan echt niet. Ik moet hem maar uit mijn hoofd zien te krijgen. Het is over. Voor altijd.

Ik dek alvast de tafel.

Perspectief Safouane

Ze wil weglopen maar ik trek haar net op tijd terug. "Luister nou ff." Zeg ik met een brok in mijn keel. Hoe ik me nu voel doet echt pijn. "LUISTEREN??????? ER VALT NIKS TE LUISTEREN JIJ MOET LUISTEREN HET IS KLAAR........KOWEDDDD!!!" Nee nee neeeeee!! Ze mag niet weg gaan. Ze betekent de wereld voor me.  Ik kan niet eens voor een uurtje zonder haar. Ik mis nu al haar geur haar kleine handjes haar mooie gezichtje haar grote bos gouden krullen haar lippen haar lieve stemmetje haar koppigheid haar bezorgdheid en haar aanrakingen. En gewoon laat ik haar gaan.

Ik moet het tijd geven. Ik moet dit tijd geven. Ik hoop dat ze me ooit weer aan zal kunnen kijken. Ik kan het hier niet bij laten ze laat me dingen voelen na jaren.

Dit gevoel het gevoel dat je je leven kwijt ben. Ik heb niks ik heb mischien al dat geld die auto's alles maar zonder Safiyae heb ik niks. Ik zou alles inruilen alleen voor Safiyae. Ik kon haar wel tegenhouden en zeggen dat ik van haar hou en het me spijt maar ik heb me als een klootzak gedragen. Zoiets is niet vergeven en vergeten. Wat ik heb gedaan kan niet. En ik zal voor haar vechten ik ga niet naar haar toe met mijn praatjes ze is een prinses ze verdient het dat er voor haar gevochten word. Daarom hield ik haar niet tegen. Daarom liet ik haar gaan. Maar ik ben een man. Ze is alles wat ik heb met een waarde. Ze is het enige in mijn hele leven waar ik me aan heb gehecht. Ze is het enige in mijn leven van wie ik hou. Ik ben haar kwijt dat betekend dat ik alles kwijt ben want zij is alles.

Ik ga vechten voor haar, voor ons.

Perspectief Safiyae

Ik ruim de tafel af. "Safiyae" "ja ewwa." "Ik ga naar Frankrijk ik weet dat mama niet bij geltou is." Ik moet slikken ik weet niet wat ik moet zeggen. Precies op dat moment gaat de telefoon. Het is een Frans nummer? Ik neem op.

Dit telefoontje brak me ter plekke. Dit is het ergste wat je kan overkomen. Door dit ene telefoontje is mijn leven een puinhoop. Door dit ene telefoontje is mijn leven een puinhoop. Mijn leven waar ik 18 jaar lang aan heb gebouwd en gewerkt is door een telefoontje ingestort. Ik was Safouane al verloren. Maar nu, nu is alles verloren en dit door dit ene telefoontje........

Heyy mijn toetjes❤

Gek hoofdstuk hè:( im sorry but I had to.

Don't forget to vote💘

Dikke kus en knuffel Salma