Safiyae & Safouane

Capitulo 62

Wat vooraf begon:
Let the game begin......

_______________________________________

Perspectief Safouane

Een klik op dat sterretje makes my day hbiba❤💞

Woedend gooi ik met een klap de deur dicht. Ik trek mijn jas aan en rij met volle vaart naar de boksschool. Soms word ik echt gek van haar en dan bedoel ik niet gek van liefde.

Ik bescherm haar dag en nacht 7 dagen per week met heel mijn leven en kijk hoe ze tegen me praat.

Ik wist gelukkig snel weg te komen. Ik kon me net inhouden. Ik zou haar nooit kunnen slaan daarvoor hou ik veels teveel van haar en ik zou dat mezelf nooit kunnen vergeven. Het zal me mijn hele leven achtervolgen, gelukkig maar dat ik weg ben gegaan.

Ik loop de boksschool binnen en groet Samir terug. Ik trek mijn bokshandschoenen aan en begin met boksen. Na 1 uur of 2 raap ik mijn spullen bijeen en loop ik naar buiten. Zuchtend steek ik een sigaret aan.

Ook al vind ze het niet leuk dat ze in de gaten word gehouden ga ik het blijven doen. Als er iets met mijn vrouwtje gebeurt kan ik niet leven. Dan kan ze wel boos zijn het helpt niet. Ik doe toch wat ik wil.

Ik gooi mijn sigaret weg en rij naar huis. Eenmaal thuis neem ik een snelle douche en kleed ik me om. Ik loop mijn kantoor binnen de zaken gaan goed maar ik moet wat meer voor werk doen, laatste tijd hou ik me alleen maar bezig met andere dingen. Gelukkig helpen Abdel en Yassine me heel erg.

Ik loop naar beneden en mijn dienstmeisje spreekt me aan "uw eten is klaar" zegt ze en ze loopt weg. De tafel is al gedekt. Ik eet mijn avondeten op en sta op. Soms kook ik wel gewoon zelf, maar af en toe heb ik geen zin. De bel gaat en ik maak open. Daar staat ze die blik, zo verdrietig dat het me gewoon pijn doet.

"Safouane het spijt me, ik had niet zo moeten reager....." Ik onderbreek haar door mijn lippen op haar zachte en volle lippen te drukken. De kus word steeds ruwer en intenser. Met mijn voet sluit ik de deur en zet ik mijn hand onder haar kont en ik til haar op naar de bank zonder de kus te verbreken. Mijn hart bonst als een bezetene en slaat op hol. Na lang laat ik los. "Zeg geen sorry tegen mij je weet dat ik niet lang boos op je kan blijven en het haat wanneer jij sorry zegt."

"Pff Safouane ik had zo een spijt van mijn woorden toen je vertrok. Deed gewoon pijn man." "Het geeft niet echt waar. Neem jezelf niks kwalijk als jij verdrietig ben dan ben ik dat ook en als jij gelukkig ben dan ben ik meer dan gelukkig." Ze glimlacht "reusje toch" zegt ze enkel. "Je noemde me gewoon stalker" zeg ik opeens hard lachend. "Ja dat is ook stalkerig." Lacht ze terwijl ze op mijn schoot komt zitten en ze met haar vinger langs mijn kaaklijn gaat. Ik span kort mijn kaaklijn aan en ze drukt er een kusje op.

"Ik heb nog nooit iemand gezien die zo mooi is als jou. Als ik op vakantie zou gaan voor een mooi uitzicht dan was dat niet nodig ik zou gewoon naar jou toekomen" zeg ik glimlachend. Ze glimlacht zwakjes en rent opeens weg.

Ik sta op en hoor kotsgeluiden wat mijn bezorgdheid en ongerustheid nog groter maakt dan het al was. Ik zie haar hangend boven het toilet. Ik pak haar haren vast en druk mijn hand zachtjes op haar voorhoofd. Ik spoel door en vul een glas met water waarmee ze haar mond kan spoelen.

Ik kijk haar aan en ze zegt "niet zo bezorgt kijken het gaat goed." Ik leg mijn hand op haar voorhoofd en schrik "zo heet!? Schatje je bent echt ziek." Zeg ik ongerust. Ze wil iets zeggen maar krijgt geen geluid uit haar keel. "H-het gaat e-echt" zegt ze schor met moeite.

Ik pak haar hand vast en loop de trap af. Halverwege de trap verslapt haar handgreep en zakt ze bijna door haar knieën maar ik vang haar net op tijd. Ik til haar op naar de bank en leg haar neer.

"Kom is staan" ze staat op maar valt terug op de bank. Angstig kijkt ze me aan "Safouane ik voel mijn benen niet meer" zegt ze betraand. Ik pak het koud flesje ice tea van de tafel en leg hem tegen haar been. Ze schud haar hoofd. Ze voelt helemaal niks. "J-je benen zijn verlamd" zeg ik terwijl de ongerustheid me vanbinnen opeet.

Ik til haar op naar de auto en leg haar naast me. "I-ik ben bang Safouane" zegt ze zachtjes. Ik hoop dat ze niet gaat huilen dat breekt mijn hart in miljarden stukjes. "Hoeft niet prinsesje ik ben bij je." Ik leg haar hoofd tegen mijn arm en druk snel een kusje op haar voorhoofd. Ik wrijf met een hand de hele tijd over haar been en druk af en toe een kusje op haar handen. Ik merk dat ze al heel wat rustiger is.

Ik stress kapot erg van binnen maar ik hou me in, ik kan dat niet laten zien aan Safiyae. Als ik ga stressen maak ik het alleen erger dus ik moet rustig blijven.

Weet je jullie gaan denken dat ik gek ben maar ik heb veel vijanden en ben een paar keer vergiftigd. Natuurlijk leven die jodenhonden niet meer die dat hebben gedaan maar het punt is, ze heeft precies de zelfde verschijnselen als toen ik vergiftigd was. Ik denk dat ze dat ook is.

Ik span mijn handen aan het stuur en hou hem strak vast. Iemand heeft mijn diamant vergiftigd. Wie durft dat. Wie the fuck durft er aan haar te zitten. Ik span mijn kaaklijn aan en probeer me de hele tijd in te houden voor Safiyae maar mijn bloed kookt vanbinnen mijn hoofd is heet. Ik steek een sigaret aan en probeer wat rustiger te worden.

Ik gooi mijn sigaret weg en stap snel de auto uit. Ik til Safiyae op en ren maar binnen terwijl ik haar aankijk. Ze is helemaal bleekjes. Ik luister naar haar hartslag en merk dat die verzwakt. "Noodgeval!" Schreeuw ik door het ziekenhuis. Een paar zusters komen aanrennen met een bed en ik leg haar neer, ze kijken me kwijlend aan wat me nog bozer maakt. "Snel kanker flikkers wat kijken jullie nog a balharen moet ze dood gaan a chollers."

Ze rennen met haar weg en ik pak haar hand vast. "Meneer u moet haar loslaten we moeten haar behandelen." "Saffi maar ik ga mee naar binnen" zeg ik. "Dat kan niet" ik pak hem bij zijn kraag vast en til hem een stuk op via zijn kraag "ehh hond ik wil weten wie the fuck haar gaat behandelen. Jullie fking hoerendokters kunnen nog geen hond behandelen, dan ga ik mijn vrouw niet overlaten aan jullie" zeg ik sissend en ik laat hem los en loop de kamer in.

Ze zetten Safiyae aan de zuurstof beademing en checken alles. "Haar hartslag is weer goed ze viel even weg maar is nu wakker. We kunnen nu controleren en kijken wat er met haar is." "Boeit me geen ene kanker dat jullie kunnen kijken ik wil weten wat er is!" "Voor verdere behandeling komt de heer el (...)" "Safouane doe ff rustig" hoor ik Safiyae zacht zeggen.

Ik ga zitten op bed en pak haar hand vast "laat hem dan maar komen" zeg ik. Hij komt binnen en ik sta gelijk op. Het is dezelfde dokter als ik had die zei dat er niks met me was, ik weet zeker dat hij loog. De woede begint weer op te komen ook al was die nooit. "Nee niet hij!" "Ja toch wel ik!" Wat zegt hij. Ik maak vuisten van mijn handen en mijn borstkas gaat op en neer. Ik loop dichterbij hem en pak hem bij zijn keel vast die ik dichtknijp. Zijn gezicht staat helemaal rood "nee toch niet a woeshoem" zeg ik woedend.

Ik geef hem een paar rake vuisten en pak hem op en loop naar de deur. Ik smijt hem de gang in en wil nog een paar trappen geven maar ik val weg door een spuitje in mijn arm....

Heyy zina'sss👭

Zal Safiyae het overleven? En wie heeft het gedaan? Zal die dokter weer liegen? Lots of questions but no answers.

Question of the day: Wat is je lievelingsdrankje? Mijnes is Poms😍 De meeste vinden Hawaii lekkerder💋

Don't forget to vote my love💗

Dikke kus en knuffel Salma