Ze was verkracht. Verkracht op een jong leeftijd. Niet wetend door wie ze was verkracht, ging ze door met haar leven, haar carrière en met haar school. Totdat ze er beide achter kwamen. Hij was het al vergeten, en zij die er nog altijd mee zat. Maar...
Meryem: "Hoe bedoel je?" vraagt ze, "ik weet het gewoon niet" zeg ik en kijk naar de grond. "Ik denk het niet, hij moet het altijd verpesten met z'n gedrag tegenover mij" zeg ik en doe m'n armen over elkaar. "Jullie zijn allebei koppig, maar laat dat. Laten we een leuke vakantie houden!" zegt ze hyper en trekt me van m'n hand. "Hey waar gaan we heen?!" vraag ik "naar de jongens!" zegt ze blij. Ik knik lachend en zo maken we er een leuke avondje van.
Volgende ochtend...
"Wat moet ik aandoen?" vraagt Azra, terwijl ze naar haar koffer kijkt, ik haal m'n schouders op. "Een simpel broek met een t-shirt?" zeg ik, ze knikt en rommelt in haar koffer.
Ik pak een simpel beige bloesje met korte mouwen en een strakke lichtblauwe broek. We kleden ons allebei om en ik begin aan m'n make-up. We gaan namelijk naar de stad met m'n neven en Bilal komt ook. Ik smeer een beetje concealer onder m'n ogen en blend het uit. Ik doe mascara op en als laatst m'n nude kleur lippenstift. Ik kam m'n haren en maak een scheiding en ja dan ben ik klaar. Dit ben ik:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ik ben klaar!" zeg ik blij, Azra kijkt me goedkeurend aan. "Nou ik ben ook klaar!" zegt ze, terwijl ze een scheiding maakt tussen haar krullende haren. "Weet je ook dat Bilal met ons meekomt?" vraag ik haar, terwijl we uit ons kamer lopen. "Bilal? Die heb ik al bijna 3 jaar niet gezien!" zegt ze hyper, ik knik "ik heb hem wel op veel foto's gezien en we gaan eerlijk zijn. Hij is knap!" zegt ze hard.
"Wie is knap?" horen we achter ons, en die stem herken ik uit duizenden. We draaien ons om en ik kijk Bilal glimlachend aan. "Hey" zegt hij en geeft me een boks, Azra geeft hij een hand. Die wel een beetje te lang duurde. "Ben jij Azra?" vraagt hij en laat haar hand los, ze knikt. "En jij zeker Bilal?" vraagt ze glimlachend, hij knikt en glimlacht terug. Ik zie dat hij een beetje rood wordt, Azra integendeel kijkt hem glimlachend aan. "Euh laten we gaan?" vraagt hij een beetje ongemakkelijk, "ja zeker!" zeggen we tegelijk en lopen naar de voordeur.
Ik doe m'n witte Birkenstock aan en loop de deur uit samen met Bilal. "Ik moet effe m'n tas pakken, die heb ik vergeten!" zegt Ara snel en loopt weg. Ik krijg een stomp in m'n zij en kijk Bilal aan. "Wat moet je?" vraag ik, "jij gaat haar fixen voor mij, het liefst wil ik haar nummer nu nu nu!" zegt hij snel achter elkaar "net deed je nog verlegen eh aap" zeg ik lachend. "Mag ik haar nummer? Wollah zij is kanker lekker" zegt hij slijmend, ik schud m'n hoofd. "Ik ga niks doen, jij mag het zelf maar regelen" zeg ik, "alsjeblieft Meryem!" smeekt hij. "Vraag maar zelf haar nummer als je lef hebt" zeg ik en steek m'n tong uit.
"Eh wie ga je fixen, player?" vraagt Illias lachend die z'n slippers aandoet. "Niemand" zegt Bilal, Illias knikt enkel. "Ow ja ik had het helemaal vergeten te zeggen, maar Latif was veilig aangekomen in Nederland. Hij wou dat ik zou vertellen waarom hij weer terug is" zeg ik tegen Illias "vertel" zegt hij rustig. "Z'n vader is terug" zeg ik en kijk naar de grond, "terug? Hij was overleden? Toch?" vraagt hij met hoop in z'n stem. Bilal schudt z'n hoofd.
"Dat kan niet! Ik zag hoe ze de witte doek over hem legden!" schreeuwt Illias boos en pakt de kraag van Bilal vast. "Zeg dat dit een grap is! Het is een misverstand, dat kan niet waar zijn! LATIF IS ERIN GELUISD!" schreeuwt Illias. Met grote ogen kijk ik hem aan. "E-erin geluisd?" vraag ik, hij zucht. "Ik heb het met m'n eigen ogen gezien Meryem! Ik heb gezien hoe hij werd schoongemaakt, hij was lijkwit!" zegt hij en gaat door z'n haren. "Ben je zeker?" vraagt Bilal, "ik weet het niet" zucht hij. Ik doe m'n hand op m'n voorhoofd "wat als het waar is?".
Latif: Ik geef m'n moeder een lange strakke knuffel, terwijl ik haar geur op snuif. "Heeft Yakup (naam van m'n vader, alhoewel ik hem niet zie als m'n vader) je wat aangedaan?" vraag ik aan haar, ze schudt met haar hoofd. "Waar is hij?!" vraag ik boos, "ik weet het niet, hij is opeens uit huis gegaan" zegt ze en een traan valt bij haar naar beneden. Ik veeg haar tranen weg en kijk haar moedig aan. "Geen zorgen ik ga hem vinden" zeg ik en laat haar los. Ze knikt, "doe je voorzichtig?" vraagt ze "altijd" zeg ik met een zwakke glimlach.
Ik loop m'n kamer in en plof neer op m'n bed. Ik pak m'n telefoon uit m'n zak en zie dat ik een berichtje heb van Serkan. 'Kom naar m'n pand nu' staat er, met opgetrokken wenkbrauw kijk ik ernaar. Hoe weet hij nou dat ik in Nederland ben? Ik laat z'n bericht op blauw en loop naar de voordeur. "Waar ga je heen?" vraagt Hamza m'n broertje, "ergens" zeg ik droog en doe m'n schoenen aan. Hij knikt enkel en kijkt me aan. "Let op mama ik kom zo weer terug" zeg ik snel en loop de deur uit. Ik stap m'n auto in en rijd met volle gas naar de pand.
Met m'n handen in m'n zak loop ik de ingang in. Met een neppe glimlach kijk ik naar de bewakers en loop naar de kantoor van Serkan.
Met een ruk doe ik de deur open en zie iets wat ik nooit had verwacht. Wat doen zij samen? Waarom überhaupt? Heeft Serkan al die tijd gelogen tegen mij?
