Voorgelogen

103

Wat vooraf ging: "K-kan het z-zijn dat-?".

Meryem:
"Laat me los!" schreeuwt Macid weer die zich probeert te verlossen van de twee politiemannen. Geschrokken kijk ik hem aan. "Macid!" schreeuw ik, waarna ik zijn kant op begin te rennen. Latif die houdt m'n arm stevig vast en trekt me terug naar zich toe.

"Latif, laat me gaan! Ze nemen hem mee, zie je het dan niet?" zeg ik tegen hem, terwijl ik m'n arm uit z'n greep probeer te trekken. "Jij blijft hier, ik ga" sist hij kalm, waarna hij m'n arm loslaat en me voorbij loopt. "Latif!" schreeuw ik en probeer achter hem aan te rennen, maar Bilal die houdt me stevig van m'n arm vast. "Hij zei dat je hier moest blijven. Luister naar hem" sist Bilal die z'n blik niet van Macid afhoudt.

Met een teleurstellende blik kijk ik naar hoe Latif voor Macid gaat staan. Ik zie dat de politiemannen knikken en Macid dan tegelijkertijd loslaten. Macid neemt een stap naar voren en fluistert dan iets in Latif zijn oor, waarna z'n ogen groter worden. Hij neemt weer een stap naar achter, waarna de politiemannen hem van zijn beide armen vastpakken en langs Latif lopen. Latif die staat verstijfd met z'n grote ogen naar voren te kijken.

Ik houd het niet meer aan en trek m'n arm ruw uit Bilal z'n greep, waarna ik de kant van Latif op ren. "MERYEM!" schreeuwt Bilal die achter me aan rent.

"Latif!" zeg ik, terwijl ik voor hem ga staan. Hij negeert me en blijft naar hetzelfde plek staren. "Wat is er gebeurd?" vraag ik hem, weer antwoordt hij niet. "Geef antwoord! Waarom nemen ze hem mee?" vraag ik hem weer, weer antwoordt hij niets terug. "Latif! Geef antwoord!" schreeuw ik boos, waarna ik m'n handen op z'n schouders leg en hem hard heen en weer begin te schudden. "GEEF ANTWOORD!" schreeuw ik weer boos, terwijl ik m'n tranen probeer te bedwingen.

"Rustig!" hoor ik Bilal achter me zeggen die me van m'n middel naar achter trekt. "Laat me los, Bilal! Ik wil het weten! Latif geef antwoord!" schreeuw ik weer boos, terwijl ik ruw heen en weer beweeg.

"M-macid-" fluistert Latif, waarna hij stopt en z'n vuisten balt. "Macid wat?" vraag ik en kijk hem aandachtig aan. "M-macid, z-ze weten het-" zegt Latif, waarna z'n ogen steeds groter worden. Heel z'n lichaam begin te trillen, waardoor ik me ruw uit Bilal z'n greep verlos. Net wanneer ik een stap naar Latif wil zetten laat hij zich zakken op de grond. Geschrokken kijk ik hem aan en zak ik dan ook op de grond, waarna ik hem van z'n schouders vastpak.

"Wat weten ze? Wie weten wat? Geef antwoord!" zeg ik dan, "dat Macid Serkan heeft doodgeschoten" zegt hij dan, met z'n grote ogen die op de grond zijn gericht. M'n ogen worden groter, waarna er een traan naar beneden valt, op de hand van Latif. Hevig beginnen z'n handen te trillen, waardoor m'n ogen weer groter worden en ik me omdraai naar Bilal die ook geschrokken naar Latif kijkt. "Latif, wat gebeurd er?!" vraag ik hem geschrokken, terwijl ik hem stevig probeer vast te pakken. Boos slaat hij m'n beide armen weg, waardoor ik hard op de grond val.

"M-meryem!" zegt Bilal die naar me toe rent. "Gaat het?" vraagt hij me, terwijl hij me helpt om op te staan. Ik knik en kijk dan geschrokken naar Latif die hard op de grond slaat.

"MIJN SCHULD!" schreeuwt hij dan boos, waarna hij weer met z'n vuist tegen de grond slaat. Hij laat z'n hoofd zakken en knijpt z'n ogen dan stevig dicht. Een traan valt naar beneden, waarna hij weer op de grond slaat. "Latif, rustig!" zeg ik geschrokken, waarna ik zijn kant op wil lopen. "Kom niet dichterbij!" schreeuwt hij boos, waarna hij langzaam opstaat. "Hij verdient het niet!" sist hij dan met z'n hoofd gericht op de grond, "Latif!" zeg ik dan weer, waarna ik hem van z'n arm vast probeer te pakken.

"Ik moest diegene zijn in zijn plaats!" sist hij boos en slaat m'n arm ruw weg. Geschrokken kijk ik hem aan en pak ik m'n arm dan pijnlijk vast. "Gaat het?" vraagt Bilal me dan die me ook geschrokken aankijkt. Ik knik en vestig m'n blik weer op Latif. Hij geeft zichzelf de schuld, van iets dat niet zijn schuld is. M'n ogen worden voller, waarna de tranen naar beneden vallen.

"Latif, het komt goe-", "niks komt goed! HET IS ALLEMAAL MIJN SCHULD!" onderbreekt Latif Bilal dan. "STOP!" schreeuw ik dan boos met m'n dichtgeknepen ogen, waar de tranen naar beneden vallen. Beide vestigen ze hun blikken op mij.

"STOP MET JEZELF ALTIJD DE SCHULD TE GEVEN VAN IETS WAT NIET JOUW SCHULD IS!" schreeuw ik boos, waarna ik m'n hoofd op hef en m'm ogen open. Latif die kijkt me geschrokken aan, terwijl hij z'n vuisten balt. "Het is wel mijn schu-", boos onderbreek ik hem door hem met al m'n kracht naar achter te duwen, waardoor hij zijn evenwicht kwijtraakt en valt. Met grote ogen kijkt hij me aan. "Stop met altijd jezelf de schuld te geven voor alles!" schreeuw ik boos, geschrokken kijkt hij me aan, waarna hij z'n blik vestigt op de grond.

"M-maa-", "houd op met jezelf altijd voor alles de schuld te geven! Je maakt jezelf hiermee kapot! Begrijpt dat nou eens! Niet alleen jezelf maar je maakt ook de mensen om je heen kapot! Houd je hart eens vast en luister naar de echte stem in je. Luister naar wat die te zeggen heeft. Ik wil niet dat je jezelf kapot maakt, door iets wat niet jouw schuld is!" onderbreek ik hem dan, terwijl ik mijn beide vuisten bal. Met gespannen kaken kijkt hij voor zich uit, waarna hij z'n hand op de grond legt en dan opstaat.

"Ik ga" zegt hij zachtjes, waarna hij mij en Bilal voorbij loopt. "Ik kom ook mee! Wacht, Latif!" zeg ik, waarna ik achter hem aan ren. "Jij blijft hier!" sist hij, terwijl hij blijft lopen. "Ik kom mee! Ik laat je niet alleen!" zeg ik, waarna ik z'n hand stevig vast pak.

Hij stopt met lopen en laat z'n blik vallen op mijn hand. Hij glimlacht en kijkt weer omhoog, waarna hij me aankijkt.

"Je weet echt niet van luisteren he?" lacht hij, ik haal m'n schouders op en glimlach naar hem. "Bilal kom je?" vraagt hij aan Bilal die knikt en naast ons komt lopen. Ik laat snel z'n hand los, omdat ik het ongemakkelijk vind naast Bilal. Latif kijkt me niet-begrijpend aan en loopt verder.

We stappen de auto van Latif in en Latif begint met volle gas te rijden. "Jullie blijven in de auto, ik handel het snel af" mompelt Latif. "Wat ga je af handelen? Ben je gek geworden?!" zegt Bilal boos, "je zet je zelf hierdoor in gevaar!" zegt hij weer. "Hij heeft zichzelf voor ons in gevaar gezet, ik moet hetzelfde doen!" sist Latif boos, "dat ga je niet doen! Weet je wel dat je al in vele rechtszaken betrokken ben?! Je had daar geluk gehad, dat ze je niet de gevangenis in gooiden! Wil je dat het nu wel gebeurd?! Dat ga je echt niet doen!" schreeuwt Bilal boos, terwijl hij de stuur stevig vasthoudt en hem de andere richting indraait.

"WAT DOE JE? LAAT LOS!" schreeuwt Latif geschrokken die de stuur op z'n plek probeert te houden. "JE GAAT ER ECHT NIET HEEN!" schreeuwt Bilal boos die de stuur niet loslaat. Geschrokken sta ik op en probeer Bilal weg te trekken. "Laat los Bilal! Door jou kan er een ongeluk gebeuren!" zeg ik geschrokken, terwijl ik z'n handen weg probeer te trekken.

Geschrokken hef ik m'n hoofd op, als ik een harde getoeter hoor. M'n ogen worden groter als ik zie dat een auto met volle snelheid onze kant op rijdt. "Een a-auto-" stotter ik, terwijl ik met volle angst naar de auto kijk. "BILAL LAAT DEZE KANKER STUUR LOS, SNEL!" schreeuwt Latif boos die Bilal met volle kracht wegduwt. Geschrokken kijken we naar de auto die met een hoge snelheid tegen ons aankomt.

"N-niet w-weer..." stotter ik buitenadem, waarna ik me laat zakken en hard voor over val na de harde klap.

-

STEM EN REAGEER.