Voorgelogen

1

Meryem:
"LINKS" schreeuwt m'n broer Illias, ik geef hem een stoot tegen z'n linkerhand. "RECHTS" schreeuwt hij daarna, "HOEK" schreeuwt hij. Ik doe alles wat hij zegt en laat me vallen op de mat.

"Je bent klaar met de training voor vandaag" zegt hij en geeft me een boks. Ik veeg de druppels zweet van m'n voorhoofd weg en pak m'n flesje water erbij. Ik neem een paar grote slokken en sta dan op.

Ik kijk om me heen. Allemaal jongens die aan het trainen zijn. Geen zorgen, niemand kan aan me komen omdat m'n broers best wel gewelddadig zijn. Al hoopte ik dat niemand aan me zou komen, maar dat had ik mis.

Het begon allemaal 2 jaar geleden. Niemand weet er wat van. Zelfs m'n bloedeigen moeder niet. Ik wou het niet. Ik ben bang dat ze me uit huis gooien, dat ze me een goedkope meisje vinden. Maar geloof me, ik wou het niet. Ik werd gedwongen door een man die me vanuit huis meenam. Het was toevallig, want die dag was er niemand thuis. Ik was bang, niet een klein beetje, maar heel erg bang. Ik was natuurlijk bang dat ze mij pijn zouden doen, maar ik was nog banger dat ze mijn eer zouden afpakken. Elke vrouw weet dat hun eer het belangrijkste is wat er bestaat. Maar ze hebben het afgepakt van me, ik vond het laag van me dat ik niet voor me zelf opkwam. Wat kon ik doen dan? Ik was nog maar 16. Ja mensen 16...

"Kijk is uit!" hoor ik iemand zeggen, ik spring uit m'n gedachtes en kijk Latif de beste vriend van Illias boos aan. "Jij moet uitkijken, bledder!" zeg ik boos en kijk hem heel boos aan. Hij begint dan te lachen "wat lach je?!" "ga alsjeblieft uit de kant, je geeft me hoofdpijn" zegt hij en duwt me aan de kant. Ik kijk hem scheef aan bal m'n vuisten. "Jij klootzak!" sis ik boos en loop naar de kleedkamer.

Ik doe m'n normale kleding aan en leg m'n sportkleding in m'n sporttas. Ik was m'n gezicht en doe m'n haren in een hoge knot. Daarna loop ik de kleedkamer uit. Ik zie Yasin en Illias flink trainen. Trouwens zij zijn tweeling en m'n broers.

Ik zwaai naar m'n broer als teken dat ik weg ga, maar ze zien me niet. "ILLIAS, YASIN IK GA WEG!" schreeuw ik door de luide stemmen. Illias merkt me op en zwaait naar mij, "ey boys, kan iemand haar brengen naar huis?" vraagt hij aan z'n vrienden. Is hij gek ofzo?

"Ik breng haar wel" zegt Latif die uit de kleedkamer loopt met z'n normale kleding. "Ai is goed" zegt Illias en geeft Latif een luchtboks. Ik draai me om naar Latif en kijk hem geïrriteerd aan. "Jij mag blijven, ik kan alleen naar huis" zeg ik en wil weglopen, maar hij houdt me van m'n arm vast. "Jij gaat nergens heen, ik breng je punt" zegt hij dreigend en kijkt me waarschuwend aan. "Laat me los!" sis ik en trek m'n arm weg.

"Loop voordat er ruzie ontstaat!" zegt hij en loopt de gym uit. Ik loop met grote stappen achter hem aan, zodat we op hetzelfde tempo lopen. "Waarom ben jij zo irritant?" vraag ik aan hem, "ik ben niet irritant, dat vindt jij" zegt hij droog. "Waarom ben jij zo irritant?" vraagt hij dan aan mij "omdat jij irritant doet!" "ga toch weg man" zegt hij met een lach op z'n gezicht.

"Hoezo loop je eigenlijk met me mee naar huis?" "hoezo vraag jij zo veel? Kan je niet 1 keer stil zijn?" zegt hij met gefronste wenkbrauwen. Ik zucht geïrriteerd en kijk naar de grond. Hij stopt voor me huis en kijkt me emotieloos aan. "Loop snel naar binnen" zegt hij, ik knik en stop m'n sleutel in het sleutelgat. Ik doe de deur open en kijk naar achter. Latif kijkt me aan en knikt. Dan loopt hij weg.

Ik loop naar binnen en zie dat m'n vader op de bank ligt en dat m'n moeder eten maakt. Ik hang m'n jas op en loop naar m'n vader. "Selam baba" zeg ik blij en geef hem een knuffel "hoe is je training gegaan?" vraagt hij "best wel goed, het moet wel goed gaan, want ik heb over een maand een wedstrijd" zeg ik blij en laat me zakken in de bank. "Waar zijn je broers?" "nog bij de gym" "ben je alleen gekomen?" vraagt hij "euh nee, Latif was met me meegekomen". "Ow goed" zegt hij en doet de tv aan. M'n vader mag Latif, wat hij van hem mag? Weet ik niet.

"Ik ga douchen" zeg ik en loop snel naar boven. "Ik hou ook van jou schat" hoor ik m'n zusje Melek zeggen. Ik trek een wenkbrauw omhoog en loop naar haar kamerdeur, ik leg m'n oor op de deur en luister aandachtig met wie ze praat. "Ik ook van jou" hoor ik een jongen zeggen. Ik open de deur in 1 ruk op en kijk m'n zusje boos aan.

"Met wie praat je?!" zeg ik tegen haar en pak haar telefoon af. 'Eymen' staat er. Ik hang op en doe m'n handen in m'n zij. "Wie is Eymen?" vraag ik met opgetrokken wenkbrauw "iemand" zegt ze boos en pakt haar telefoon van me af. "Vertel!" zeg ik dreigend "m'n vriend oke!" zegt ze geïrriteerd en gaat op haar bed zitten. "Wesh hoe oud ben je dat je een vriend hebt? Je komt nog net uit je luier!" zeg ik boos "ja dat jij geen boys kan fixen is niet mijn probleem" zegt ze lachend. "Ik ben geen hoer!" sis ik boos en sla haar deur hard dicht.

Misschien is dit erg wat ik nu ga zeggen, maar m'n zusje is verpest. Ze is elke dag met boys, ik heb er zo vaak wat van gezegd, maar ze luistert niet. Ik heb het zelf ook meegemaakt en ik wil niet dat zij ook verkracht wordt. Laat dat maar. Haar eigen keuze.

Na het douchen, doe ik m'n groene Nike tech fleece aan die met m'n groene ogen matchen. Ik stijl m'n haren en loop dan naar beneden. M'n broers zijn er nog steeds niet.

"Meryem!" hoor ik m'n moeder vanuit de keuken zeggen, ik loop naar haar toe en kijk haar vragend aan "kun je effe naar de winkel gaan? De ingrediënten van de salade zijn op" "tuurlijk" zeg ik en loop de keuken uit.

"Waar ga je heen?" vraagt m'n vader "ik moet naar de winkel", hij knikt. Ik doe m'n Alexander Mqueens aan en loop de deur uit. Ik moet langs de straat van Latif lopen om naar de supermarkt te gaan. Bij zijn straat hangen er veel jongens, dus vind ik het meestal eng. Ik doe m'n capuchon op en kijk naar de grond. Dan hoor ik een paar jongens over mij praten.

"Ja zij is de zusje van Yasin en Illias. Ze bokst ook net als haar broers" hoor ik een jongen zeggen "wollah zij is gevaarlijk" hoor ik een ander jongen zeggen, ik doe m'n capuchon af en loop wat langzamer om hun te horen. Ik kijk hun kant op en tot m'n schrik zie ik Latif ook in dat groepje. Ik wil m'n capuchon opdoen en weer door gaan lopen, maar ik word vastgepakt door iemand. "LAAT ME LOS!" schreeuw ik boos en geef diegene een stomp in z'n buik waardoor die begint te kreunen.

"Wat doe je?!" schreeuwt Latif boos, ow shit dat was hij. "Moet je mij niet aanraken!" zeg ik boos "ik wou vragen wat je hier doet" zegt hij boos "ik moest naar de winkels, en wat boeit jou dat?!" zeg ik en kijk hem boos aan. "Ik kom met je mee, loop" zegt hij geïrriteerd en pakt me van m'n arm vast. "Kun je me loslaten?" vraag ik aan hem en kijk hem geïrriteerd aan.

"Ik wil niet dat je met mij gaat meelopen!" zeg ik, hij kijkt me scheef aan en fronst z'n wenkbrauwen "waarom? Zou je met een jongen afspreken dan?" vraagt hij boos "waar haal je dat vandaan? Ga gewoon weg!" zeg ik en duw hem weg.

"Wat duw jij mij?!" zegt hij boos en duwt me tegen een muur aan, hij staat nu gevaarlijk dichtbij. Ik kijk hem in z'n fel groene ogen aan, hetzelfde kleur als die van mij. "Wat ga je doen? Mij slaan?" zeg ik sarcastisch, hij kijkt me woedend aan schudt met z'n hoofd. Dan laat hij me los. "Je weet dat je mij niks aan kan doen" "wees blij dat ik dat niet kan" "van jou kan ik alles verwachten!" zeg ik boos.

"Meryem" zegt hij kalm "ja?" "ren, anders gebeuren er erge dingen" zegt hij en balt z'n vuisten, oh shit. Ik heb hem boos gemaakt. Ik kijk hem voor de laatste keer in z'n groen ogen aan en ren de straat uit...