Safiyae & Safouane

Capitulo 96

Wat vooraf begon:
Me ouders leven nog en ik ga ze vinden. Ik Safouane El (...) ga ze zoeken en ze met mijn eigen ogen aanschouwen. Ik ga geen conclusies trekken over dat ik in de steek ben gelaten of waarom ik ga het live van ze horen met mijn eigen oren uit hun eigen mond. Ik ga het hier niet bij laten ik heet niet voor niks Safouane El (...)

_____________________________________________

Perspectief Safouane

Mooierds ik heb jullie mening nodig dus zouden jullie aub het eind van dit hoofdstuk willen bekijken en zeggen welke jullie mooiste vinden. (Vergeet niet om te stemmen en te reageren🙃💕)

ik sluit kort me ogen en voel een hand op mijn schouder. De liefde die ik voel voor deze vrouw is zo sterk ik hoef me ogen niet eens te openen, ik voel hoe sterk het is. Ik open mijn ogen en kijk haar recht in haar ogen aan. Ik wil iets zeggen maar ze slaat haar armpjes om me heen voor zover ze kan en knuffelt me stevig. Ik snuif haar geur op. Dit was precies wat ik nodig had geen woorden, daden zeggen al genoeg van haar.

Perspectief Safiyae

Ik stap ook de auto uit en volg hem. Hij is zichzelf nu niet en kan niet helder nadenken je weet maar nooit wat er gebeurd. Ik wil zijn pijn gewoon overnemen. Het doet me pijn om hem zo voor me te zien. Horen dat je ouders al die tijd gewoon leefden, terwijl jij alles zelf heb moeten doen van kleins af aan. Zelfs je eigen brood verdienen en naar school gaan zelfs de kleinste dingen tot aan grote dingen die onmogelijk zijn zonder vader of moeder laat staan zonder vader en moeder.

Ik zucht diep, en dan de gedachten er nog bij dat hij misschien wel in de steek is gelaten...

Kippenvel verspreidde zich over mijn gehele lichaam.

Ik zag hem een steentje schoppen en een sigaret aansteken waarna hij op een bankje voor een rustig en stil meertje ging zitten en bleef staren. Ik laat hem even hoe pijn het ook doet om dit aan te zien. Hoeveel pijn het me ook doet om niet op hem af te rennen en er voor hem te zijn, ik laat hem even. Ik wil hem de ruimte geven om het tot hem door te laten dringen.

Hij zet zijn handen voor zijn hoofd en het ziet eruit alsof alles tot hem door begint te dringen. Ik laat een stille traan vallen die ik weer wegveeg. Ik had nooit verwacht dit tegen me man te zeggen maar ik wil dat hij huilt.

Ik weet zeker dat hem dat goed zal doen. Hij lijkt wel van steen nooit heb ik ook maar 1 traan gezien bij hem alsof hij niet kan huilen. Ik weet dat het me pijn zal doen om hem te zien huilen maar het zal hem goed doen. Hij laat altijd alles maar binnen en ik vind dat het klaar is. Maar ik denk niet dat hij ooit zal huilen. Zelfs met dit niet, terwijl er niks ergers bestaat.

Ik besluit om op hem af te lopen en ga stilletjes naast hem zitten. Ik leg mijn hand op zijn gespierde schouder en zeg verder niks. Voorzichtig kijkt hij op en ik durf hem niet in zijn ogen aan te kijken maar toch gebeurd het. Ik zie zoveel pijn in zijn ogen en zelf verdriet maar ook woede heel veel woede.

Ik sta op het punt om te huilen maar ik hou me sterk. Ik hou me zo hard in nu. Hij wil iets zeggen maar dat is niet nodig. Ik sla mijn armen stevig om hem heen voor zover ik kan en knuffel hem stevig. Hij slaat zijn armen ook om me heen en snuift mijn geur op. Met mijn handen ga ik langs zijn rug en zo blijven we een tijdje.

Een knuffel vol liefde is het mooiste cadeau die je ooit kan krijgen. Zo magisch dat zelfs de meest hevige pijn verdwijnt.

Na lang laat ik voorzichtig los. Hij kijkt me lang aan met een blik die ik niet kan plaatsen. Na een tijdje pakt hij met zijn grote handen mijn hoofd vast en drukt hij er liefdevol een kus op. Ik voel me wangen rood worden en zie hem mij glimlachend aankijken. "Ik hou van je Safouane" zeg ik. "Ik ook van jou meest dierbare prinses in me leven."