Goodnight Like Yesterday (MiHyun FF)

8: Pretty Girl

Dahyun's Pov:

Medyo naguluhan ako sa dare na gagawin ko nang magsalita yung babaeng sinuutan ko ng headphones sa ulo.

Kasi naman dapat isusuot ko lang 'yung headphones sa kanya tapos ngingitian ko siya. That's it. Ganun lang.

Pero kasi kinausap niya ko. Ang dami niyang tanong. Tapos, para pa siyang natulala nang makita ako.

Di ko alam kung bakit pero parang kakaiba ang babaeng 'yun. Hindi ko sigurado kung inosente lang talaga masyado o kulang-kulang. Malamang hindi tutunog yung headphones, hindi nakasaksak sa mp3 player ko eh. Tsk.

Pilit na pilit na nga kong ngumiti sa kanya at maging nice pero buti na lang natiis ko. Buti na lang nagawa kong mag-imbento ng isasagot sa kanya. Wew.

Dahil sa kakatanong niya, napilitan na kong ibigay rin sa kanya yung mp3 player ko. Bibili na lang ako ng bago.

Hindi ko na ibinigay sa kanya ang pangalan ko. Wala naman siya sa inner circle ko eh. Wala naman talaga akong pakialam sa kanya. Kasalanan lang talaga nung dalawa at ng walang kwentang dare nila sakin.

Nang bumalik ako sa pwesto namin, kinausap na agad ako nung dalawa.

"Ano na? Haha." Tanong nila sabay tawa.

"Mga gago kayo eh. Nagawa ko na!"

"Anong pinagusapan niyo?" Tanong ni Chaeyoung.

"Type mo noh? Haha. Siguro inalam mo kung anong name." Sabi naman ni Jeongyeon.

"Kung sapakin ko kayo? Sabi niyo maging nice dapat. Bigla kong tinanong nang tinanong kung bakit ginawa ko sa kanya 'yun kaya nagimbento na lang ako ng reason. Pero, hindi ko inalam ang name niya. Hindi ko sinabi ang name ko. Ginawa ko lang yung gagung dare niyo!"

"Relax. Ang puso mo, Dahyun. Haha." Awat ni Chaeyoung sakin.

"Game na ulit." Sabi naman ni Jeongyeon.

"Bahala na kayo diyan. Ayoko nang makipaglaro. Pagod na ko."

Habang naglalaro sina Jeongyeon at Chaeyoung, napatingin na lang ako sa babaeng nakausap ko kanina.

May kakaiba talaga sa babaeng 'yun. Hindi siya katulad ng ibang babae na nandito. Maya-maya pa, nilapitan siya ng dalawang lalaki na mukhang bodyguards.

Nang lumabas yung dalawang lalaki, lumakad na rin siya palabas. Pero bago tuluyang makalabas, lumingon siya sakin. Tumango siya kaya medyo na-weirdo-han ako sa kanya. Akala siguro niya close na kami. No, she's nothing.

Nang umuwi kami sa bahay, nahiga na muna ko sa sofa para magpahinga habang nagkakape naman yung dalawa.

Napatingin na lang ako sa kisame. Napapaisip ako kung sino yung dalawang lalaki na kasama ng babaeng nakausap ko kanina. Mukhang bodyguards eh. Siguro lumaki sa mayamang pamilya ang isang 'yun.

Meron akong hindi ma-explain na thoughts sa isip ko nang magtagpo ang mata namin kanina. Punong-puno ng kalungkutan yung mata niya. Punong-puno ng kagustuhang maging malaya. Somehow, nakikita ko sa mata niya yung sarili ko noong bata pa ko. Yung mga panahong nasa bahay-ampunan pa ko. Sa tuwing pagmamasdan ko noon ang sarili ko sa salamin, nakikita ko rin ang mata ko na puno ng kalungkutan.